Μεγαλύτερη ηλεκτρική αυτονομία από τα καινοτόμα συστήματα του Toyota C-HR Plug-in Hybrid 220

Το Toyota C-HR, όταν πέρασε για πρώτη φορά στην αγορά, αποτέλεσε ένα σημαντικό μοντέλο για την Toyota, φέρνοντας τη μάρκα πιο κοντά σε ένα κοινό που προτιμά τον αντισυμβατικό σχεδιασμό, το στιλ αλλά και την κορυφαία ποιότητα και αξιοπιστία της μάρκας. Σήμερα, η δεύτερη του γενιά συνεχίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτή την πετυχημένη συνταγή προσφέροντας ακόμα περισσότερες λύσεις στον υποψήφιο αγοραστή.

Το νέο Toyota C-HR Plug-in Hybrid 220 χρησιμοποιεί πρωτοποριακή τεχνολογία που βελτιώνουν την αποδοτικότητα της ηλεκτρικής αυτονομίας του συστήματος για οδήγηση μέσα σε αστικό περιβάλλον. Κάτι που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των Ευρωπαίων πελατών. Πιο συγκεκριμένα, όταν χρησιμοποιείται αποκλειστικά σε δρόμους της πόλης ή σε αστικούς δρόμους, επιτυγχάνει μια αμιγώς ηλεκτρική αυτονομία μεταξύ 97 και 106 χιλιομέτρων (WTLP EAER City), ανάλογα με τις προδιαγραφές του οχήματος.

Το σύστημα Predictive Efficient Drive χρησιμοποιεί δεδομένα και πληροφορίες από προηγούμενες διαδρομές για την βελτιστοποίηση της λειτουργίας του συστήματος PHEV προσφέροντας αυξημένη απόδοση. Το σύστημα αναλύει τις οδικές και κυκλοφοριακές συνθήκες μέσω του cloud navigation και το συνδυάζει με τη συνεχή εκμάθηση των συνηθισμένων διαδρομών και του στυλ οδήγησης του χρήστη.

Το όχημα αλλάζει αυτόματα μεταξύ υβριδικών και ηλεκτρικών λειτουργιών για να ενισχύσει την εμβέλεια του ηλεκτρικού συστήματος για τις ζώνες χαμηλών εκπομπών.

Ένα άλλο στοιχείο του Predictive Efficient Drive - Predictive Deceleration Support - λειτουργεί για τη μείωση της απώλειας της ενέργειας που ανακτάται κατά την οδήγηση. Κάτι που συμβάλλει στη βελτίωση της οικονομίας καυσίμου. Αξιοποιώντας τις πληροφορίες από προηγούμενα ταξίδια, τα δεδομένα του συστήματος πλοήγησης εντοπίζουν σημεία για επιβράδυνση και αυξάνουν αυτόματα τη δύναμη πέδησης του κινητήρα.

Όταν το όχημα βρίσκεται σε αυτοκινητόδρομο ή ανηφορικά τμήματα του δρόμου, τα οποία απαιτούν πρόσθετη ισχύ, το σύστημα επιλέγει προληπτικά την υβριδική λειτουργία για να φορτίσει την μπαταρία για την αναμενόμενη υψηλή ζήτηση. Το σύστημα γίνεται όλο και πιο αποτελεσματικό όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύονται, επιτρέποντας την όλο και πιο αποδοτική χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας.

Η μεγαλύτερη αποδοτικότητα με το Plug-in Hybrid 220 όταν είναι συνδεδεμένο στην πρίζα, ένα σύστημα θέρμανσης της μπαταρίας μειώνει το χρόνο επαναφόρτισης, γεγονός που ενισχύει την εμβέλεια του οχήματος EV σε ψυχρά κλίματα. Κατά τη λειτουργία, η μπαταρία ψύχεται όταν χρειάζεται, ενώ το καινοτόμο σύστημα κλιματισμού με αντλία θερμότητας μειώνει τις επιπτώσεις στην αυτονομία ηλεκτρικής οδήγησης χρησιμοποιώντας θερμική ενέργεια από τον αέρα για τη θέρμανση της καμπίνας.

Το Toyota C-HR Plug-in Hybrid 220 διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα PHEV, το οποίο αποτελείται από έναν ηλεκτροκινητήρα 163 ίππων (120 kW) στον μπροστινό άξονα, με ενέργεια αποθηκευμένη σε μια μπαταρία ιόντων λιθίου υψηλής απόδοσης 13,6 kWh, παράλληλα με έναν κινητήρα 2,0 λίτρων με 152 ίππων (112 kW).

Το νέο Toyota C-HR Plug-in Hybrid 220 προσφέρεται με όφελος έως €7,500 κατόπιν έγκρισης κρατικής χορηγίας, για την αγορά plug-in οχήματος. Δηλαδή από την αρχική του τιμή στα 38.500€, τώρα είναι διαθέσιμο στην τιμή των 31.000€.

Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.

Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.

Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.

Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.

Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.

Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.

Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.

Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.

Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.

Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.

Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.

Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.

Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.

Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.

Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.

Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.

Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.

Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Πηγή: Zougla.gr

Ειδήσεις

Μεγαλύτερη ηλεκτρική αυτονομία από τα καινοτόμα συστήματα του Toyota C-HR Plug-in Hybrid 220

Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron