Η Skoda μπορεί να επικεντρώνεται στη νέα γενιά της Octavia, ωστόσο οι σχεδιαστές της βρίσκουν χρόνο για πιο δημιουργικά projects. Ο Γάλλος σχεδιαστής εσωτερικού χώρου Julien Petitseigneur αποφάσισε να αναβιώσει το σπάνιο Felicia Fun, ένα ιδιαίτερο pickup που κυκλοφόρησε σε μόλις 4.216 μονάδες στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το αποτέλεσμα είναι ένα concept που μοιάζει έτοιμο να βγει από τις σελίδες ενός μελλοντικού καταλόγου.
Ξεκινώντας με τη βοήθεια εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης και ολοκληρώνοντας τις λεπτομέρειες με το χέρι, ο Petitseigneur δούλεψε το project σε διάστημα δύο εβδομάδων. Το πρωτότυπο αντλεί έμπνευση από τη σχεδιαστική γλώσσα “Modern Solid” της Skoda, συνδυάζοντας μοντέρνες γραμμές με την ανέμελη ενέργεια των ’90s.
Το αυτοκίνητο ξεχωρίζει με τις σπορ αναλογίες του: δύο πόρτες, μικρή καρότσα, μακρύ καπό, μεγάλοι τροχοί και αεροδυναμική οροφή που του δίνουν δυναμική παρουσία. Το εμπρός μέρος θυμίζει το Vision 7S concept με λεπτά LED φώτα, κλειστή μάσκα και μεταλλικές ποδιές, ενώ η κίτρινη απόχρωση με ροζ λεπτομέρειες και φώτα πλήρους πλάτους πίσω φέρνουν στο νου καλοκαιρινά vibes άλλης εποχής.
Στο εσωτερικό, το concept διαθέτει ψηφιακό ταμπλό που απλώνεται σε όλο το πλάτος, με σχεδιαστικές αναφορές στις παλιές οθόνες CRT. Αν και δεν υιοθετεί το ευρηματικό συρόμενο διαχωριστικό της αρχικής έκδοσης, που μετέτρεπε το pickup σε τετραθέσιο, το σύγχρονο Felicia Fun δίνει έμφαση στον μινιμαλισμό και τη high-tech αίσθηση.
Τεχνικές λεπτομέρειες δεν έχουν ανακοινωθεί, ωστόσο όλα δείχνουν πως πρόκειται για ένα αμιγώς ηλεκτρικό πρωτότυπο, πιθανόν βασισμένο στην πλατφόρμα MEB του ομίλου Volkswagen.
Παρότι δεν υπάρχουν σχέδια παραγωγής, η αναβίωση του Felicia Fun δείχνει την πρόθεση της Skoda να διατηρήσει ζωντανό το πνεύμα της περιπέτειας στη σύγχρονη εποχή. Και αν το κύριο χαρτοφυλάκιο της εταιρείας συνεχίσει να αποδίδει, ίσως κάποια στιγμή να υπάρξει χώρος και για πιο τολμηρά μοντέλα σαν κι αυτό.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.