Όσο και να μην το βιώνουμε στη χώρα μας, στην οποία δεν υπάρχει οργανωμένη και αναπτυγμένη αυτοκινητοβιομηχανία, στην Ευρώπη έχει αρχίσει και σοβεί μια «διαμάχη» μεταξύ πολιτικών και παραγόντων του συγκεκριμένου κλάδου.
Οι πρώτοι πιέζονται και πιέζουν για την εφαρμογή μιας πολιτικής η οποία θα εξοβελίσει τους κινητήρες εσωτερικής καύσης το συντομότερο δυνατόν, ιδανικά και αύριο εάν είναι δυνατόν. Οι δεύτεροι, όντας μέσα στην πραγματικότητα της παραγωγικής διαδικασίας, πιέζονται και πιέζουν για τον εξορθολογισμό των εξαγγελθέντων προγραμμάτων αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους.
Μεταξύ των δύο μερών βρίσκουν τη θέση τους και οι αναλυτές της αγοράς αυτοκινήτου. Ως γνωστόν, αυτοί έχουν τον ρόλο να προβλέψουν την πορεία των πωλήσεων βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, όπως και την εξέλιξη των υφιστάμενων ή των υπό διαμόρφωση τάσεων στην Αυτοκινητοβιομηχανία. Δύσκολο ή ευκολότερο, το έργο τους είναι αναμενόμενο από όλους. Και τα αποτελέσματα των ερευνών τους πάντα θα δυσαρεστεί κάποιους.
Οι πολιτικοί προσπαθούν να δώσουν κίνητρα για την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης και δημιουργούν ενθουσιασμό και προσδοκίες στο κοινό και στην χρηματιστηριακή αγορά. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, στην αρχή το προσφερόμενο χρήμα μοιάζει ατελείωτο. Ατελείωτες είναι και οι συζητήσεις για τον καινούργιο «αγγελικά πλασμένο κόσμο» στον οποίο θα ζήσουμε και υπέρμετρος ο στόμφος με τον οποίο εκφέρουμε τις βαθυστόχαστες και κυρίως… εμπεριστατωμένες σκέψεις μας περί αυτού.
Λίγο καιρό αργότερα, φυσικά, τα χρήματα μειώνονται. Η αμφιβολία αρχίζει να διαμορφώνεται, οι δεύτερες σκέψεις επιστρέφουν συχνότερα, η σιωπή ή η προσπάθεια αλλαγής θέματος στις σχετικές συζητήσεις είναι εμφανής, η πραγματικότητα μας επαναφέρει στα σκληρά δεδομένα της…«Τελικά, μήπως να πάω για σέρβις το παλιό αυτοκίνητο και να περιμένω περισσότερο για να πάρω ηλεκτρικό»;
Κάποια από τα ευρήματα των αναλυτών της αγοράς αυτοκινήτου αναφορικά με την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης στην Ευρώπη θα δυσαρεστήσουν τους πολιτικούς και όσους έχουν επενδύσει σε αυτή, σε οικονομικό ή ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο. Το παράδειγμα της Γερμανίας, της βασικότερης χώρας παραγωγής αυτοκινήτων στη Γηραιά Ήπειρο, είναι χαρακτηριστικό.
Πέρυσι, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της χώρας είχε ανακοινώσει ότι ο στόχος είναι να υπάρχουν 15.000.000 αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα στη χώρα ως το 2030. Ακολουθώντας επιδοματική πολιτική ήδη από τα προηγούμενα χρόνια για τον σκοπό αυτό, τα στελέχη της πιστεύουν ότι αυτό θα είναι εφικτό.
Στις αρχές του 2022, το ποσό επιδότησης για όποιον θέλει να αποκτήσει ένα ηλεκτροκίνητο όχημα έφτανε έως τα 6.000 ευρώ για τα αυτοκίνητα αυτής της τεχνολογίας με τιμή έως 40.000 ευρώ. Στο τέλος του έτους είχε μειωθεί στα έως 4.500 ευρώ λόγω αντίστοιχης μείωσης στα σχετικά κονδύλια.
Στελέχη του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών για την Αυτοκίνηση, έπειτα από έρευνα που πραγματοποίησαν, διαπίστωσαν ότι εάν δεν αλλάξει κάτι σε σημαντικό βαθμό, η ζήτηση για τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα τα προσεχή χρόνια θα είναι αυξανόμενη αλλά όχι στον βαθμό που εκτιμούν οι πολιτικοί της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τις προβλέψεις τους το 2030 θα κυκλοφορούν σε αυτή περίπου 7,5 εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα αντί των 15 εκατομμυρίων που ήταν η αρχική πρόβλεψη.
Όπως εκτιμούν, το ίδιο φαινόμενο θα ισχύσει και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, αναφέρουν ότι θα πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός και στις προσδοκίες για την ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών φόρτισης των αυτοκινήτων, τόσο ιδιωτικών όσο και δημόσιων σταθμών.
Πηγή: Autoblog
Σε τι ποσοστό “εξαφανίστηκαν” τα χειροκίνητα κιβώτια τα τελευταία 20 χρόνια ανά χώρα
Όπως ακριβώς και η τάση προς τα SUV, συμβαίνει μια άλλη σημαντική αλλαγή που φαίνεται ασταμάτητη. Τα αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων έχουν γίνει το πρότυπο σε πολλές αγορές, απειλώντας την επιβίωση του συμπλέκτη.
Το 2001, σχεδόν κάθε επιβατικό αυτοκίνητο που ταξινομήθηκε στις πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές – Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία – είχε χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι, εκείνη την εποχή, τα αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων αντιπροσώπευαν το 91% των ταξινομήσεων σε αυτές τις πέντε αγορές. Μάλιστα, αυτός ο τύπος κιβωτίου ταχυτήτων, ήταν πιο δημοφιλής από το αυτόματο, ακόμη και μεταξύ των premium και πολυτελών μαρκών.
Εκείνη την εποχή, η τεχνολογία δεν ήταν τόσο προηγμένη όσο είναι σήμερα, επομένως το υψηλό κόστος ανάπτυξης είχε άμεσο αντίκτυπο στην τελική τιμή, και το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων ήταν περισσότερο ένα χαρακτηριστικό πολυτελείας, παρά οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, όπως συνέβη με τους αερόσακους και άλλες τεχνολογίες αυτοκινήτων, η σταδιακή υιοθέτηση βοήθησε στη μείωση του κόστους και της τιμής. Με την κυκλοφορία να αυξάνεται στις μεγάλες πόλεις και τους οδηγούς να είναι πιο απασχολημένοι από ποτέ, το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων γίνεται γρήγορα η απάντηση στη νέα πραγματικότητα.
Πέρυσι, τα αυτοκίνητα με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, αντιπροσώπευαν μόνο το 29% των ταξινομήσεων στις πέντε μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές. Η κατανομή μεταξύ mainstream και premium εμπορικών σημάτων, δείχνει επίσης σημαντικές αλλαγές.
Το 2001, τα premium αυτοκίνητα με αυτόματα κιβώτια ταχυτήτων αντιπροσώπευαν το 31% των πωλήσεων. Μέχρι το 2024, έφτασαν το 97%. Όσον αφορά τις mainstream μάρκες, η αλλαγή είναι εξίσου δραματική: Το μερίδιο αγοράς των αυτόματων κιβωτίων ταχυτήτων αυξήθηκε από 5% το 2001 σε 63% πέρυσι.
Χώρα 2001 2024
Γερμανία 83% 18%
Μεγ. Βρετανία 86% 22%
Γαλλία 95% 28%
Ιταλία 98% 48%
Ισπανία 97% 41%
Αμερική 91% 0.7%
Το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση, με εξαίρεση μερικά σπορ αυτοκίνητα που διατηρούν ζωντανό τον παραδοσιακό επιλογέα ταχυτήτων. Αλλά, δεδομένων των πρόσφατων τάσεων, ακόμη και αυτά τα οχήματα, θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν τα επόμενα χρόνια λόγω υβριδισμού.