Το γεωμετρικό σχήμα του διαμαντιού ενσαρκώνει τις αξίες της γαλλικής μάρκας από το 1925. Το σήμα της Renault είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στον χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Όπως τα μοντέλα, έτσι και το λογότυπο του κατασκευαστή, αναβαθμίστηκε, έγινε πιο μοντέρνο και πιο ζωηρό. Στόχος είναι να κινηθεί παράλληλα με τις σύγχρονες εξελίξεις και να καταστήσει τη Renault μία πιο «ανοιχτή» φίρμα που δημιουργεί ανθρώπινες αξίες, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Gilles Vidal, διευθυντής σχεδιασμού της εταιρείας.
Το νέο έμβλημα έκανε πρεμιέρα στο πρωτότυπο Renault 5. Από το 1925, οπότε ιδρύθηκε η Renault, το σχήμα του διαμαντιού έχει ανασχεδιαστεί 8 φορές. Η τελευταία εκδοχή του είναι η ένατη. Αυτό αποδεικνύει το ενδιαφέρον της μάρκας να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στην εποχή που διανύει.
«Σε αρμονία με τις τάσεις της εποχής και απόλυτα μοντέρνο, το ανασχεδιασμένο διαμάντι αποτελεί την απόλυτη ενσάρκωση της νέας εποχής στην οποία έχει εισέλθει η Renault. Το ενσωματώσαμε για πρώτη φορά στο σύγχρονο Renault 5. Αυτό λειτούργησε για εμάς ως ένα πρώτης τάξεως πεδίο δοκιμής. Βλέποντας τον ενθουσιασμό και τα πολύ θετικά σχόλια που αποσπάσαμε, αποφασίσαμε να το λανσάρουμε», ανέφερε ο Vidal.
Το νέο σήμα είναι πιο λιτό και μεστό, αποκτώντας μια πραγματικά διαχρονική υπογραφή, χωρίς φιοριτούρες και χρώματα, με σύγχρονη θεώρηση στις γραμμές του. Σχεδιάστηκε για να αποτυπώνει μια συνεχή κίνηση, χωρίς ίχνος γραφιστικής λογοτύπησης. Η επίπεδη φύση του, διευκολύνει τη χρήση σε digital και video υλικά, αλλά και πάνω στα σύγχρονα αυτοκίνητα της γκάμας.
Το λογότυπο θα τοποθετηθεί μέχρι το 2024 σε όλα τα οχήματα της Renault, ξεκινώντας από τα νέα μοντέλα που θα εμφανιστούν την επόμενη χρονιά.
3.000 ευρώ το εργατικό κόστος για κάθε Ι.Χ. στη Γερμανία – 520 ευρώ στην Κίνα – 1.190 στην Αμερική
Καθώς οι δασμοί του Προέδρου Τραμπ αρχίζουν να τίθενται σε ισχύ, οι ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών, εξετάζουν το ενδεχόμενο να κατασκευάσουν περισσότερα οχήματα εντός των συνόρων της Αμερικής. Στην περίπτωση της Audi, αυτό θα σήμαινε τη δημιουργία παραγωγής στις ΗΠΑ, για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται, η αποφυγή των δασμών δεν είναι το μόνο κίνητρο για τη μετατόπιση της παραγωγής από τη Γερμανία στις ΗΠΑ. Όλα δείχνουν πως και η διαφυγή από το υψηλό εγχώριο εργατικό κόστος που επιβαρύνει τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είναι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας.
Μια νέα μελέτη της εταιρείας Oliver Wyman αποκάλυψε το τεράστιο χάσμα στο κόστος εργασίας μεταξύ της Γερμανίας και άλλων χωρών. Βοηθά επίσης να εξηγηθεί γιατί η εγχώρια παραγωγή αυτοκινήτων έχει μειωθεί κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο την τελευταία δεκαετία και γιατί η μείωση αυτή είναι πιθανό να συνεχιστεί.
Οι ερευνητές που συνέκριναν 250 εργοστάσια αυτοκινήτων σε όλο τον κόσμο έμαθαν ότι η Γερμανία είναι η πιο ακριβή χώρα στον πλανήτη για την παραγωγή νέων αυτοκινήτων, καθώς κάθε όχημα προσγειώνει τον κατασκευαστή του με ένα μέσο εργατικό κόστος 3.000 ευρώ που καλύπτει μισθούς, συνταξιοδοτικές εισφορές και άλλες παροχές. Η μεταφορά της παραγωγής στις ΗΠΑ θα μείωνε αυτόν το λογαριασμό στο μισό και ακόμη περισσότερο.
Αλλά ακόμη και η κατασκευή αυτοκινήτων στην Αμερική φαίνεται ακριβή σε σύγκριση με την παραγωγή τους στην Κίνα, όπου το εργατικό κόστος ανά όχημα ανέρχεται σε μόλις 520 ευρώ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η κατασκευή ενός αυτοκινήτου στη Γερμανία κοστίζει έως και 7.000 ευρώ περισσότερο από ό,τι θα κόστιζε στην Κίνα, σύμφωνα με την ίδια έκθεση.
Αλλά, αν οι δασμοί πάψουν ποτέ να αποτελούν ζήτημα και η μείωση του εργατικού κόστους αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα, υπάρχουν ακόμη καλύτερες επιλογές για ένα νέο εργοστάσιο από την Κίνα. Η μελέτη αποκάλυψε πολλές χώρες όπου το κόστος εργασίας κάνει ακόμη και το κόστος της Κίνας να φαίνεται ακριβό, όπως το Μεξικό, όπου το κόστος εργασίας ανά όχημα είναι 271 ευρώ, και η Ρουμανία, όπου είναι μόλις 242 ευρώ.
Ωστόσο, η χώρα που προσφέρει πραγματικά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την κατασκευή αυτοκινήτων είναι το Μαρόκο, όπου το κόστος εργασίας ανά όχημα είναι απίστευτα 94 ευρώ…