Η νέα Porsche Macan έλαβε την κορυφαία βαθμολογία πέντε αστεριών στις δοκιμές του Euro NCAP. Το τετράθυρο sport μοντέλο εντυπωσίασε, αποσπώντας κορυφαίες βαθμολογίες σε όλες τις κατηγορίες των δοκιμών. Για να διασφαλίζει το υψηλό επίπεδο ασφάλειας των οχημάτων της, η Porsche αναπτύσσει και δοκιμάζει συνεχώς νέα συστήματα υποβοήθησης. Η απόδοσή τους υπερβαίνει μακράν τις απαιτήσεις της νομοθεσίας.
Αποσπώντας πέντε αστέρια, η νέα, αμιγώς ηλεκτρική Porsche Macan εξασφάλισε τη βέλτιστη δυνατή συνολική βαθμολογία στο Euro NCAP (Πρόγραμμα Αξιολόγησης Νέων Αυτοκινήτων). Πρόκειται για μια τυποποιημένη διαδικασία δοκιμών με στόχο την αξιολόγηση και τη σύγκριση της ασφάλειας οχημάτων. Κάθε δύο έως τρία χρόνια, τα κριτήρια αναθεωρούνται και οι απαιτήσεις αυξάνονται συνεχώς. Στις δοκιμές του Euro NCAP, η Macan αποδείχθηκε ένα από τα ασφαλέστερα μοντέλα του 2024. Στην εξέλιξη και στην ενσωμάτωση των συστημάτων υποβοήθησης ασφάλειας της νέας Macan συμμετείχαν περίπου 150 υπεύθυνοι εξέλιξης, μηχανικοί και υπεύθυνοι δοκιμών. Η διαδικασία εξέλιξης διήρκεσε περίπου τρία χρόνια.
«Κατά την εξέλιξη αυτών των συστημάτων, η Porsche υπερβαίνει πάντα κατά πολύ τις ελάχιστες νομικές απαιτήσεις, για να βελτιστοποιεί την ασφάλεια», δηλώνει ο Björn Kern, ειδικός στα συστήματα ενεργητικής ασφάλειας της Porsche. Για παράδειγμα, στην Macan το σύστημα υποβοήθησης πέδησης έκτακτης ανάγκης επεξεργάζεται δεδομένα από την μπροστινή κάμερα, το κεντρικό ραντάρ και τα ραντάρ στις μπροστινές γωνίες. Με βάση τις ελάχιστες νομικές απαιτήσεις, θα αρκούσε η μπροστινή κάμερα. Συνδυάζοντας τα ραντάρ με τις κάμερες, το οπτικό πεδίο μεγαλώνει και η περιοχή επέμβασης διευρύνεται σημαντικά. Με αυτό το σύστημα, η Macan εκτονώνει επίσης περίπλοκες καταστάσεις, όπως η οδήγηση στο σκοτάδι, με πεζούς να εμφανίζονται από τυφλά σημεία, ή η στροφή σε διασταυρώσεις.
Υποβοήθηση πέδησης έκτακτης ανάγκης και σύστημα προειδοποίησης εξόδου για ουσιαστική προστασία
«Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να αυξήσουμε την εμπιστοσύνη στα συστήματα. Αντιλαμβάνεται κανείς τους κινδύνους μόνο όταν είναι σχεδόν υπερβολικά αργά και έχει ήδη επίκειται μια κρίσιμη κατάσταση», λέει ο Björn Kern. Η στρατηγική κλιμάκωσης του συστήματος υποβοήθησης είναι να εκπέμπει το όχημα μια προειδοποίηση όσο ο οδηγός έχει ακόμα το περιθώριο να αντιδράσει. Εάν ο οδηγός δεν επέμβει, το σύστημα υποβοήθησης ενεργοποιεί αυτόματα τα φρένα, προκειμένου να περιορίσει τις επιπτώσεις μιας σύγκρουσης ή να αποτρέψει εντελώς τη σύγκρουση. Το Euro NCAP τονίζει: «Η απόδοση του συστήματος αυτόνομης πέδησης έκτακτης ανάγκης (AEB) ήταν επαρκής στις δοκιμές απόκρισης με άλλα οχήματα. Σε διάφορες δοκιμές, οι συγκρούσεις αποφεύχθηκαν.» Η δοκιμή τονίζει θετικά την αποτελεσματική προστασία που προσφέρει το σύστημα σε πεζούς και ποδηλάτες.
Η λειτουργία προειδοποίησης παρέκκλισης από τη λωρίδα κυκλοφορίας και το σύστημα υποβοήθησης αλλαγής λωρίδας κυκλοφορίας προσφέρουν εξίσου σημαντικό όφελος από πλευράς ασφάλειας. Συνδυαστικά, τα δύο συστήματα αυξάνουν την ασφάλεια, ιδίως στους αυτοκινητόδρομους. Άλλη μία καινοτομία: Το σύστημα προειδοποίησης εξόδου παρέχει οπτικές υπενθυμίσεις σε κάθε περίπτωση εξόδου από το όχημα για τους χρήστες του δρόμου που πλησιάζουν από πίσω. Όταν υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης, για παράδειγμα με έναν ποδηλάτη, το σύστημα υποβοήθησης επιβραδύνει το άνοιγμα της πόρτας, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο. Η κούραση και η απόσπαση της προσοχής επίσης οδηγούν συχνά σε ατυχήματα. Η σύσταση διαλείμματος προτείνει ένα διάλειμμα, όταν ο οδηγός παρουσιάζει σημάδια αυξανόμενης κόπωσης. Η σύσταση βασίζεται σε μια ανάλυση της συμπεριφοράς οδήγησης εντός της λωρίδας κυκλοφορίας. Στο μέλλον, συστήματα με κάμερες μέσα στην καμπίνα θα ανιχνεύουν τον μικρο-ύπνο και την οπτική απόσπαση της προσοχής. Έτσι, ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ασφάλεια. Παρά τα καινοτόμα συστήματα υποβοήθησης, η τελική ευθύνη έγκειται πάντα στον οδηγό.
Κατά τη διάρκεια των δοκιμών του Euro NCAP, τα οχήματα περνούν περίπου έξι έως οκτώ εβδομάδες στην πίστα δοκιμών, στο εργαστήριο και στον δρόμο. Τέσσερα στα έξι οχήματα δοκιμής καταστρέφονται στις δοκιμές πρόσκρουσης. Τα συστήματα υποβοήθησης ασφάλειας ελέγχονται σε δοκιμές οδήγησης υψηλής ακρίβειας με τη βοήθεια ρομπότ. Στην περίπτωση αυτή, η Macan πέτυχε ένα εντυπωσιακό 78%. Το Euro NCAP βαθμολογεί την προστασία των ευάλωτων χρηστών του δρόμου με 83% και την προστασία των επιβατών και των παιδιών με 90%.
H εταιρεία A.I. Motokinisi Ltd είναι ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος των αυτοκινήτων Porsche στην Κύπρο με εκθεσιακούς χώρους σε Λευκωσία και Λεμεσό.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr