Η BMW ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των σπορ compact μοντέλων της και θέτει ένα νέο σημείο αναφοράς στην οδηγική απόλαυση στην premium κατηγορία. Το νέο BMW Σειρά 2 Coupé ενσαρκώνει τη σπορ υπεροχή με μία αυτοκινητιστική φιλοσοφία που επικεντρώνεται ξεκάθαρα στις δυναμικές επιδόσεις, την αθλητική σχεδίαση, τους ισχυρούς κινητήρες και την προηγμένη τεχνολογία πλαισίου. Στοιχεία που, σε συνδυασμό με την πίσω κίνηση και ένα εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα, προσφέρουν μοναδικά χαρακτηριστικά στην κατηγορία που μόνο η διάσημη οδηγική απόλαυση της BMW μπορεί να φέρει στην αγορά. Με λίγα λόγια, το νέο BMW Σειρά 2 Coupé είναι η μοντέρνα εκδοχή της παραδοσιακής φιλοσοφίας ενός compact δίθυρου μοντέλου υψηλών επιδόσεων που χρονολογείται από το BMW 02.
Χαρακτηριστικές αναλογίες, φαρδιά μετατρόχια, βελτιστοποιημένα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά, εξαιρετική ακαμψία αμαξώματος, έξυπνη ελαφριά σχεδίαση, ισορροπημένη κατανομή βάρους 50 : 50 και χαμηλό κέντρο βάρους δημιουργούν την ιδανική βάση για εξαιρετικά σπορ συμπεριφορά.
Το μήκος του είναι αυξημένο κατά 105 mm, πλάτος κατά 64 mm και μεταξόνιο κατά 51 mm συγκριτικά με το προηγούμενο μοντέλο. Αντίθετα, το ύψος θα είναι χαμηλωμένο κατά 28 mm με τα μετατρόχια να είναι μεγαλύτερα κατά 54 mm μπροστά. Ένα ακόμα στοιχείο που την καθιστά ξεχωριστή στην κατηγορία είναι και η προηγμένη τεχνολογία πλαισίου που προέρχεται από το BMW Σειράς 4 και το εξατομικευμένο σετάρισμα.
Με ένα βελτιωμένο τετρακύλινδρο βενζινοκινητήρα απόδοσης 184 ίππων παρουσιάζεται το BMW 220i Coupé ενώ το BMW 220d Coupé, με τον τετρακύλινδρο κινητήρα diesel αποδίδει 190 ίππους έχοντας στη διάθεση της υπερσυμπίεση δύο σταδίων και ήπια υβριδική τεχνολογία 48V. Η έκδοση 230i Coupé χρησιμοποιεί έναν τετρακύλινδρο βενζινοκινητήρα 245 ίππων ενώ στην κορυφή της γκάμας βρίσκεται η έκδοση BMW M240i xDrive Coupé με ένα εξακύλινδρο σε σειρά βενζινοκινητήρα 374 ίππων και τετρακίνηση. Όλοι οι κινητήρες συνδυάζονται με ένα οκτατάχυτο κιβώτιο Steptronic στάνταρ. Προαιρετικά και το οκτατάχυτο κιβώτιο Steptronic Sport (στάνταρ στο BMW M240i xDrive Coupé) με χειριστήρια (shift paddles) στο τιμόνι, και Launch Control για δυναμική εκκίνηση με βέλτιστη ελκτική πρόσφυση και λειτουργία Sprint για στιγμιαία αύξηση της επιτάχυνσης εν κινήσει.
Μια καθαρή αίσθηση σπορ αυτοκινήτου συναντούμε στο εσωτερικό του μοντέλου. Ένας χώρος με οδηγοκεντρικό χαρακτήρα και ένα σύγχρονο πάνελ ελέγχου στην κεντρική κονσόλα με δυνατότητα πλήρως ψηφιακών ενδείξεων. Ξεχωρίζουν τα σπορ καθίσματα και το δερμάτινο τιμόνι ενώ τα καθίσματα M Sport με ενσωματωμένα προσκέφαλα διατίθενται προαιρετικά. Η πολυτέλεια εσωτερικού αποτελεί άλμα προόδου σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο. Με υλικά υψηλής ποιότητας, ακριβής ποιότητα κατασκευής και αποκλειστικά στοιχεία σχεδίασης όπως οι διακοσμητικές λωρίδες, νέες επενδύσεις θυρών και ο εντυπωσιακός κρυφός φωτισμός κάνουν τη διαφορά. Παράλληλα, πίσω υπάρχουν δύο ανεξάρτητα καθίσματα με το χώρο αποσκευών να φθάνει τώρα τα 390 λίτρα.
Αισθητά μεγαλύτερη γκάμα στάνταρ και προαιρετικών συστημάτων υποστήριξης οδηγού έναντι του προηγούμενου μοντέλου με σωρεία συστημάτων από τη φαρέτρα του γερμανικού εργοστασίου.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr