Την παραμονή του Αγώνα όπου ένας από τους μεγάλους της F1 έχασε τη ζωή του πριν από 30 χρόνια, η Ducati μας έδωσε κάτι για να τιμήσει την κληρονομιά του.
Λίγο πριν τον Αγώνα της Formula 1 στην πίστα της Imola το περασμένο Σαββατοκύριακο, η Ducati αποκάλυψε μια περιορισμένη έκδοση Monster για να τιμήσει μια από τις ζωές που χάσαμε σε αυτήν την πίστα πριν από 30 χρόνια: τον Ayrton Senna.
Για όσους ίσως δεν γνωρίζουν, αυτή δεν είναι κάποια τυχαία αναμνηστική έκδοση μοτοσυκλέτας. Ο Senna δεν ήταν απλώς λάτρης της Ducati αλλά συνεργάτης της μάρκας. Αφού του έκαναν δώρο μία 851 SP και είδε την 916 αυτοπροσώπως, η Ducati και η Senna Brands ενώθηκαν για να δημιουργήσουν την 916 Senna.
Ο Senna δεν θα ζούσε για να δει την παραγωγή της 916 Senna, αλλά ήταν ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες της Monster 900.
Τα αποκαλυπτήρια της Monster Senna έγιναν από τους Claudio Domenicali, Bianca Senna και Stefano Domenicali (της media Liberty) στο Grand Prix της Formula 1 στην Imola.
Η σχεδίαση των χρωμάτων είναι μακράν η πιο εντυπωσιακή πτυχή αυτής της Monster και δημιουργήθηκε από τo Centro Stile Ducati με τη συμμετοχή της Senna Brands. Είναι εμπνευσμένη από το σχέδιο του κράνους που έφερε ο Senna κατά τη διάρκεια της καριέρας του και ο συνδυασμός του κίτρινου, πράσινου και μπλε αποτίει φόρο τιμής στη χώρα καταγωγής του, την Βραζιλία.
Οι θαυμαστές της Ducati Monster θα ξέρουν ότι είναι μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να αλλάξει πολλά διαφορετικά σχέδια χρωμάτων και στυλ. Είναι μια αναμφισβήτητα σπορ μοτοσυκλέτα, αλλά βασίζεται στον χαρακτήρα, το στυλ και την ικανότητά της να δημιουργεί διασκέδαση εξίσου – κάτι που είχε απήχηση στον Senna.
Σύμφωνα με τον Claudio Domenicali, CEO της Ducati Motor Holding, «Ο Ayrton Senna ήταν και θα παραμείνει για πάντα ως σύμβολο. Ένας θρύλος των σπορ, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ένας παθιασμένος μοτοσυκλετιστής τον οποίο θέλουμε να τιμήσουμε με μια ειδική έκδοση ενός από τα πιο εμβληματικά μοντέλα στη γκάμα μας: την Monster».
«Ο Senna ήταν ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες της Monster 900 και αντιπροσώπευε τέλεια τις αξίες αυτής της μοτοσυκλέτας: στυλ, τόλμη και διασκέδαση. Η Monster Senna δείχνει πόσο τιμή μας είναι που ορίζουμε έναν Πρωταθλητή αυτού του απίστευτου επιπέδου ως αληθινό Ducatista».
Η Bianca Senna, ανιψιά του Ayrton, και CEO της Senna Brand, είπε για τη συνεργασία: «Η συνεργασία με την Ducati είναι ιστορική και πολύ επίκαιρη σήμερα. Η Monster είναι μια τέλεια μοτοσυκλέτα για να θυμίζει τον τρόπο ζωής του Ayrton, επικεντρωμένη στις υψηλές επιδόσεις, αλλά μπορεί να απολαύσει στιγμές αναψυχής. Οι θαυμαστές σε όλο τον κόσμο που θαυμάζουν τον Ayrton θα βρουν αυτή τη συνεργασία ως ένα πραγματικό φόρο τιμής στην κληρονομιά του».
Δεν είναι μόνο η ζωντάνια που κάνει αυτή τη Monster ξεχωριστή, όλα είναι ξεχωριστά. Θα κατασκευαστούν μόνο 341 μονάδες, το 3 αντιπροσωπεύει τον αριθμό των παγκόσμιων Τίτλων του Senna που κέρδισε στην Formula 1, ενώ 41 είναι ο αριθμός των Grand Prix όπου ο Ayrton ήρθε πρώτος. Κάθε μία από τις περιορισμένης έκδοσης Monster, θα φέρει μια πλακέτα στον σφιγκτήρα τιμονιού με το όνομα μοντέλου και τον αριθμό της μοτοσυκλέτας και οι ιδιοκτήτες θα λάβουν πιστοποιητικό γνησιότητας και ένα ειδικό κάλυμμα μοτοσυκλέτας.
Ο αποκλειστικός εξοπλισμός είναι συγκεκριμένος για την Monster Senna. Εάν είστε ένας από τους 341 τυχερούς κατόχους μίας Monster Senna, θα έχετε εξαρτήματα που κανείς άλλος δεν έχει, όπως μπροστινά φρένα Brembo με δίσκους 320 χλστ., μονομπλόκ δαγκάνες Stylema βαμμένες σε κίτρινο χρώμα, τακάκια κατασκευασμένα από ανθεκτικό υλικό για πολύ υψηλές θερμοκρασίες, σφυρήλατους τροχούς αλουμινίου με κίτρινη/πράσινη/μπλε λωρίδα που είναι ελαφρύτερες από τις στάνταρ, και πιστοποιημένη εξάτμιση Termignoni με κίτρινη λωρίδα, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα εξαρτήματα που μειώνουν το βάρος κατά 4 κιλά.
Η Monster Senna είναι το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας που συνδέει τον Senna με τον κατασκευαστή από το Borgo Panigale. Μια σχέση που γεννήθηκε από τη μεγάλη αγάπη για τις μοτοσυκλέτες.
Made in Japan: Πως η Ιαπωνία έχτισε το μύθο της αξιοπιστίας;
Πολλές ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί Κύπριοι και εκατομμύρια αγοραστές σε όλο τον κόσμο. Ιστορίες που δημιούργησαν μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν τη φήμη ότι τα ιαπωνικά αυτοκίνητα «δεν σπάνε, δεν χαλάνε» όσο σκληρά και αν τους φερθείς και όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αυτή η φήμη όμως δεν χτίστηκε με διαφημιστικά σλόγκαν. Είναι το απόσταγμα μιας ιδιαίτερης πολιτισμικής θεώρησης της παραγωγής, μιας ηθικής που ριζώνει βαθιά στην ιαπωνική κοινωνία, και μιας μεταπολεμικής βιομηχανικής ιστορίας που αν μη τι άλλο είχε επίγνωση των αδυναμιών της και τις μετέτρεψε σε πλεονεκτήματα.
Η αναδρομή στο παρελθόν, σε πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη για να κατανοήσουμε την τεράστια επιτυχία των Ιαπώνων στα θέματα της αξιοπιστίας.
Το 1945, η Ιαπωνία είναι μια χώρα κατεστραμμένη, τόσο φυσικά όσο και ψυχολογικά. Οι υποδομές της κατεστραμμένες, οι άνθρωποι της απογοητευμένοι, η βιομηχανία της σχεδόν ανύπαρκτη. Και όμως, από αυτά τα ερείπια γεννήθηκε το μεταπολεμικό «ιαπωνικό θαύμα», στο οποίο η αυτοκινητοβιομηχανία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι πρώτοι Ιάπωνες μηχανικοί, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους σε ισχύ, κύρος ή design, επικεντρώθηκαν στο να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που απλώς λειτουργούσαν. Ήταν ελαφριά, οικονομικά, και -κυρίως- φτιαγμένα με εμμονή στη λεπτομέρεια. Ο στόχος δεν ήταν η καινοτομία για την καινοτομία, αλλά η συνεχής βελτίωση: η περίφημη φιλοσοφία kaizen.
Το kaizen, ή αλλιώς “συνεχής βελτίωση”, δεν ήταν απλώς μια μέθοδος παραγωγής. Ήταν μια πολιτισμική στάση: κάθε εργαζόμενος, από το εργοστάσιο μέχρι τη διοίκηση, είχε ευθύνη να εντοπίζει και να διορθώνει προβλήματα.
Η ποιότητα δεν ήταν αρμοδιότητα ενός τμήματος. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο: ένα συλλογικό καθήκον. Έτσι δημιουργήθηκαν διαδικασίες όπως το Just-In-Time της Toyota, και το Total Quality Management που υιοθέτησαν σταδιακά όλες οι γιαπωνέζικες εταιρείες.
Πίσω από τα μεγάλα ονόματα των σημερινών βιομηχανικών γιγάντων βρίσκονταν προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά όχι μόνο την πορεία των εταιρειών τους, αλλά και την ίδια την κουλτούρα της ιαπωνικής βιομηχανίας.
Ο Kiichiro Toyoda, ιδρυτής της Toyota, δεν έβλεπε την αυτοκινητοβιομηχανία σαν απλή επιχείρηση. Επηρεασμένος από τις αρχές του πατέρα του, Sakichi Toyoda, οραματιζόταν μια εταιρεία που θα υπηρετεί την κοινωνία μέσω της παραγωγής αξιόπιστων προϊόντων.
Η Toyota ενσωμάτωσε στο DNA της την “monozukuri”, την τέχνη της κατασκευής με τεχνική αρτιότητα αλλά και ψυχική αφοσίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το εργοστάσιο της Toyota θεωρείται σήμερα από τα πιο -ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός- “πνευματικά” εργοστάσια στον κόσμο.
Ο Soichiro Honda, από την άλλη, ήταν ένας χαρισματικός τεχνίτης και πεισματάρης εφευρέτης, που έβλεπε τα μηχανήματα ως προέκταση της ανθρώπινης εφευρετικότητας.
Η εταιρεία του, Honda Motor Co., καθιερώθηκε ως ένας κατασκευαστής κινητήρων με πρωτοφανή αντοχή και αποδοτικότητα. Ο ίδιος έλεγε: «Δεν με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο. Με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα μηχανικά συστήματα που δεν χαλάνε ποτέ».
Πάνω στις ιδέες και τις πρακτικές τέτοιων ανθρώπων, άρχισε να φτιάχνεται ο μύθος της γιαπωνέζικης αξιοπιστίας. Και σιγά-σιγά ήρθαν τα πρώτα μοντέλα, που έμελλε να γράψουν ιστορία και να κατακτήσουν τον κόσμο.
Η Toyota Corolla, με παραγωγή που ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια μονάδες, είναι ο ορισμός του αξιόπιστου οικογενειακού αυτοκινήτου. Εμφανίστηκε το 1966 και γρήγορα έγινε συνώνυμο της ποιότητας χωρίς φανφάρες. Χιλιάδες Corolla των δεκαετιών ’80 και ’90 εξακολουθούν να κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, με ελάχιστα προβλήματα.
Το Honda Civic, από το 1972, απέδειξε πως ένα μικρό hatchback μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό από μοντέλα διπλάσια σε τιμή. Με τον επαναστατικό CVCC κινητήρα και ελαφρύ αμάξωμα, έγινε το αγαπημένο αυτοκίνητο όχι μόνο των καθημερινών οδηγών αλλά και των μηχανικών που έψαχναν μια πλατφόρμα χωρίς “παιδικές ασθένειες”.
Το Mazda MX-5, αν και roadster, είναι ίσως το πιο αξιόπιστο σπορ αυτοκίνητο στην ιστορία. Με απλό σχεδιασμό, λογικές ιπποδυνάμεις, και έναν κινητήρα που λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι, το Miata αποδεικνύει ότι η αξιοπιστία δεν είναι προνόμιο μόνο των οικογενειακών sedan ή των μεγάλων 4×4 που κατακτούν κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ακόμα και η μικρή σε μέγεθος Subaru, με την κορυφαία «συμμετρική» τετρακίνησή της και τους boxer κινητήρες, έχει χτίσει φήμη για αυτοκίνητα που λειτουργούν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Και παραμένουν σαν να έχουν μόλις βγει από την έκθεση, ακόμα και αν το οδόμετρο έχει καταγράψει εξαψήφια νούμερα χιλιομέτρων.
Τα δεδομένα επιβεβαιώνουν αυτό που η εμπειρία έχει ήδη καταδείξει. Στην πιο πρόσφατη έκθεση του Consumer Reports για το 2024, στην κορυφή της λίστας αξιοπιστίας βρέθηκαν οι Lexus, Toyota, Honda, Subaru και Mazda, όλες ιαπωνικές.
Η Lexus, θυγατρική της Toyota, κρατά τα σκήπτρα της αξιοπιστίας εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Η εξήγηση είναι απλή: παίρνει το ήδη δοκιμασμένο μηχανικό υπόβαθρο της Toyota και προσθέτει πολυτέλεια, χωρίς να θυσιάζει την απλότητα.
Η Toyota, ως μητρική εταιρεία, συνεχίζει να επενδύει στην αξιοπιστία αντί να κυνηγάει συνεχώς τεχνολογικές μόδες. Οι υβριδικές της προτάσεις έχουν αποδειχθεί πιο αξιόπιστες ακόμα και από συμβατικά συστήματα.
Η Honda, παρότι έχει πειραματιστεί περισσότερο με τολμηρά σχέδια και μηχανικές λύσεις, εξακολουθεί να διατηρεί σταθερά υψηλή βαθμολογία στην αξιοπιστία, κυρίως χάρη στην απλότητα και ποιότητα κατασκευής των κινητήρων της.
Το Consumer Reports, όπως και άλλα ανεξάρτητα όργανα (π.χ. J.D. Power, TÜV Report στη Γερμανία), επιβεβαιώνουν κάθε χρόνο αυτό που οι Ιάπωνες κατασκευαστές χτίζουν δεκαετίες τώρα: τη φήμη του αυτοκινήτου που απλώς δεν χαλάει.
Αυτό που διακρίνει τις ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είναι απλώς η τεχνική αρτιότητα. Είναι η ηθική της ευθύνης.
Σε αντίθεση με πολλά δυτικά μοντέλα διαχείρισης που βασίζονται στην εκμετάλλευση πόρων και την αύξηση του μεριδίου αγοράς με κάθε κόστος, οι Ιάπωνες δίνουν προτεραιότητα στη φήμη, στη μακροχρόνια εμπιστοσύνη και στη συνέχεια.
Αυτό δεν είναι ρομαντισμός. Είναι μια πολύ ιαπωνική εκδοχή του καπιταλισμού, βασισμένη στην ιδέα ότι η εταιρεία δεν είναι απλώς εργοδότης αλλά κοινωνικός οργανισμός.
Όταν μια ιαπωνική εταιρεία παραδέχεται ότι έκανε λάθος (όπως η Toyota στην ανάκληση των Prius το 2010), το κάνει με αναστοχασμό, αυτοκριτική, και προσπάθεια για διόρθωση. Η ζημιά μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη, αλλά η εμπιστοσύνη μακροχρόνια.
Καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία περνά στη φάση της ηλεκτροκίνησης και της ψηφιοποίησης, αυτό που ονομάζουμε «αξιοπιστία» αλλάζει πρόσωπο. Δεν αφορά πλέον μόνο τους κινητήρες και τα φρένα, αλλά και το λογισμικό, τους αισθητήρες, την τεχνητή νοημοσύνη. Η Ιαπωνία εδώ δείχνει μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα. Και προχωρά αργά, αλλά με σταθερότητα.
Η Toyota δεν ήταν η πρώτη που έτρεξε στο παιχνίδι των ηλεκτρικών, αλλά προσφέρει ήδη ηλεκτρικά μοντέλα με επίκεντρο την αξιοπιστία.
Η Mazda υιοθετεί ήπιες μεταβάσεις και κάνει μετρημένες κινήσεις, και η Subaru και η Suzuki συνεργάζονται συνεργάζεται με την Toyota για τις ηλεκτρικές τους προτάσεις, προκειμένου να διατηρήσουν τον πυρήνα της αξιοπιστίας.
Η Honda από την άλλη επιμένει να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο, επιμένοντας και αυτή πρώτα στην σωστή λειτουργία με αντοχή στον χρόνο και μετά στους ψεύτικους εντυπωσιασμούς.
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλώς να λειτουργεί το αυτοκίνητο, αλλά να μην σε «προδώσει» ποτέ, είτε στην ερημιά είτε στον κυβερνοχώρο. Και οι Ιάπωνες δείχνουν να κατανοούν την ηθική διάσταση αυτής της πρόκλησης καλύτερα από πολλούς.
Γι’ αυτό ήταν -και όπως φαίνεται θα παραμείνουν- η πρώτη επιλογή για μεγάλο μέρος των αγοραστών του πλανήτη που βλέπουν το αυτοκίνητο όχι σαν μία ακόμα αναλώσιμη οικιακή συσκευή, αλλά ένα προϊόν με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο που συνδέεται με τη ζωή και τις ανάγκες των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πηγή: Newsauto.gr