Η Mercedes-Benz, κορυφαία εταιρεία πολυτελών αυτοκινήτων στον κόσμο, συνεχίζει την παρουσίαση αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων εμπλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο την οικογένεια των EQ μοντέλων της. Ήδη η ηλεκτρική γκάμα των σαλούν μοντέλων της γερμανικής εταιρείας μετρά πέντε αυτοκίνητα ενώ προετοιμάζει ακόμα περισσότερα στο σύντομο μέλλον. Κοινό χαρακτηριστικό όλων, πέραν από τους μηδενικούς ρύπους, είναι η αυξημένη ιπποδύναμη, η μεγάλη αυτονομία αλλά και ο κωδικός EQ που χρησιμοποιείται πλέον σε όλα τα ηλεκτρικά μοντέλα της Mercedes-Benz.
Mercedes-Benz EQA
Στη βάση της ηλεκτρικής γκάμας της Mercedes βρίσκεται η EQA η οποία, σχεδιαστικά, βασίζεται στη συμβατική GLA. Ξεχωρίζει από την κλειστή γρίλια, τα φωτιστικά σώματα, τις διαφορετικές ζάντες και πολλά άλλα. Το μικρομεσαίο ηλεκτρικό SUV της Mercedes προσφέρεται σε τρεις εκδόσεις (EQA 250, 300 4MATIC και 350 4MATIC) με ίδιο σύνολο 66,5 kWh. Η EQA 250 αποδίδει 190 ίππους με 375 Nm ροπής και συνδυασμένη αυτονομία μέχρι 426 χλμ (WLTP) ενώ οι ίπποι ανεβαίνουν στους 220 (ροπή 390 Nm) στην τετρακίνηση EQA 300 4MATIC. Παράλληλα, η αυτονομία φθάνει μέχρι τα 432 χιλιόμετρα με μια φόρτιση. Η κορυφαία έκδοση EQA 350 4MATIC διαθέτει ίδια αυτονομία αλλά αποδίδει 292 ίππους με 520 Nm ροπής.
Mercedes-Benz EQB
H νέα EQB είναι το ηλεκτρικό SUV της Mercedes Benz που μπορεί να φιλοξενήσει έως και επτά επιβάτες στο εσωτερικό του. Παρουσιάζεται στην αγορά με τις εκδόσεις EQB 300 και EQB 350 διαθέτοντας και οι δύο το σύστημα τετρακίνησης 4MATIC της γερμανικής μάρκας. Το μοντέλο διαθέτει από ένα ηλεκτροκινητήρα σε κάθε άξονα, που αντλούν δύναμη από μπαταρία 66,5 kWh με την αυτονομία τους να ανέρχεται μέχρι και τα 419 χιλιόμετρα (WLTP). Η EQB 300 αποδίδει 228 ίππους και 390 Νm ροπής, ενώ η ισχύς της EQB 350 φθάνει τους 292 ίππους και τα 520 Nm ροπής. Η μέγιστη ταχύτητα ορίζεται και για τα δύο μοντέλα στα 160 χλμ./ώρα. Οι δύο έξτρα θέσεις στην τρίτη σειρά (στον προαιρετικό εξοπλισμό) μπορούν να φιλοξενήσουν δύο άτομα με ύψος έως και 1.65.
Mercedes-Benz EQC
Το Mercedes-Benz EQC ήταν το πρώτο αμιγώς ηλεκτρικό μοντέλο της εταιρείας που άρχισε την εμπορική του πορεία σε Ευρώπη και Αμερική. Με εκπληκτική αυτονομία, εκτενείς υποδομές φόρτισης και κορυφαία επίπεδα ασφάλειας, η EQC προσφέρει μια συναρπαστική νέα αίσθηση της ηλεκτρικής οδήγησης. Το πολυτελές compact SUV βασίζεται στα πρότυπα της GLC και διατίθεται στην έκδοση 400 4MATIC με απόδοση 408 ίππων και 760 Nm ροπή. Το πλήρες μεταβλητό σύστημα κίνησης 4MATIC all-wheel προσφέρει σταθερότητα στο δρόμο, σε διάφορες επιφάνειες, όπως αρμόζει σε ένα ψηλό αυτοκίνητο. Η αυτονομία σύμφωνα με τις μετρήσεις της εταιρείας κυμαίνεται μεταξύ 428-498 (WLTP).
Mercedes EQE
H EQE είναι ένα σπορ σαλούν που προσφέρει όλες τις βασικές λειτουργίες της EQS σε ελαφρώς πιο συμπαγή μορφή. Κατά την κυκλοφορία στην αγορά, η γκάμα του μοντέλου, που αναμένεται σύντομα και στις βιτρίνες της CiC, περιλαμβάνει αρχικά EQE 350 με 288 ίππους ενώ πολύ σύντομα θα προστεθούν και άλλες παραλλαγές που θα αποδίδουν έως και 670 ίππους. Τόσο το EQE 350 με τους 288 ίππους όσο και τα υπόλοιπα μοντέλα που θα παρουσιαστούν αργότερα διαθέτουν ηλεκτρικό σύστημα μετάδοσης κίνησης (eATS) στον πίσω άξονα ενώ οι νεότερες εκδόσεις με 4MATIC είναι επίσης εξοπλισμένες με eATS στον μπροστινό άξονα. Τα πλεονεκτήματα αυτού του σχεδιασμού περιλαμβάνουν υψηλή πυκνότητα ισχύος, υψηλή απόδοση και υψηλή σταθερότητα ισχύος.
Mercedes Benz EQS
Το EQS είναι το καινούργιο ηλεκτρικό μέλος της οικογένειας της Mercedes Benz στην executive κατηγορία. Ένα μοντέλο / σταθμός στην ηλεκτρική εξέλιξη του αυτοκινήτου το οποίο είναι βασισμένο σε μια νέα αρχιτεκτονική που του προσφέρει σωρεία καινοτομιών.
Το EQS θα επιτρέψει στους πελάτες της executive κατηγορίας να επωφεληθούν πλήρως από όλα τα πλεονεκτήματα μιας ηλεκτρικής αρχιτεκτονικής σε σχέση με το χώρο και το σχεδιασμό. Με εμβέλεια έως και 770 km, το EQS πληροί τις απαιτήσεις για ένα σαλούν του μέλλοντος στην κατηγορία της S-Class ενώ την ίδια στιγμή σπάει και ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Αυτό του χαμηλότερου συντελεστή οπισθέλκουσας από όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής πολύ φθάνει μόλις τα cd 0,20, κάτι που συμβάλλει σημαντικά στην αυξημένη εμβέλεια του.
Made in Japan: Πως η Ιαπωνία έχτισε το μύθο της αξιοπιστίας;
Πολλές ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί Κύπριοι και εκατομμύρια αγοραστές σε όλο τον κόσμο. Ιστορίες που δημιούργησαν μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν τη φήμη ότι τα ιαπωνικά αυτοκίνητα «δεν σπάνε, δεν χαλάνε» όσο σκληρά και αν τους φερθείς και όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αυτή η φήμη όμως δεν χτίστηκε με διαφημιστικά σλόγκαν. Είναι το απόσταγμα μιας ιδιαίτερης πολιτισμικής θεώρησης της παραγωγής, μιας ηθικής που ριζώνει βαθιά στην ιαπωνική κοινωνία, και μιας μεταπολεμικής βιομηχανικής ιστορίας που αν μη τι άλλο είχε επίγνωση των αδυναμιών της και τις μετέτρεψε σε πλεονεκτήματα.
Η αναδρομή στο παρελθόν, σε πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη για να κατανοήσουμε την τεράστια επιτυχία των Ιαπώνων στα θέματα της αξιοπιστίας.
Το 1945, η Ιαπωνία είναι μια χώρα κατεστραμμένη, τόσο φυσικά όσο και ψυχολογικά. Οι υποδομές της κατεστραμμένες, οι άνθρωποι της απογοητευμένοι, η βιομηχανία της σχεδόν ανύπαρκτη. Και όμως, από αυτά τα ερείπια γεννήθηκε το μεταπολεμικό «ιαπωνικό θαύμα», στο οποίο η αυτοκινητοβιομηχανία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι πρώτοι Ιάπωνες μηχανικοί, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους σε ισχύ, κύρος ή design, επικεντρώθηκαν στο να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που απλώς λειτουργούσαν. Ήταν ελαφριά, οικονομικά, και -κυρίως- φτιαγμένα με εμμονή στη λεπτομέρεια. Ο στόχος δεν ήταν η καινοτομία για την καινοτομία, αλλά η συνεχής βελτίωση: η περίφημη φιλοσοφία kaizen.
Το kaizen, ή αλλιώς “συνεχής βελτίωση”, δεν ήταν απλώς μια μέθοδος παραγωγής. Ήταν μια πολιτισμική στάση: κάθε εργαζόμενος, από το εργοστάσιο μέχρι τη διοίκηση, είχε ευθύνη να εντοπίζει και να διορθώνει προβλήματα.
Η ποιότητα δεν ήταν αρμοδιότητα ενός τμήματος. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο: ένα συλλογικό καθήκον. Έτσι δημιουργήθηκαν διαδικασίες όπως το Just-In-Time της Toyota, και το Total Quality Management που υιοθέτησαν σταδιακά όλες οι γιαπωνέζικες εταιρείες.
Πίσω από τα μεγάλα ονόματα των σημερινών βιομηχανικών γιγάντων βρίσκονταν προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά όχι μόνο την πορεία των εταιρειών τους, αλλά και την ίδια την κουλτούρα της ιαπωνικής βιομηχανίας.
Ο Kiichiro Toyoda, ιδρυτής της Toyota, δεν έβλεπε την αυτοκινητοβιομηχανία σαν απλή επιχείρηση. Επηρεασμένος από τις αρχές του πατέρα του, Sakichi Toyoda, οραματιζόταν μια εταιρεία που θα υπηρετεί την κοινωνία μέσω της παραγωγής αξιόπιστων προϊόντων.
Η Toyota ενσωμάτωσε στο DNA της την “monozukuri”, την τέχνη της κατασκευής με τεχνική αρτιότητα αλλά και ψυχική αφοσίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το εργοστάσιο της Toyota θεωρείται σήμερα από τα πιο -ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός- “πνευματικά” εργοστάσια στον κόσμο.
Ο Soichiro Honda, από την άλλη, ήταν ένας χαρισματικός τεχνίτης και πεισματάρης εφευρέτης, που έβλεπε τα μηχανήματα ως προέκταση της ανθρώπινης εφευρετικότητας.
Η εταιρεία του, Honda Motor Co., καθιερώθηκε ως ένας κατασκευαστής κινητήρων με πρωτοφανή αντοχή και αποδοτικότητα. Ο ίδιος έλεγε: «Δεν με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο. Με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα μηχανικά συστήματα που δεν χαλάνε ποτέ».
Πάνω στις ιδέες και τις πρακτικές τέτοιων ανθρώπων, άρχισε να φτιάχνεται ο μύθος της γιαπωνέζικης αξιοπιστίας. Και σιγά-σιγά ήρθαν τα πρώτα μοντέλα, που έμελλε να γράψουν ιστορία και να κατακτήσουν τον κόσμο.
Η Toyota Corolla, με παραγωγή που ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια μονάδες, είναι ο ορισμός του αξιόπιστου οικογενειακού αυτοκινήτου. Εμφανίστηκε το 1966 και γρήγορα έγινε συνώνυμο της ποιότητας χωρίς φανφάρες. Χιλιάδες Corolla των δεκαετιών ’80 και ’90 εξακολουθούν να κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, με ελάχιστα προβλήματα.
Το Honda Civic, από το 1972, απέδειξε πως ένα μικρό hatchback μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό από μοντέλα διπλάσια σε τιμή. Με τον επαναστατικό CVCC κινητήρα και ελαφρύ αμάξωμα, έγινε το αγαπημένο αυτοκίνητο όχι μόνο των καθημερινών οδηγών αλλά και των μηχανικών που έψαχναν μια πλατφόρμα χωρίς “παιδικές ασθένειες”.
Το Mazda MX-5, αν και roadster, είναι ίσως το πιο αξιόπιστο σπορ αυτοκίνητο στην ιστορία. Με απλό σχεδιασμό, λογικές ιπποδυνάμεις, και έναν κινητήρα που λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι, το Miata αποδεικνύει ότι η αξιοπιστία δεν είναι προνόμιο μόνο των οικογενειακών sedan ή των μεγάλων 4×4 που κατακτούν κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ακόμα και η μικρή σε μέγεθος Subaru, με την κορυφαία «συμμετρική» τετρακίνησή της και τους boxer κινητήρες, έχει χτίσει φήμη για αυτοκίνητα που λειτουργούν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Και παραμένουν σαν να έχουν μόλις βγει από την έκθεση, ακόμα και αν το οδόμετρο έχει καταγράψει εξαψήφια νούμερα χιλιομέτρων.
Τα δεδομένα επιβεβαιώνουν αυτό που η εμπειρία έχει ήδη καταδείξει. Στην πιο πρόσφατη έκθεση του Consumer Reports για το 2024, στην κορυφή της λίστας αξιοπιστίας βρέθηκαν οι Lexus, Toyota, Honda, Subaru και Mazda, όλες ιαπωνικές.
Η Lexus, θυγατρική της Toyota, κρατά τα σκήπτρα της αξιοπιστίας εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Η εξήγηση είναι απλή: παίρνει το ήδη δοκιμασμένο μηχανικό υπόβαθρο της Toyota και προσθέτει πολυτέλεια, χωρίς να θυσιάζει την απλότητα.
Η Toyota, ως μητρική εταιρεία, συνεχίζει να επενδύει στην αξιοπιστία αντί να κυνηγάει συνεχώς τεχνολογικές μόδες. Οι υβριδικές της προτάσεις έχουν αποδειχθεί πιο αξιόπιστες ακόμα και από συμβατικά συστήματα.
Η Honda, παρότι έχει πειραματιστεί περισσότερο με τολμηρά σχέδια και μηχανικές λύσεις, εξακολουθεί να διατηρεί σταθερά υψηλή βαθμολογία στην αξιοπιστία, κυρίως χάρη στην απλότητα και ποιότητα κατασκευής των κινητήρων της.
Το Consumer Reports, όπως και άλλα ανεξάρτητα όργανα (π.χ. J.D. Power, TÜV Report στη Γερμανία), επιβεβαιώνουν κάθε χρόνο αυτό που οι Ιάπωνες κατασκευαστές χτίζουν δεκαετίες τώρα: τη φήμη του αυτοκινήτου που απλώς δεν χαλάει.
Αυτό που διακρίνει τις ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είναι απλώς η τεχνική αρτιότητα. Είναι η ηθική της ευθύνης.
Σε αντίθεση με πολλά δυτικά μοντέλα διαχείρισης που βασίζονται στην εκμετάλλευση πόρων και την αύξηση του μεριδίου αγοράς με κάθε κόστος, οι Ιάπωνες δίνουν προτεραιότητα στη φήμη, στη μακροχρόνια εμπιστοσύνη και στη συνέχεια.
Αυτό δεν είναι ρομαντισμός. Είναι μια πολύ ιαπωνική εκδοχή του καπιταλισμού, βασισμένη στην ιδέα ότι η εταιρεία δεν είναι απλώς εργοδότης αλλά κοινωνικός οργανισμός.
Όταν μια ιαπωνική εταιρεία παραδέχεται ότι έκανε λάθος (όπως η Toyota στην ανάκληση των Prius το 2010), το κάνει με αναστοχασμό, αυτοκριτική, και προσπάθεια για διόρθωση. Η ζημιά μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη, αλλά η εμπιστοσύνη μακροχρόνια.
Καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία περνά στη φάση της ηλεκτροκίνησης και της ψηφιοποίησης, αυτό που ονομάζουμε «αξιοπιστία» αλλάζει πρόσωπο. Δεν αφορά πλέον μόνο τους κινητήρες και τα φρένα, αλλά και το λογισμικό, τους αισθητήρες, την τεχνητή νοημοσύνη. Η Ιαπωνία εδώ δείχνει μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα. Και προχωρά αργά, αλλά με σταθερότητα.
Η Toyota δεν ήταν η πρώτη που έτρεξε στο παιχνίδι των ηλεκτρικών, αλλά προσφέρει ήδη ηλεκτρικά μοντέλα με επίκεντρο την αξιοπιστία.
Η Mazda υιοθετεί ήπιες μεταβάσεις και κάνει μετρημένες κινήσεις, και η Subaru και η Suzuki συνεργάζονται συνεργάζεται με την Toyota για τις ηλεκτρικές τους προτάσεις, προκειμένου να διατηρήσουν τον πυρήνα της αξιοπιστίας.
Η Honda από την άλλη επιμένει να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο, επιμένοντας και αυτή πρώτα στην σωστή λειτουργία με αντοχή στον χρόνο και μετά στους ψεύτικους εντυπωσιασμούς.
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλώς να λειτουργεί το αυτοκίνητο, αλλά να μην σε «προδώσει» ποτέ, είτε στην ερημιά είτε στον κυβερνοχώρο. Και οι Ιάπωνες δείχνουν να κατανοούν την ηθική διάσταση αυτής της πρόκλησης καλύτερα από πολλούς.
Γι’ αυτό ήταν -και όπως φαίνεται θα παραμείνουν- η πρώτη επιλογή για μεγάλο μέρος των αγοραστών του πλανήτη που βλέπουν το αυτοκίνητο όχι σαν μία ακόμα αναλώσιμη οικιακή συσκευή, αλλά ένα προϊόν με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο που συνδέεται με τη ζωή και τις ανάγκες των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πηγή: Newsauto.gr