Η Kawasaki παρουσίασε το 1973 το πρώτο Personal-Water-Craft (PWC) με το όνομα Jet Ski και σήμερα είναι πλέον ένα γενικά αποδεκτό όνομα για τα “προσωπικά σκάφη” PWC.
Τα πρώτα μοντέλα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για έρευνα και αγώνες, η μαζική παραγωγή ακολούθησε σύντομα με το λανσάρισμα της σειράς των μονοθέσιων stand-up (όρθιων) Jet Ski με πρώτο μοντέλο παραγωγής το JS400 και ακολούθησαν το JS440 του 1977 και τα JS550 και JS300 στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Για τις σειρές με κινητήρες 400 έως 550, η Kawasaki ανέπτυξε και βελτίωσε τα πακέτα δικύλινδρων, υδρόψυκτων κινητήρων της με καρμπυρατέρ που κινούσαν (όπως όλα τα Jet Ski) μια εσωτερική προπέλα σε “σωλήνα”, το νερό να εισέρχεται μέσω μιας σχάρας τοποθετημένης στο κάτω μέρος του σκάφους και στη συνέχεια εκτοξεύεται προς τα πίσω και ωθεί το σκάφος.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 τοποθετήθηκε και σύστημα τριμαρίσματος που επέτρεψε την αλλαγή της γωνίας του Jet Ski στο νερό, όπως στα ταχύπλοα. Το 1986 ήταν μια κομβική χρονιά για την Kawasaki με την εμφάνιση του X-2 (JF650-A), του πρώτου διθέσιου σκάφους της Kawasaki, το οποίο, λόγω του σταθερού τιμονιού και της ευκολίας που προσέφερε αυτό στους λιγότερο έμπειρους κέρδισε πολλούς που δεν είχαν σκεφτεί προηγουμένως την αγορά ενός PWC.
Ακολούθησαν και άλλες καινοτομίες και παραλλαγές, συμπεριλαμβανομένης, το 1989, της εισαγωγής του Jet Mate (JB650-A), με σύστημα διεύθυνσης με joystick και εμφάνιση που μοιάζει περισσότερο με σκάφος, καθώς και την παρουσίαση του TS (JF650-B) ενός PWC για δύο άτομα. Το 1994 η εταιρεία παρουσίασε το πρώτο τριθέσιο JetSki, το ST (JT750-A) και ακολούθησε το . 900 ZXi (JH900-A) με τρικύλινδρο δίχρονο κινητήρα που απέδιδε 100 ίππους!
Η ισχύς και οι χωρητικότητες του κινητήρα αυξήθηκαν τη δεκαετία του 1990 με διαθέσιμα τζετ σκι δύο και τριών καθισμάτων, παράλληλα με τα προσανατολισμένα σε αγώνες μονοθεσία, όλα με δίχρονους κινητήρες Kawasaki marine. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 εμφανίστηκε το Ultra 150 (JH1200-A), ένα σκάφος με απόδοση 150 ίππων, ενώ το 2000 η Kawasaki εισήγαγε τον ψεκασμό καυσίμου στο 1100 STX D.I (JT1100-C). Το 2003 η Kawasaki παρουσίασε το πρώτο τετράχρονο μοντέλο το STX-12F (JT1200-B) κινητήρα βασισμένο σε αυτόν της μοτοσικλέτας Ninja ZX-12R.
Από το 2007 όλα τα πολυθεσία σκάφη έχουν τετράχρονους κινητήρες ανάμεσά τους και έναν υπερτροφοδοτούμενο που το 2011 έφθασε να αποδίδει 300 ίππους.
Το 2017 η Kawasaki επανέφερε στη γκάμα της τα μονοθέσια, είχαν σταματήσει από το 2012, με την εμφάνιση του SX-R (JS1500A) με τέσσερις κυλίνδρους και ισχύ 160 ίππων και συνεχίζει μέχρι σήμερα με το νέο Ultra 160 LX για το 2023.
Από το 1973 έως το 2023, η Kawasaki βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας PWC με περισσότερα από 60 μοντέλα σε αυτό το διάστημα και παραμένει ένας από τους κύριους παίκτες στην αρένα των PWC.
Volvo: “Το μέλλον είναι αμιγώς ηλεκτρικό – Δεν υπάρχει επιστροφή”
Ήταν το 2021 όταν η Volvo ανακοίνωσε ότι θα γινόταν πλήρως ηλεκτρική μέχρι το 2030. Αλλά η πραγματικότητα σύντομα έγινε αντιληπτή, δείχνοντας ότι η άνοδος των ηλεκτρικών οχημάτων δεν εξελισσόταν τόσο γρήγορα όσο ήλπιζε η εταιρεία που ανήκει στην Geely. Οι Σουηδοί έκτοτε εγκατέλειψαν τη δέσμευσή τους για αποκλειστικά ηλεκτρικά οχήματα για το 2030. Ο νέος στόχος τους πλέον είναι τα plug-in υβριδικά και τα αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα να αντιπροσωπεύουν το 90 έως 100 τοις εκατό των πωλήσεων μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Παρόλα αυτά, η Volvo εξακολουθεί να πιστεύει ότι το τέλος είναι κοντά για τα θερμικά μοτέρ και μάλιστα χωρίς πιθανότητα επιστροφής. Αφού κατασκεύασε τον τελευταίο ντίζελ πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, η αυτοκινητοβιομηχανία βλέπει τώρα ημερομηνία λήξης και για τον βενζινοκινητήρα. Σε συνέντευξη στο Bloomberg, ο Διευθύνων Σύμβουλος Hakan Samuelsson έκανε μια τολμηρή πρόβλεψη:
«Η βιομηχανία θα είναι ηλεκτρική – δεν υπάρχει γυρισμός. Μπορεί να χρειαστεί λίγο περισσότερος χρόνος σε ορισμένες περιοχές, αλλά η κατεύθυνση είναι σαφής. Σε περίπου 10 χρόνια, όλα τα αυτοκίνητα θα είναι ηλεκτρικά και θα έχουν χαμηλότερο κόστος».
Ο Samuelsson δήλωσε στο Bloomberg ότι η εταιρεία πρέπει να λανσάρει νέα plug-in υβριδικά, τα οποία περιέγραψε ως «ηλεκτρικά αυτοκίνητα με εφεδρικό κινητήρα». Δεν είναι σαφές εάν αναφερόταν σε plug-in υβριδικά μεγάλης αυτονομίας όπως το νέο XC70 ή σε ηλεκτρικά που χρησιμοποιούν κινητήρα βενζίνης ως γεννήτρια (range extender).
Εάν γίνει πραγματικότητα το πλήρως ηλεκτρικό όραμα του Samuelsson, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα σε ορισμένες παλαιές αυτοκινητοβιομηχανίες. Ο ίδιος πιστεύει ότι η βιομηχανία οδεύει προς μια σημαντική αναδιάρθρωση και ενώ ορισμένες «εταιρείες θα προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και θα επιβιώσουν, άλλες όχι». Κοιτάζοντας μπροστά στην ηλεκτρική εποχή που ξεκινά γύρω στο 2035, προβλέπει ότι «δύο ή τρεις πολύ ισχυρές κινεζικές μάρκες» θα είναι μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων, ενώ η παλιά φρουρά, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μια νέα πραγματικότητα.
Εσείς τι πιστεύετε;