Η Mercedes-Benz, κορυφαία εταιρεία πολυτελών αυτοκινήτων στον κόσμο, συνεχίζει την παρουσίαση αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων εμπλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο την οικογένεια των EQ μοντέλων της. Ήδη η ηλεκτρική γκάμα των σαλούν μοντέλων της γερμανικής εταιρείας μετρά πέντε αυτοκίνητα ενώ προετοιμάζει ακόμα περισσότερα στο σύντομο μέλλον. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, πέραν από τους μηδενικούς ρύπους, είναι η αυξημένη ιπποδύναμη, η μεγάλη αυτονομία αλλά και ο κωδικός EQ που χρησιμοποιείται πλέον σε όλα τα ηλεκτρικά μοντέλα της Mercedes-Benz.
Mercedes-Benz EQA
Στη βάση της ηλεκτρικής γκάμας της Mercedes βρίσκεται η EQA η οποία, σχεδιαστικά, βασίζεται στη συμβατική GLA. Ξεχωρίζει από την κλειστή γρίλια, τα φωτιστικά σώματα, τις διαφορετικές ζάντες και πολλά άλλα. Το μικρομεσαίο ηλεκτρικό SUV της Mercedes προσφέρεται σε τρεις εκδόσεις (EQA 250, 300 4MATIC και 350 4MATIC) με ίδιο σύνολο 66,5 kWh. Η EQA 250 αποδίδει 190 ίππους με 375 Nm ροπής και συνδυασμένη αυτονομία μέχρι 426 χλμ (WLTP) ενώ οι ίπποι ανεβαίνουν στους 220 (ροπή 390 Nm) στην τετρακίνηση EQA 300 4MATIC. Παράλληλα, η αυτονομία φθάνει μέχρι τα 432 χιλιόμετρα με μια φόρτιση. Η κορυφαία έκδοση EQA 350 4MATIC διαθέτει ίδια αυτονομία αλλά αποδίδει 292 ίππους με 520 Nm ροπής.
Mercedes-Benz EQB
H νέα EQB είναι το ηλεκτρικό SUV της Mercedes Benz που μπορεί να φιλοξενήσει έως και επτά επιβάτες στο εσωτερικό του. Παρουσιάζεται στην αγορά με τις εκδόσεις EQB 300 και EQB 350 διαθέτοντας και οι δύο το σύστημα τετρακίνησης 4MATIC της γερμανικής μάρκας. Το μοντέλο διαθέτει από ένα ηλεκτροκινητήρα σε κάθε άξονα, που αντλούν δύναμη από μπαταρία 66,5 kWh με την αυτονομία τους να ανέρχεται μέχρι και τα 419 χιλιόμετρα (WLTP). Η EQB 300 αποδίδει 228 ίππους και 390 Νm ροπής, ενώ η ισχύς της EQB 350 φθάνει τους 292 ίππους και τα 520 Nm ροπής. Η μέγιστη ταχύτητα ορίζεται και για τα δύο μοντέλα στα 160 χλμ./ώρα. Οι δύο έξτρα θέσεις στην τρίτη σειρά (στον προαιρετικό εξοπλισμό) μπορούν να φιλοξενήσουν δύο άτομα με ύψος έως και 1.65.
Mercedes-Benz EQC
Το Mercedes-Benz EQC ήταν το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της εταιρείας που άρχισε την εμπορική του πορεία σε Ευρώπη και Αμερική. Με εκπληκτική αυτονομία, εκτενείς υποδομές φόρτισης και κορυφαία επίπεδα ασφάλειας, η EQC προσφέρει μια συναρπαστική νέα αίσθηση της ηλεκτρικής οδήγησης. Το πολυτελές compact SUV βασίζεται στα πρότυπα της GLC και διατίθεται στην έκδοση 400 4MATIC με απόδοση 408 ίππων και 760 Nm ροπή. Το πλήρες μεταβλητό σύστημα κίνησης 4MATIC all-wheel προσφέρει σταθερότητα στο δρόμο, σε διάφορες επιφάνειες, όπως αρμόζει σε ένα ψηλό αυτοκίνητο. Η αυτονομία σύμφωνα με τις μετρήσεις της εταιρείας κυμαίνεται μεταξύ 428-498 (WLTP).
Mercedes EQE
H EQE είναι ένα σπορ σαλούν που προσφέρει όλες τις βασικές λειτουργίες της EQS σε ελαφρώς πιο συμπαγή μορφή. Κατά την κυκλοφορία στην αγορά, η γκάμα του μοντέλου, που αναμένεται σύντομα και στις βιτρίνες της CiC, περιλαμβάνει αρχικά EQE 350 με 288 ίππους ενώ πολύ σύντομα θα προστεθούν και άλλες παραλλαγές που θα αποδίδουν έως και 670 ίππους. Τόσο το EQE 350 με τους 288 ίππους όσο και τα υπόλοιπα μοντέλα που θα παρουσιαστούν αργότερα διαθέτουν ηλεκτρικό σύστημα μετάδοσης κίνησης (eATS) στον πίσω άξονα ενώ οι νεότερες εκδόσεις με 4MATIC είναι επίσης εξοπλισμένες με eATS στον μπροστινό άξονα. Τα πλεονεκτήματα αυτού του σχεδιασμού περιλαμβάνουν υψηλή πυκνότητα ισχύος, υψηλή απόδοση και υψηλή σταθερότητα ισχύος.
Mercedes Benz EQS
Το EQS είναι το καινούργιο ηλεκτρικό μέλος της οικογένειας της Mercedes Benz στην executive κατηγορία. Ένα μοντέλο / σταθμός στην ηλεκτρική εξέλιξη του αυτοκινήτου το οποίο είναι βασισμένο σε μια νέα αρχιτεκτονική που του προσφέρει σωρεία καινοτομιών.
Το EQS θα επιτρέψει στους πελάτες της executive κατηγορίας να επωφεληθούν πλήρως από όλα τα πλεονεκτήματα μιας ηλεκτρικής αρχιτεκτονικής σε σχέση με το χώρο και το σχεδιασμό. Με εμβέλεια έως και 770 km, το EQS πληροί τις απαιτήσεις για ένα σαλούν του μέλλοντος στην κατηγορία της S-Class ενώ την ίδια στιγμή σπάει και ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Αυτό του χαμηλότερου συντελεστή οπισθέλκουσας από όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής πολύ φθάνει μόλις τα cd 0,20, κάτι που συμβάλλει σημαντικά στην αυξημένη εμβέλεια του.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr