Ειδήσεις

21 May, 2021 Ώρα 11:40

Ο Pep Guardiola πίσω από το τιμόνι ενός ηλεκτρικού Nissan LEAF

Thumbnail

Όπως εκδηλώνει το πάθος του για τη δουλειά του στο γήπεδο ποδοσφαίρου, ο Pep Guardiola, προπονητής της Manchester City F.C., παγκόσμιος πρεσβευτής της Nissan και ιδιοκτήτης ενός LEAF,  αποκαλύπτει τον ενθουσιασμό και τις προσδοκίες του από την επανάσταση των ηλεκτρικών οχημάτων, περιγράφοντας τις μοναδικές συγκινήσεις και την αίσθηση της υπερηφάνειας που προσφέρει η κινητικότητα μηδενικών εκπομπών.

Close

Από τότε που ξεκίνησε το δικό του ταξίδι με EV πριν από τρία χρόνια, ο Pep έχει αγκαλιάσει πλήρως τον κόσμο της ηλεκτροκίνητης οδήγησης. Έχοντας βιώσει το καινοτόμο “μείγμα” βιώσιμης ισχύος και ενθουσιασμού που προσφέρει το LEAF, ο Pep ανακάλυψε πως η ηλεκτροκίνηση σκιαγραφεί  μια θετική εικόνα για φιλική προς το περιβάλλον οδήγηση, τώρα και στο μέλλον.

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη ο Pep αποκαλύπτει τους προσωπικούς του στόχους για την επίτευξη ενός πιο βιώσιμου μέλλοντος με το Nissan LEAF και πώς το πάθος του για καινοτομία, μέσα και έξω από το γήπεδο ποδοσφαίρου, επηρέασε την απόφασή του να στραφεί στην ηλεκτροκίνηση και να ακολουθήσει έναν τρόπο ζωής, βγαλμένο από το μέλλον. Ο Pep Guardiola δηλώνει ότι ο κύριος λόγος για  την επιλογή ενός EV, ήταν για να μειώσει το δικό του αποτύπωμά μου στο περιβάλλον. Παράλληλα, εκθειάζει την αίσθηση του ενθουσιασμού πίσω από το τιμόνι ενός Nissan LEAF με την άμεση επιτάχυνση του και τις προηγμένες τεχνολογίες του.

Close

 

 

Σε ερώτηση για το ρόλο που διαδραματίζουν τα ηλεκτρικά οχήματα στην καινοτομία και στο μέλλον της κινητικότητας, ο Guardiola απάντησε. "Το αυτοκίνητο είναι βασικό στοιχείο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Υιοθετώντας μια πιο φιλική προς το περιβάλλον κινητικότητα, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα, μπορούμε να επηρεάσουμε σημαντικά τον πλανήτη μας. Η οδήγηση με μηδενικές εκπομπές είναι μια από τις καλύτερες δράσεις,  για ένα καλύτερο και πιο βιώσιμο μέλλον."

Παράλληλα, ο διεθνούς φήμης προπονητής δηλώνει περήφανος που ενστερνίστηκε την ηλεκτρική κινητικότητα  με το Nissan LEAF γιατί η οδήγηση ενός EV είναι μια υπεύθυνη επιλογή. "Τα ηλεκτρικά οχήματα αντιπροσωπεύουν μια στροφή προς μια νοοτροπία με επίκεντρο τη βιωσιμότητα. Εάν όλοι κάνουμε το καθήκον μας, μπορούμε να πετύχουμε να ζούμε σε έναν καλύτερο κόσμο", δήλωσε.

Για να καταλάβει τι παρακινεί ή εμποδίζει τους οδηγούς να στραφούν στην ηλεκτρική κινητικότητα, η Nissan διεξήγαγε πρόσφατα μια  έρευνα σε 7.000 αυτοκινητιστές  σε ολόκληρη την Ευρώπη, διαχωρίζοντας το δείγμα  των ερωτηθέντων αυτοκινητιστών EV και ICE (κινητήρα εσωτερικής καύσης).  Τα αρχικά ευρήματα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα, αποκάλυψαν ότι η ικανοποίηση των οδηγών από ένα EV  βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, με το 89%  των οδηγών EV να δηλώνουν ότι η μετάβαση σε EV ήταν η σωστή απόφαση. Μάλιστα το 74% αισθάνονται πιο άνετοι  και το 77%  το βρίσκουν πιο ξεκούραστο στην οδήγηση από ό, τι ένα όχημα ICE.   

 

16 May, 2025 Ώρα 10:39

Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron

Thumbnail

Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.

Close

Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης  έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.

 

Close

 

Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.

Close

Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.

 

 

Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.

Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.

 

 

Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.

Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.

Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.

Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.

Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.

Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.

 

 

Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.

Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη  Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της  στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.

Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.

 

 

Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.

Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.

 

 

Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.  

 

 

Πηγή: Zougla.gr