Η Ferrari F2001 θεωρείται συχνά ως ένα από τα ομορφότερα μονοθέσια της F1 που κατασκευάστηκαν ποτέ, ενώ φυσικά με αυτό κέρδισε και το πρωτάθλημα ο γερμανός οδηγός
Πολλά από τα αυτοκίνητα της Formula 1 του Michael Schumacher έχουν βγει στην αγορά τα τελευταία χρόνια και, όπως είναι αναμενόμενο, τείνουν να κοστίζουν ακριβά. Τώρα, άλλο ένα έχει εμφανιστεί, και το συγκεκριμένο αυτοκίνητο δεν είναι απλώς συλλεκτικό, είναι ιστορικό. Ο Σουμάχερ το οδήγησε στην κορυφή, παίρνοντας το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών, 3 μήνες πριν από την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος.
Η Ferrari F2001 χρησιμοποιήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος F1 εκείνης της χρονιάς και οδηγήθηκε από τον Schumacher και τον Rubens Barrichello. Ο Σουμάχερ κατέκτησε εννέα νίκες σε αγώνες εκείνη τη χρονιά και εξασφάλισε το τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημά του. Η F2001 ήταν ένα σημαντικό αυτοκίνητο στην εποχή της κυριαρχίας του Σουμάχερ.
Η F2001 διαθέτει έναν V10 3,0 λίτρων ατμοσφαιρικό κινητήρα που συνδυαζόταν με ένα ημιαυτόματο σειριακό κιβώτιο ταχυτήτων επτά σχέσεων. Τα αυτοκίνητα της Formula 1 εκείνη την εποχή απέδιδαν περίπου 825 ίππους και ζύγιζαν μόλις 600 κιλά.
Ο οίκος RM Sotheby’s πωλεί το αυτοκίνητο μέσω του τμήματος Sealed. Σε αντίθεση με ορισμένα αυτοκίνητα F1 που πωλούνται σε μη λειτουργική κατάσταση, αυτή η F2001 επισκευάστηκε από την ίδια τη Ferrari το 2024 και βρίσκεται σε άριστη λειτουργική κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι ο επόμενος ιδιοκτήτης θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια των αποκλειστικών εκδηλώσεων Corse Clienti της ιταλικής μάρκας που διεξάγονται σε πίστες ανά τον κόσμο.
Επειδή η πώληση είναι ιδιωτική και όχι δημόσια δημοπρασία, η τελική τιμή πιθανότατα θα παραμείνει εμπιστευτική. Παρόλα αυτά, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι το αυτοκίνητο θα πιάσει πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.