Όσο και να μην το βιώνουμε στη χώρα μας, στην οποία δεν υπάρχει οργανωμένη και αναπτυγμένη αυτοκινητοβιομηχανία, στην Ευρώπη έχει αρχίσει και σοβεί μια «διαμάχη» μεταξύ πολιτικών και παραγόντων του συγκεκριμένου κλάδου.
Οι πρώτοι πιέζονται και πιέζουν για την εφαρμογή μιας πολιτικής η οποία θα εξοβελίσει τους κινητήρες εσωτερικής καύσης το συντομότερο δυνατόν, ιδανικά και αύριο εάν είναι δυνατόν. Οι δεύτεροι, όντας μέσα στην πραγματικότητα της παραγωγικής διαδικασίας, πιέζονται και πιέζουν για τον εξορθολογισμό των εξαγγελθέντων προγραμμάτων αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους.
Μεταξύ των δύο μερών βρίσκουν τη θέση τους και οι αναλυτές της αγοράς αυτοκινήτου. Ως γνωστόν, αυτοί έχουν τον ρόλο να προβλέψουν την πορεία των πωλήσεων βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, όπως και την εξέλιξη των υφιστάμενων ή των υπό διαμόρφωση τάσεων στην Αυτοκινητοβιομηχανία. Δύσκολο ή ευκολότερο, το έργο τους είναι αναμενόμενο από όλους. Και τα αποτελέσματα των ερευνών τους πάντα θα δυσαρεστεί κάποιους.
Οι πολιτικοί προσπαθούν να δώσουν κίνητρα για την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης και δημιουργούν ενθουσιασμό και προσδοκίες στο κοινό και στην χρηματιστηριακή αγορά. Όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, στην αρχή το προσφερόμενο χρήμα μοιάζει ατελείωτο. Ατελείωτες είναι και οι συζητήσεις για τον καινούργιο «αγγελικά πλασμένο κόσμο» στον οποίο θα ζήσουμε και υπέρμετρος ο στόμφος με τον οποίο εκφέρουμε τις βαθυστόχαστες και κυρίως… εμπεριστατωμένες σκέψεις μας περί αυτού.
Λίγο καιρό αργότερα, φυσικά, τα χρήματα μειώνονται. Η αμφιβολία αρχίζει να διαμορφώνεται, οι δεύτερες σκέψεις επιστρέφουν συχνότερα, η σιωπή ή η προσπάθεια αλλαγής θέματος στις σχετικές συζητήσεις είναι εμφανής, η πραγματικότητα μας επαναφέρει στα σκληρά δεδομένα της…«Τελικά, μήπως να πάω για σέρβις το παλιό αυτοκίνητο και να περιμένω περισσότερο για να πάρω ηλεκτρικό»;
Κάποια από τα ευρήματα των αναλυτών της αγοράς αυτοκινήτου αναφορικά με την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης στην Ευρώπη θα δυσαρεστήσουν τους πολιτικούς και όσους έχουν επενδύσει σε αυτή, σε οικονομικό ή ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο. Το παράδειγμα της Γερμανίας, της βασικότερης χώρας παραγωγής αυτοκινήτων στη Γηραιά Ήπειρο, είναι χαρακτηριστικό.
Πέρυσι, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της χώρας είχε ανακοινώσει ότι ο στόχος είναι να υπάρχουν 15.000.000 αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα στη χώρα ως το 2030. Ακολουθώντας επιδοματική πολιτική ήδη από τα προηγούμενα χρόνια για τον σκοπό αυτό, τα στελέχη της πιστεύουν ότι αυτό θα είναι εφικτό.
Στις αρχές του 2022, το ποσό επιδότησης για όποιον θέλει να αποκτήσει ένα ηλεκτροκίνητο όχημα έφτανε έως τα 6.000 ευρώ για τα αυτοκίνητα αυτής της τεχνολογίας με τιμή έως 40.000 ευρώ. Στο τέλος του έτους είχε μειωθεί στα έως 4.500 ευρώ λόγω αντίστοιχης μείωσης στα σχετικά κονδύλια.
Στελέχη του Γερμανικού Κέντρου Ερευνών για την Αυτοκίνηση, έπειτα από έρευνα που πραγματοποίησαν, διαπίστωσαν ότι εάν δεν αλλάξει κάτι σε σημαντικό βαθμό, η ζήτηση για τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα τα προσεχή χρόνια θα είναι αυξανόμενη αλλά όχι στον βαθμό που εκτιμούν οι πολιτικοί της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τις προβλέψεις τους το 2030 θα κυκλοφορούν σε αυτή περίπου 7,5 εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα αντί των 15 εκατομμυρίων που ήταν η αρχική πρόβλεψη.
Όπως εκτιμούν, το ίδιο φαινόμενο θα ισχύσει και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Επιπλέον, αναφέρουν ότι θα πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός και στις προσδοκίες για την ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών φόρτισης των αυτοκινήτων, τόσο ιδιωτικών όσο και δημόσιων σταθμών.
Πηγή: Autoblog
Αστρονομικό ποσό για το Mazda RX-7 από το Tokyo Drift
Πριν μια βδομάδα, σας είχαμε ενημερώσει πως το το πορτοκαλί Mazda RX-7 από την τρίτη ταινία του franchise Fast and Furious, Tokyo Drift, έβγαινε σε δημοπρασία (δείτε το θέμα εδώ). Το αυτοκίνητο στην ταινία, ανήκε στον Han – τον οποίο υποδυόταν ο Sung Kang – και είχε κλέψει τις εντυπώσεις, κυρίως χάρη στο άγριο και πλέον εμβληματικό Veilside Fortune bodykit.
Ένα από τα πολλά RX-7 που χρησιμοποιήθηκαν για τα γυρίσματα, και μόλις ένα από τα δύο που έχουν διασωθεί, δημοπρατήθηκε από τον οίκο Bonhams στο Ηνωμένο Βασίλειο. Λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε κυρίως για στατικές σκηνές και όχι για σκηνές drifting, με το συγκεκριμένο Mazda RX-7 του 1992 είναι εξοπλισμένο με ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αμαξώματα στην ιστορία των κινηματογραφικών ταινιών.
Το bodykit του, του προσθέτει 200 χιλιοστά στο πλάτος με μόνο την οροφή και το πορτμπαγκάζ να παραμένουν ανέγγιχτα. Όπως και με άλλα αυτοκίνητα από το franchise οι τροποποιήσεις υπερβαίνουν τις αισθητικές αλλαγές, με το RX-7 να έχει ανακατασκευασμένο κινητήρα (το οδόμετρο γράφει μόλις 7.700χλμ. με το νέο μοτέρ) με δύο ρότορες, με νέο συμπλέκτη, φρένα, ανάρτηση coilover και σύστημα εξάτμισης Blitz Nur-Spec.
Υπάρχουν υπενθυμίσεις της κινηματογραφικής ζωής του, όπως οι ετικέτες «#71 HANS» στην πόρτα του συνοδηγού, στο χώρο του κινητήρα και στο καπό, καθώς και σημάδια που άφησαν οι βάσεις στήριξης της κάμερας που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Η καμπίνα διαθέτει επίσης, ανθρακονήματα, αλουμίνιο, βελούδο και χρωμιωμένα διακοσμητικά. Φυσικά, επειδή ήταν από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, υπάρχει επίσης ένα ηχοσύστημα Alpine με δύο ενισχυτές.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μπορεί να “έπιανε” μέχρι και 400.000 ευρώ, όμως στην πραγματικότητα, αυτό το RX-7 άλλαξε χέρια για πολλά περισσότερα. Πιο συγκεκριμένα, ένας ανώνυμος αγοραστής, πλήρωσε 1.032.021 ευρώ. Ένα νούμερο που ξεπερνά την Toyota Supra του 1994 που οδηγούσε ο Paul Walker, η οποία πωλήθηκε για 500.000 ευρώ το 2021. Ωστόσο, το Nissan Skyline R34 GT-R του 2000 του Walker από την Kaizo Industries πωλήθηκε για 1,15 εκατομμύρια ευρώ το 2023, κρατώντας ακόμα το ρεκόρ για το μεγαλύτερο ποσό δημοπρασίας οχήματος από το Fast and Furious.