Την παραμονή του Αγώνα όπου ένας από τους μεγάλους της F1 έχασε τη ζωή του πριν από 30 χρόνια, η Ducati μας έδωσε κάτι για να τιμήσει την κληρονομιά του.
Λίγο πριν τον Αγώνα της Formula 1 στην πίστα της Imola το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Ducati αποκάλυψε μια περιορισμένη έκδοση Monster για να τιμήσει μια από τις ζωές που χάσαμε σε αυτήν την πίστα πριν από 30 χρόνια: τον Ayrton Senna.
Για όσους ίσως δεν γνωρίζουν, αυτή δεν είναι κάποια τυχαία αναμνηστική έκδοση μοτοσυκλέτας. Ο Senna δεν ήταν απλώς λάτρης της Ducati αλλά συνεργάτης της μάρκας. Αφού του έκαναν δώρο μία 851 SP και είδε την 916 αυτοπροσώπως, η Ducati και η Senna Brands ενώθηκαν για να δημιουργήσουν την 916 Senna.
Ο Senna δεν θα ζούσε για να δει την παραγωγή της 916 Senna, αλλά ήταν ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες της Monster 900.
Τα αποκαλυπτήρια της Monster Senna έγιναν από τους Claudio Domenicali, Bianca Senna και Stefano Domenicali (της media Liberty) στο Grand Prix της Formula 1 στην Imola.
Η σχεδίαση των χρωμάτων είναι μακράν η πιο εντυπωσιακή πτυχή αυτής της Monster και δημιουργήθηκε από τo Centro Stile Ducati με τη συμμετοχή της Senna Brands. Είναι εμπνευσμένη από το σχέδιο του κράνους που έφερε ο Senna κατά τη διάρκεια της καριέρας του και ο συνδυασμός του κίτρινου, πράσινου και μπλε αποτίει φόρο τιμής στη χώρα καταγωγής του, την Βραζιλία.
Οι θαυμαστές της Ducati Monster θα ξέρουν ότι είναι μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να αλλάξει πολλά διαφορετικά σχέδια χρωμάτων και στυλ. Είναι μια αναμφισβήτητα σπορ μοτοσυκλέτα, αλλά βασίζεται στον χαρακτήρα, το στυλ και την ικανότητά της να δημιουργεί διασκέδαση εξίσου – κάτι που είχε απήχηση στον Senna.
Σύμφωνα με τον Claudio Domenicali, CEO της Ducati Motor Holding, «Ο Ayrton Senna ήταν και θα παραμείνει για πάντα ως σύμβολο. Ένας θρύλος των σπορ, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ένας παθιασμένος μοτοσυκλετιστής τον οποίο θέλουμε να τιμήσουμε με μια ειδική έκδοση ενός από τα πιο εμβληματικά μοντέλα στη γκάμα μας: την Monster».
«Ο Senna ήταν ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες της Monster 900 και αντιπροσώπευε τέλεια τις αξίες αυτής της μοτοσυκλέτας: στυλ, τόλμη και διασκέδαση. Η Monster Senna δείχνει πόσο τιμή μας είναι που ορίζουμε έναν Πρωταθλητή αυτού του απίστευτου επιπέδου ως αληθινό Ducatista».
Η Bianca Senna, ανιψιά του Ayrton, και CEO της Senna Brand, είπε για τη συνεργασία: «Η συνεργασία με την Ducati είναι ιστορική και πολύ επίκαιρη σήμερα. Η Monster είναι μια τέλεια μοτοσυκλέτα για να θυμίζει τον τρόπο ζωής του Ayrton, επικεντρωμένη στις υψηλές επιδόσεις, αλλά μπορεί να απολαύσει στιγμές αναψυχής. Οι θαυμαστές σε όλο τον κόσμο που θαυμάζουν τον Ayrton θα βρουν αυτή τη συνεργασία ως ένα πραγματικό φόρο τιμής στην κληρονομιά του».
Δεν είναι μόνο η ζωντάνια που κάνει αυτή τη Monster ξεχωριστή, όλα είναι ξεχωριστά. Θα κατασκευαστούν μόνο 341 μονάδες, το 3 αντιπροσωπεύει τον αριθμό των παγκόσμιων Τίτλων του Senna που κέρδισε στην Formula 1, ενώ 41 είναι ο αριθμός των Grand Prix όπου ο Ayrton ήρθε πρώτος. Κάθε μία από τις περιορισμένης έκδοσης Monster, θα φέρει μια πλακέτα στον σφιγκτήρα τιμονιού με το όνομα μοντέλου και τον αριθμό της μοτοσυκλέτας και οι ιδιοκτήτες θα λάβουν πιστοποιητικό γνησιότητας και ένα ειδικό κάλυμμα μοτοσυκλέτας.
Ο αποκλειστικός εξοπλισμός είναι συγκεκριμένος για την Monster Senna. Εάν είστε ένας από τους 341 τυχερούς κατόχους μίας Monster Senna, θα έχετε εξαρτήματα που κανείς άλλος δεν έχει, όπως μπροστινά φρένα Brembo με δίσκους 320 χλστ., μονομπλόκ δαγκάνες Stylema βαμμένες σε κίτρινο χρώμα, τακάκια κατασκευασμένα από ανθεκτικό υλικό για πολύ υψηλές θερμοκρασίες, σφυρήλατους τροχούς αλουμινίου με κίτρινη/πράσινη/μπλε λωρίδα που είναι ελαφρύτερες από τις στάνταρ, και πιστοποιημένη εξάτμιση Termignoni με κίτρινη λωρίδα, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα εξαρτήματα που μειώνουν το βάρος κατά 4 κιλά.
Η Monster Senna είναι το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας που συνδέει τον Senna με τον κατασκευαστή από το Borgo Panigale. Μια σχέση που γεννήθηκε από τη μεγάλη αγάπη για τις μοτοσυκλέτες.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr