Πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε για κάποιο κράνος μοτοσικλέτας ότι είναι Ευρωπαϊκών προδιαγραφών και μαζί ακούμε ένα κωδικό – αριθμό προδιαγραφής, που συνήθως δεν ξέρουμε σε τι ανταποκρίνεται.
Η FEMA (Federation of European Motorcyclists’ Associations) μας ενημερώνει για το ποιες είναι και τι ισχύει με τις προδιαγραφές για τα κράνη μοτοσικλέτας.
Κράνη μοτοσικλέτας: ποιες είναι οι προδιαγραφές
Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) ορίζουν τον κανονισμό που περιγράφει τον τρόπο παραγωγής και δοκιμής των κρανών μοτοσικλέτας.
Ο κανονισμός του ΟΗΕ Νο. 22 ισχύει για κράνη μοτοσικλετών που έχουν νόμιμη άδεια να πωλούνται στις ευρωπαϊκές χώρες και αν χρησιμοποιούνται στους δρόμους της Ευρώπης.
Ο κανονισμός θεσπίζει «ενιαίες διατάξεις σχετικά με την έγκριση των προστατευτικών κρανών και των προσωπίδων τους για οδηγούς και επιβάτες μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων».
Η τρέχουσα έκδοση του κανονισμού είναι ο Κανονισμός του ΟΗΕ αριθ. 22.06.
Με την εφαρμογή του κανονισμού 22.06 προστέθηκαν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού τα παρακάτω:
Αρθρωτά κράνη – Κράνη εξοπλισμένα με κινητό ή αποσπώμενο προστατευτικό κάτω κάλυμμα προσώπου, θα δοκιμαστούν με ή χωρίς προστατευτικό πηγουνιού στη θέση του.
Αντιηλιακές ζελατίνες – Οι εσωτερικές αντηλιακές ζελατίνες δεν επιτρέπεται να εμποδίζουν την κίνηση της κύριας ζελατίνας του κράνους.
Με το άνοιγμα της κύριας ζελατίνας (visor) η αντηλιακή ζελατίνα πρέπει να μπορεί να παραμείνει κάτω (σε θέση προστασίας από τις ακτίνες) .
Με μια απλή κίνηση η αντηλιακή ζελατίνα πρέπει να μπορεί να μετακινηθεί χωριστά από την κεντρική ζελατίνα.
Τα κράνη που διατίθενται στην αγορά με αντηλιακή ασπίδα θα δοκιμάζονται με την αντηλιακή ασπίδα κατεβασμένη σε προστασίας από τις ακτίνες.
Ανακλαστικά αυτοκόλλητα – Προκειμένου να συμμορφωθούν με τις εθνικές απαιτήσεις, το κράνος μπορεί να απαιτείται να έχει ανακλαστικά υλικά. Αυτά τα υλικά πρέπει να μπορούν να παραδοθούν μαζί με το κράνος, με κατάλληλες οδηγίες για το πού και πώς θα εφαρμοσθούν από τον αγοραστή του κράνους.
Αξεσουάρ – Κράνη που διατίθενται στην αγορά με αξεσουάρ θα εξετάζονται μα αυτά για ελεγχθεί ότι ο εξοπλισμός δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις και ότι το κράνος και η ζελατίνα εξακολουθούν να συμμορφώνονται με τις προδιαγραφές.
Η δοκιμή θα γίνει με και χωρίς το εξάρτημα και την υποστήριξή του με ιδιαίτερη προσοχή στην απορρόφηση ενέργειας, τις αιχμηρές άκρες και το οπτικό πεδίο.
Δεν επιτρέπεται η τροποποίηση του κράνος από τις αρχικές του κατασκευαστικές προδιαγραφές.
Τα εξαρτήματα πρέπει να τοποθετούνται σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή του κράνους.
Μόνο τα εξαρτήματα που έχουν δοκιμαστεί κατά τη διαδικασία έγκρισης τύπου του κράνους διατηρούν την έγκριση τύπου σε ισχύ.
Δοκιμή σωματιδίων υψηλής ταχύτητας για τις ζελατίνες – Για να ελεγχθεί ότι οι ζελατίνες αντέχουν όταν χτυπηθούν από κάτι σκληρό κατά τη διάρκεια της οδήγησης, πρέπει να δοκιμαστούν με μια χαλύβδινη σφαίρα με ταχύτητα κρούσης 60 m/s (216 km).
Η ζελατίνα δεν πρέπει να σπάει ή να παραμορφώνεται και το περίβλημα της προσωπίδας δεν πρέπει να χωρίζεται σε δύο ή περισσότερα κομμάτια ή να μην μπορεί πλέον να συγκρατεί την ζελατίνα στη θέση της.
Εγκεφαλικός τραυματισμός από περιστροφή – Εισάγεται μια μέθοδος δοκιμής πρόσκρουσης για τη μέτρηση της περιστροφικής επιτάχυνσης, για τη δοκιμή της πρόσκρουσης στον εγκέφαλο όταν το κράνος στρίβει κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος.
Για την δοκιμή αυτή, το κράνος χτυπάει κάτω από καθορισμένες γωνίες και με καθορισμένη ταχύτητα σε ένα άκαμπτα τοποθετημένο αμόνι.
Ο κανονισμός 22.06 ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2020 και τέθηκε σε ισχύ από το 2024.
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν μπορείτε πλέον να αγοράσετε κράνος εγκεκριμένο βάσει του κανονισμού 22.05.
Ο κανονισμός 22.06 αναφέρει: «Τα συμβαλλόμενα μέρη (κράτη) που εφαρμόζουν τον παρόντα κανονισμό μπορούν, αν θέλουν, να απαγορεύσουν την πώληση κράνους και προσωπίδων που δεν πληρούν τις απαιτήσεις της σειράς τροποποιήσεων 06 του παρόντος κανονισμού».
Ο κανονισμός Νο. 22 απαιτεί κάθε κράνος μοτοσικλέτας να φέρει ένα αυτοκόλλητο ραμμένο μέσα ή πάνω στο σύστημα συγκράτησης (λουρί).
Αυτό το αυτοκόλλητο δείχνει το σήμα αναγνώρισης, τον αριθμό αναγνώρισης και τον σειριακό αριθμό παραγωγής.
Νέο στον κανονισμό 22.06 είναι η απαίτηση να αναφέρεται στο κράνος το έτος παραγωγής του κράνους.
Πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τις ετικέτες ECE 22
Απαιτείται ετικέτα ECE 22 E-Mark για την πώληση κράνους που είναι νόμιμο για τους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Η ετικέτα E-Mark είναι ραμμένη στο λουρί του πηγουνιού του κράνους.
Τα ψηφία μετά το «E» προσδιορίζουν τη χώρα όπου δοκιμάστηκε το μοντέλο του κράνους και εγκρίθηκε το ECE 22.
Το 06 σημαίνει ECE R22.06, ακολουθούμενο από τον τετραψήφιο αριθμό έγκρισης κράνους.
Μετά την παύλα (-) αναφέρεται ο σειριακός αριθμός παραγωγής.
Το(τα) γράμμα(τα) στη μέση μεταξύ των δύο αριθμών δείχνει την έγκριση τύπου:
(J) Jet: κράνος χωρίς κανένα μέρος για να καλύπτει το κάτω μέρος του προσώπου (Ανοιχτό).
(NP) Jet: κράνος με αποσπώμενο ή κινητό μέρος που καλύπτει το κάτω μέρος του προσώπου που δεν προστατεύει το πηγούνι.
(P) Ολόσωμο, κράνος με αποσπώμενο, κινητό ή ενσωματωμένο (μόνιμα σταθερό) μέρος του κράνους που καλύπτει το κάτω μέρος του προσώπου και προορίζεται να προστατεύει το πηγούνι.
(P/J) Αρθρωτό κράνος, σημαίνει κράνος, εξοπλισμένο με κινητό ή αποσπώμενο προστατευτικό κάτω κάλυμμα προσώπου, που πληροί τις απαιτήσεις και για τις δύο συνθήκες χρήσης με ή χωρίς προστατευτικό πηγουνιού στη θέση του. Η προστασία του πηγουνιού είναι εγγυημένη μόνο με το κάτω κάλυμμα προσώπου στη θέση του.
Ορισμένα κράνη «flip-front» είναι εγκεκριμένα και «J» και «P», που σημαίνει ότι ελέγχονται σύμφωνα με τους κανόνες τόσο των εγκρίσεων τύπου «jet» όσο και των πλήρως «προστατευτικών».
Αυτό που σημαίνει ότι αυτά τα κράνη (και μόνο αυτά) μπορούν να οδηγηθούν είτε με το πηγούνι σηκωμένο είτε με το πηγούνι χαμηλωμένο και κλειδωμένο στη θέση του.
Οι κύριες χώρες έγκρισης από το E-mark
Ε1: Γερμανία
Ε2: Γαλλία
Ε3: Ιταλία
Ε4: Ολλανδία
Ε5: Σουηδία
Ε6: Βέλγιο
Ε7: Ουγγαρία
Ε8: Τσεχία
Ε9: Ισπανία
Ε10: Γιουγκοσλαβία
E11: Ηνωμένο Βασίλειο
Ε12: Αυστρία
Ε13: Λουξεμβούργο
Ε14: Ελβετία
Ε16: Νορβηγία
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των Οδηγιών της ΕΕ και των Κανονισμών του ΟΗΕ.
Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επεξεργάζονται τις Οδηγίες της ΕΕ.
Οι οδηγίες αυτές εγκρίνονται με ειδική πλειοψηφία σε διαδικασία συναπόφασης από το Συμβούλιο της ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ).
Οι Οδηγίες της ΕΕ είναι δεσμευτικές, δηλαδή εφαρμόζονται σε υποχρεωτική βάση από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Στο πλαίσιο της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (UNECE) στη Γενεύη, το WP.29 και τα θυγατρικά του όργανα αναπτύσσουν τους Κανονισμούς βάσει της Συμφωνίας του 1958 σε συνεργασία με όλα τα Συμβαλλόμενα Μέρη της Συμφωνίας και μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ). .
Οι κανονισμοί των Ηνωμένων Εθνών δεν εφαρμόζονται σε υποχρεωτική βάση, αλλά εάν ένα Συμβαλλόμενο Μέρος (C.P.) αποφασίσει να εφαρμόσει έναν κανονισμό του ΟΗΕ, η υιοθέτηση καθίσταται δεσμευτική πράξη. Ένα C.P. που έχει εκδώσει κανονισμό βάσει της Συμφωνίας του 1958 επιτρέπεται να χορηγεί εγκρίσεις τύπου σύμφωνα με τον εν λόγω κανονισμό και απαιτείται να αποδεχθεί την έγκριση τύπου οποιουδήποτε άλλου C.P. που εξέδωσε τον ίδιο κανονισμό.
Το Παγκόσμιο Φόρουμ για την Εναρμόνιση των Κανονισμών Οχημάτων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εργάζονται επί του παρόντος για την εναρμόνιση μεταξύ των κανονισμών του ΟΗΕ και των οδηγιών της ΕΕ. Επί του παρόντος, ορισμένες από τις Οδηγίες της ΕΕ είναι τεχνικά ισοδύναμες με τους Κανονισμούς των Ηνωμένων Εθνών ή αναφέρονται μόνο στις απαιτήσεις του αντίστοιχου Κανονισμού του ΟΗΕ.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr