Όλα ξεκίνησαν πέρυσι τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια διεξαγωγής της Διεθνούς Έκθεσης Αυτοκινήτου του Μονάχου. Τα στελέχη της BMW παρουσίασαν το πρωτότυπο Vision Neue Klasse, το οποίο βασίστηκε στην καινούργια πλατφόρμα Neue Klasse η οποία θα χρησιμοποιείται στα μελλοντικά αμιγώς ηλεκτροκίνητα μοντέλα της.
Στο περιθώριο της διοργάνωσης ο Γιόχεμ Χούμπερ, Μηχανικός Συστημάτων της BMW, περιηγήθηκε στον χώρο της έκθεσης και -μεταξύ άλλων- επισκέφτηκε και το περίπτερο της Deep Drive, μιας νεοφυούς εταιρείας η οποία επιδείκνυε έναν νέο ηλεκτροκινητήρα που έχει δημιουργήσει.
Αυτός κέντρισε το ενδιαφέρον του Χούμπερ για την τεχνολογία και για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του και προσκάλεσε τους ανθρώπους της για συνομιλίες με τη γερμανική εταιρεία, με σκοπό να υπάρξει συνεργασία τους. Όπερ και εγένετο.
Όπως ανακοινώθηκε από την BMW, θα ξεκινήσουν οι δοκιμές εξέλιξης ενός καινούργιου αμιγώς ηλεκτροκίνητου μοντέλου της το οποίο θα διαθέτει τον ηλεκτροκινητήρα της Deep Drive ο οποίος έχει βελτιωθεί ακόμα περισσότερο χάρη και στη συμβολή της.
Ήδη κάποιοι θεωρούν ότι αυτός υπάρχει στα πρωτότυπα που εντoπίστηκαν να κάνουν δοκιμές εξέλιξης πέριξ του Μονάχου, δηλαδή εκεί που είναι η έδρα της BMW, από τα οποία θα προκύψει ένα καινούργιο αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της το οποίο φαίνεται να έχει coupé αμάξωμα.
Το βασικό χαρακτηριστικό του νέου ηλεκτροκινητήρα είναι ότι έχει μικρές διαστάσεις και διαθέτει δύο ρότορες οι οποίοι κινούνται ταυτόχρονα από τον στάτορα. Μοιάζει ως να είναι δύο ηλεκτρομοτέρ ενοποιημένα σε μια μονάδα.
Προς το παρόν, καμία από τις δύο εταιρείες δεν ανακοινώνουν περισσότερες λεπτομέρειες για την καινούργια κινητήρια μονάδα. Οι συγκριτικά μικρότερες διαστάσεις της επιτρέπουν την τοποθέτησή της και εντός της πλήμνης του τροχού, κάτι που σημαίνει ότι ένα αμιγώς ηλεκτρικό επιβατικό αυτοκίνητο θα μπορεί να έχει έως και τέσσερις.
Εκτός αυτής της λύσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με τον κλασικό τρόπο, δηλαδή ως κεντρικός κινητήρας.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.