Το Citroen 2CV είναι ένα από τα λιγοστά οχήματα που έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1948 και σταμάτησε στις 27 Ιουλίου 1990, στο εργοστάσιο Mangualde, στην Πορτογαλία.
Το εμβληματικό μοντέλο πρόκειται να επανενταχθεί στην γκάμα της Citroen, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του βρετανικού Autocar. Σύμφωνα με πληροφορίες του από ανώτερο στέλεχος της γαλλικής εταιρείας που θέλησε να παραμείνει ανώνυμο, έχει ξεκινήσει η διαδικασία δημιουργίας των πρώτων σκίτσων του νέου 2CV για τον καθορισμό της σύγχρονης μορφής του.
Αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί αλλαγή νοοτροπίας στους ανθρώπους της εταιρείας, καθώς μέχρι πρότινος αρνούνταν κάθε ενδεχόμενο επαναφοράς του θρυλικού μοντέλου στην εποχή μας.
Αυτή η εξέλιξη σηματοδοτεί αλλαγή νοοτροπίας στους ανθρώπους της εταιρείας, καθώς μέχρι πρότινος αρνούνταν κάθε ενδεχόμενο επαναφοράς του θρυλικού μοντέλου στην εποχή μας.
Το αμάξωμα του νέου 2CV αναμένεται να διατηρήσει το σχήμα του κλασικού μοντέλου. Η κίνηση της Citroen να παρουσιάσει πέρυσι τον Οκτώβριο το πρωτότυπο Ami στην Έκθεση του Παρισιού ίσως να κρύβει περισσότερα από την εφαρμογή ιδεών από τους σχεδιαστές της για το αμιγώς ηλεκτρικό όχημα…
Ο Πιερ Λεκλέρκ, επικεφαλής Σχεδιασμού της εταιρείας, δεν επιβεβαίωσε την επαναφορά του 2CV αλλά δήλωσε ότι «η φιλοσοφία είναι σημαντική και δεν αποκλείεται η δημιουργία καινούργιων μοντέλων με ρετρό χαρακτήρα».
Το καινούργιο 2CV αναμένεται να παραμείνει πιστό στην αρχική φιλοσοφία του μοντέλου αναφορικά με την απλότητα της κατασκευής και της προσιτής τιμής αγοράς.
Πιθανότατα, θα βασιστεί στην πλατφόρμα «Smart Car» του Ομίλου Stellantis για μειωθεί το κόστος παραγωγής. Θυμίζουμε ότι αυτή έχει χρησιμοποιηθεί τόσο στο νέο Citroen C3 όσο και στο Fiat Grande Panda.
Τέλος, το νέο Citroen 2CV θα διαθέτει μπαταρία σχετικά μικρής ενεργειακής χωρητικότητας και ηλεκτροκινητήρα που θα έχει ως προτεραιότητα την εξοικονόμηση ενέργειας και όχι τόσο τις επιδόσεις.
Ακόμα δεν γνωρίζουμε πότε θα εμφανιστεί στην αγορά, εφόσον τελικά εγκριθεί η δημιουργία του. Μια ενδεχόμενη επίσημη παρουσίασή του θα μπορούσε να είναι το 2028 όταν θα συμπληρωθούν 80 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ιστορία του στην Αυτοκίνηση.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.