Αν και βασικό πρόβλημα όλων αυτή τη στιγμή με την ηλεκτροκίνηση είναι η αυτονομία, αρκετοί προβληματίζονται και σχετικά με την μακροζωία των EV. Ένα ζήτημα το οποίο τα κεντρικά εργαστήρια R&D της Toyota φέρονται να έχουν λύσει.
Όσο και αν οι μπαταρίες ιόντων λιθίου έχουν εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να έχουν μακρά διάρκεια ζωής, κάποια στιγμή η χωρητικότητά τους φθίνει σημαντικά και χρίζουν αντικατάστασης. Κάτι που είναι προς το παρόν τρομακτικά κοστοβόρο.
Που σημαίνει συχνότερες φορτίσεις και μικρότερη αξιοπιστία. Ως προς το δεύτερο, έχει ήδη αποδειχθεί ότι τον χειμώνα οι μπαταρίες ιόντων λιθίου αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Στην Ιαπωνία όμως, ένα τμήμα ερευνητών των εργαστηρίων Toyota Central R&D μάλλον βρήκε τον τρόπο για να αυξήσει τη διάρκεια ζωής των συγκεκριμένων μπαταριών.
Συγκεκριμένα, ανακάλυψαν ότι εάν εγχέεις ορισμένα χημικά στα στοιχεία της μπαταρίας μπορείς να την επαναφέρεις σχεδόν στα αρχικά της επίπεδα αποδοτικότητας. Εν ολίγοις, θα αποκτήσει περισσότερους κύκλους φόρτισης, που είναι και το ζητούμενο.
Η ουσία που χρησιμοποιείται για αυτή τη διαδικασία δεν έχει γνωστοποιηθεί με λεπτομέρειες, αλλά λέγεται ότι μπορεί να αποκαταστήσει έως και το 80% της αρχικής χωρητικότητας της μπαταρίας.
Μάλιστα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι παρά τη δύσκολη διαδικασία, η μπαταρία θα διατηρήσει την αποδοτικότητα και τους κύκλους φόρτισης μέχρι και το 100% της ενεργειακής της χωρητικότητας.
Σημείωση, πως τα πειράματα και οι δοκιμές φέρονται να έγιναν τόσο σε μικρές όσο και σε μεγάλες μπαταρίες που χρησιμοποιούνται σε αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα.
Να τονίσουμε βέβαια, ότι αυτή η μέθοδος δε θα «θεραπεύσει» τη φθορά της μπαταρίας ανά τα χρόνια. Ισχύει μόνο για τις μπαταρίες που η «ζωή» τους έχει μειωθεί εξαιτίας των πολλών και τακτικών φορτίσεων.
Εφόσον υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε όσα έχουν βγει στη δημοσιότητα και ενώ δεν υπάρχει τίποτα επίσημο από τους ανθρώπους της Toyota, ίσως μιλάμε για μία σωτήρια μέθοδο που θα γλιτώσει πολύ χρόνο και χρήμα.
Συν τοις άλλοις, ίσως πειστούν περισσότεροι άνθρωποι για την ηλεκτροκίνηση.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.