Σε μια ιστορική στιγμή στην πίστα της Laguna Seca, η Maserati παρέδωσε στον πρώτο πελάτη της τη νέα MCXtrema, το ισχυρότερο super sports αυτοκίνητό της αποκλειστικά για πίστα. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που MCXtrema βρέθηκε σε βορειοαμερικανικό έδαφος.
Η Maserati MCXtrema με τους 730 ίππους ενσαρκώνει το DNA της Maserati και τις επιδόσεις που χαρακτηρίζουν κάθε δημιουργία της εμβληματικής ιταλικής μάρκας. Με μόνο 62 μονάδες να παράγονται παγκοσμίως, αυτό το περιορισμένης έκδοσης μοντέλο συνδυάζει την εξαιρετική σχεδίαση με την απαράμιλλη αγωνιστική δυναμική.
Η παρουσία του στη Laguna Seca αποτέλεσε το ντεμπούτο του αγωνιστικού κινητήρα V6 3.0L twin-turbo Nettuno στη Βόρεια Αμερική, όπου πέρασε στην πίστα για πρώτη φορά. Η MCXtrema υποβλήθηκε σε μια σειρά αυστηρών δοκιμών. Δεδομένης της φύσης του, που είναι αποκλειστικά για πίστα, ταίριαξε γάντι το γεγονός ότι η πρώτη παράδοση σε πελάτη έγινε σε μία από τις πιο διάσημες πίστες του κόσμου.
Παρών κατά την παράδοση του πρώτου μοντέλου ήταν και ο επικεφαλής οδηγός δοκιμών της Maserati, Andrea Bertolini, γνωστός για την επιτυχία του στην κατηγορία GT με τέσσερις παγκόσμιους τίτλους με τη Maserati MC12. Ο Bertolini οδήγησε την MCXtrema στη Laguna Seca, επιδεικνύοντας τις δυνατότητες του αυτοκινήτου με τον νέο ιδιοκτήτη να βρίσκεται στο διπλανό μπάκετ. Ο ίδιος ο Bertolini έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του μοντέλου.
Η Maserati MCXtrema βρίσκεται στην κορυφή της αυτοκινητιστικής καινοτομίας, συνδυάζοντας την ιταλική δεξιοτεχνία με την τεχνολογία αιχμής. Αυτό το αριστούργημα που προορίζεται μόνο για πίστα είναι ένα από τα πιο ισχυρά αυτοκίνητα επιδόσεων της Maserati. Περίπου 200 ώρες δαπανήθηκαν στον δυναμικό προσομοιωτή της Maserati, συμπληρώνοντας πάνω από 1.000 ώρες λεπτομερούς εικονικής ανάλυσης σε διάφορες προσομοιώσεις.
Βασισμένη σε τέσσερα χρόνια εξέλιξης της MC20 και στις βελτιώσεις του κινητήρα που ακολούθησαν, η Maserati MCXtrema υπερέχει σε επιδόσεις στην πίστα. Σχεδιασμένη 100% στο Maserati Centro Stile, κατασκευάστηκε στην Ιταλία και συνδυάζει την αισθητική σε συνδυασμό με τη λειτουργικότητα και την κορυφαία αεροδυναμική.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.