Όταν άνοιξε το Empire State Building το 1931 ως το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο –τίτλο που διατήρησε για σχεδόν 40 χρόνια– κανείς δεν οραματιζόταν να ανεβάσει στην οροφή του ένα αυτοκίνητο. Όμως το φθινόπωρο του 1965 ο Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του κτιρίου Robert Leury κάλεσε τον William Benton, τον Εμπορικό Διευθυντή της Ford, για μια συνάντηση. Εκείνη την περίοδο επικρατούσε φρενίτιδα με τις Mustang και ο Leury είχε μια ιδέα.
Ο Benton πήγε στα κεντρικά γραφεία της Ford και οργάνωσε μια ομάδα 8 ατόμων οι οποίοι προσπάθησαν να βρουν τρόπο ώστε να ανεβάσουν μια Ford Mustang του 1966 στον 86ο όροφο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα ήταν μεγάλη πρόκληση αφού, εξαιτίας της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του Empire State Building με το εξαιρετικά επικλινές πάνω μέρος, ήταν πολύ περίπλοκο και επικίνδυνο να προσεγγιστεί από ελικόπτερο.
Οι μηχανικοί της Ford ταξίδεψαν στη Νέα Υόρκη και μέτρησαν λεπτομερώς τους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου, τους διαδρόμους, τις πόρτες, τα δωμάτια και τα ασανσέρ. Έτσι κατέληξαν στον τρόπο που θα ανέβαζαν το αμάξι στην οροφή. Θα το έκοβαν σε κομμάτια, θα το ανέβαζαν με τους ανελκυστήρες και θα το συναρμολογούσαν ξανά πάνω στο παρατηρητήριο.
Ήταν μια επιχείρηση που χρειαζόταν λεπτούς χειρισμούς ώστε να μη γίνουν ζημιές στο αυτοκίνητο και να μοιάζει σα να μην τεμαχίστηκε ποτέ.
Το αμάξι είχε 4,5 μέτρα μήκος και έπρεπε να βρουν τρόπο να το χωρέσουν σε ασανσέρ με ύψος 2 μέτρα. Έκοψαν το αμάξωμα του λευκού κάμπριο αυτοκινήτου σε τέσσερα κύρια κομμάτια – παρμπρίζ, μπροστινό, κεντρικό και πίσω μέρος.
Για να διευκολύνουν την είσοδο, η κεντρική κονσόλα και οι πόρτες αφαιρέθηκαν και στη συνέχεια έκαναν το ίδιο με το κιβώτιο ταχυτήτων, τον κινητήρα και τον άξονα. Για να επανασυναρμολογήσουν το αυτοκίνητο, είχαν σχεδιάσει και κατασκευάσει μια σειρά αγκυλών έτσι ώστε τα κομμάτια να μπορούν να κουμπώσουν εύκολα ξανά και να βιδωθούν στη θέση τους. Για να μετακινήσουν τα βαριά κομμάτια, έφτιαξαν ένα καρότσι για να τα μεταφέρουν μέσα και έξω από τους ανελκυστήρες. Είχαν κάνει πρακτικές δοκιμές σε παρόμοια ασανσέρ στα κεντρικά γραφεία της Ford στο Dearborn και όλα φαινόταν πως θα πήγαιναν όπως είχαν προγραμματιστεί.
Η επιχείρηση ορίστηκε για τις 20 Οκτωβρίου του 1965, στις 10:30 το βράδυ. Η ομάδα, φορώντας άσπρες στολές, άρχισε να αποσυναρμολογεί το αμάξι στο ισόγειο του κτιρίου και ξεκίνησαν το ανέβασμα του αυτοκινήτου στην οροφή.
Πάνω που φαινόταν πως όλα πηγαίναν όπως είχαν σχεδιάσει, το μπροστινό μέρος ήταν ελάχιστα πιο ψηλό από όσο μπορούσε να χωρέσει στον ανελκυστήρα. Με μερικές τροποποιήσεις κατάφεραν να το χωρέσουν κι έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους. Μόλις ανέβασαν όλα τα κομμάτια, ξανασυναρμολόγησαν το αμάξι γύρω στις 4:30 τα ξημερώματα ενώ φυσούσαν άνεμοι που έφταναν τα 40 μίλια/ώρα. Ελικόπτερα πετούσαν πάνω από το κτίριο ώστε να ξεκινήσουν τη φωτογράφηση. Στις 11 το πρωί οι φωτογραφίες είχαν τραβηχτεί και το όχημα αποσυναρμολογήθηκε ξανά και συναρμολογήθηκε στον εσωτερικό χώρο του παρατηρητηρίου, όπου και παρέμεινε, κι έτσι μπορούσαν να το θαυμάζουν οι επισκέπτες του κτιρίου.
Εκείνη τη μέρα μόνο υπολογίζεται πως το είδαν 14.000 επισκέπτες και σίγουρα πολλές χιλιάδες ακόμα τους μήνες που ακολούθησαν.
Το θέαμα που δημιουργήθηκε στο Empire State ήταν μεγάλης αποτελεσματικότητας μάρκετινγκ που λειτούργησε και προσέλκυσε τους ανθρώπους στις εκθέσεις της Ford εκείνη τη χρονιά. Το 1966, η Ford πούλησε τον εντυπωσιακό αριθμό των 607.568 Mustang, τις περισσότερες που έχουν πουληθεί ποτέ σε έναν χρόνο. Μέχρι τον Μάρτιο του 1967, ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα πουλήθηκαν από την κυκλοφορία της, περίπου την ίδια στιγμή που η συγκεκριμένη Mustang αποσύρθηκε από τον υψηλότερο εκθεσιακό χώρο που υπήρξε ως τότε.
Πηγή: Lifo.gr
Αστρονομικό ποσό για το Mazda RX-7 από το Tokyo Drift
Πριν μια βδομάδα, σας είχαμε ενημερώσει πως το το πορτοκαλί Mazda RX-7 από την τρίτη ταινία του franchise Fast and Furious, Tokyo Drift, έβγαινε σε δημοπρασία (δείτε το θέμα εδώ). Το αυτοκίνητο στην ταινία, ανήκε στον Han – τον οποίο υποδυόταν ο Sung Kang – και είχε κλέψει τις εντυπώσεις, κυρίως χάρη στο άγριο και πλέον εμβληματικό Veilside Fortune bodykit.
Ένα από τα πολλά RX-7 που χρησιμοποιήθηκαν για τα γυρίσματα, και μόλις ένα από τα δύο που έχουν διασωθεί, δημοπρατήθηκε από τον οίκο Bonhams στο Ηνωμένο Βασίλειο. Λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε κυρίως για στατικές σκηνές και όχι για σκηνές drifting, με το συγκεκριμένο Mazda RX-7 του 1992 είναι εξοπλισμένο με ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αμαξώματα στην ιστορία των κινηματογραφικών ταινιών.
Το bodykit του, του προσθέτει 200 χιλιοστά στο πλάτος με μόνο την οροφή και το πορτμπαγκάζ να παραμένουν ανέγγιχτα. Όπως και με άλλα αυτοκίνητα από το franchise οι τροποποιήσεις υπερβαίνουν τις αισθητικές αλλαγές, με το RX-7 να έχει ανακατασκευασμένο κινητήρα (το οδόμετρο γράφει μόλις 7.700χλμ. με το νέο μοτέρ) με δύο ρότορες, με νέο συμπλέκτη, φρένα, ανάρτηση coilover και σύστημα εξάτμισης Blitz Nur-Spec.
Υπάρχουν υπενθυμίσεις της κινηματογραφικής ζωής του, όπως οι ετικέτες «#71 HANS» στην πόρτα του συνοδηγού, στο χώρο του κινητήρα και στο καπό, καθώς και σημάδια που άφησαν οι βάσεις στήριξης της κάμερας που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Η καμπίνα διαθέτει επίσης, ανθρακονήματα, αλουμίνιο, βελούδο και χρωμιωμένα διακοσμητικά. Φυσικά, επειδή ήταν από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, υπάρχει επίσης ένα ηχοσύστημα Alpine με δύο ενισχυτές.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μπορεί να “έπιανε” μέχρι και 400.000 ευρώ, όμως στην πραγματικότητα, αυτό το RX-7 άλλαξε χέρια για πολλά περισσότερα. Πιο συγκεκριμένα, ένας ανώνυμος αγοραστής, πλήρωσε 1.032.021 ευρώ. Ένα νούμερο που ξεπερνά την Toyota Supra του 1994 που οδηγούσε ο Paul Walker, η οποία πωλήθηκε για 500.000 ευρώ το 2021. Ωστόσο, το Nissan Skyline R34 GT-R του 2000 του Walker από την Kaizo Industries πωλήθηκε για 1,15 εκατομμύρια ευρώ το 2023, κρατώντας ακόμα το ρεκόρ για το μεγαλύτερο ποσό δημοπρασίας οχήματος από το Fast and Furious.