Που θα εγκατασταθούν οι νέες κάμερες τροχαίας - Δείτε αναλυτικά όλα τα σημεία!

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι έλεγχοι και οι διαδικασίες παραλαβής της πιλοτικής φάσης του έργου της εγκατάστασης συστήματος φωτοεπισήμανσης στους δρόμους. Το Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Μεταφορών άναψε χθες το πράσινο φως για να εισέλθει το έργο στην πρώτη φάση, η οποία προβλέπει την εγκατάσταση εντός των επόμενων έξι μηνών 20 σταθερών καμερών σε έξι σημεία διασταυρώσεις λεωφόρων σε Λευκωσία και Λεμεσό, καθώς και την προμήθεια 16 κινητών καμερών. Στη δεύτερη φάση που θα ακολουθήσει της πρώτης, θα εγκατασταθούν άλλες 66 σταθερές κάμερες. Στην πιλοτική φάση λειτουργούσαν τέσσερις σταθερές κάμερες στη διασταύρωση των λεωφόρων Γρίβα Διγενή με Δημοσθένη Σεβέρη στη Λευκωσία και τέσσερις κινητές κάμερες.

Πού θα εγκατασταθούν

Στο οδικό δίκτυο θα εγκατασταθούν συνολικά 86 σταθερές κάμερες σε δύο φάσεις για την ανίχνευση των παραβάσεων του κόκκινου, της γραμμής στάσης και της ταχύτητας στα φώτα τροχαίας. Άλλες τέσσερις σταθερές κάμερες λειτουργούν ήδη στη Λευκωσία και μοιράζουν εξώδικα πρόστιμα από τις αρχές του χρόνου, όπου άρχισε η πιλοτική φάση του έργου. Πρόσθετα, οι αστυνομικοί της Τροχαίας θα έχουν στη διάθεσή τους 20 κινητές κάμερες για την ανίχνευση της ταχύτητας. Οι 90 στο σύνολο σταθερές κάμερες που θα εγκατασταθούν και θα λειτουργούν έως το 2023 κατανέμονται ως εξής: 19 στη Λευκωσία σε έξι σημεία, 31 στη Λεμεσό σε 10 σημεία, 14 στη Λάρνακα σε τέσσερα σημεία, 14 στην Πάφο σε τέσσερα σημεία, τέσσερις κάμερες στο υπεραστικό οδικό δίκτυο της επαρχίας Λάρνακας, δύο κάμερες στον παλαιό δρόμο Λεμεσού – Πάφου και άλλες έξι στο υπεραστικό οδικό δίκτυο Μόρφου.

Συγκεκριμένα, οι 86 σταθερές κάμερες της πρώτης και της δεύτερης φάσης του έργου θα εγκατασταθούν στα ακόλουθα σημεία των πόλεων και δρόμων:

Λευκωσία

Διασταύρωση λεωφόρων Σπύρου Κυπριανού με Κωνσταντινουπόλεως (οικία Γάλλου πρέσβη): Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στην πρώτη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αρχιεπισκόπου Μακαρίου – Σπύρου Κυπριανού και Διγενή Ακρίτα (φώτα Λυκαβητού): Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στην πρώτη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Γρίβα Διγενή με Δημοσθένη Σεβέρη: Εγκαταστάθηκαν τέσσερις κάμερες από την πιλοτική φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Γρίβα Διγενή με Προδρόμου: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στην πρώτη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Λεμεσού με Αθαλάσσας (φώτα Καλησπέρα): Θα εγκατασταθούν τρεις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρου Λεμεσού με οδός Αρμενίας: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στην πρώτη φάση.

Λεμεσός

Διασταύρωση λεωφόρων Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με Ν. Παττίχη και Αρχιεπισκόπου Λεοντίου Α’: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στην πρώτη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αγίας Φυλάξεως με 16η Ιουνίου 1943 (πρώην Γλάδστωνος): Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στην πρώτη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Ν. Παττίχη με Σπύρου Κυπριανού: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων 28ης Οκτωβρίου με Ιάκωβου Τομπάζη: Θα εγκατασταθούν τρεις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Κολωνακίου με Αγίου Αθανασίου και Γρίβα Διγενή: Θα εγκατασταθούν τρεις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Βασιλέως Κωνσταντίνου Α’ με Χριστάκη Κράνου: Θα εγκατασταθούν τρεις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με Αγίας Ζώνης: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με 28ης Οκτωβρίου: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση στη λεωφόρο 28ης Οκτωβρίου.
Λεωφόρος Αμαθούντας απέναντι από το ξενοδοχείο Αρσινόη: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρου Αμαθούντας με οδό Αριάδνης: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.

Λάρνακα

Διασταύρωση λεωφόρων Σπύρου Κυπριανού με Αλεξάνδρου Παναγούλη: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με οδό Φίλιου Τσιγαρίδη: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αρτέμιδος με Φανερωμένης: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Ελευθερίας με Ηλιάδος και Σπύρου Κυπριανού (Αραδίππου): Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.

Πάφος

Διασταύρωση λεωφόρων Ευρώπης με Γιάννου Κρανιδιώτη και Γεώργιου Σάββα: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Ελλάδος με Δημοκρατίας και Τάσσου Παπαδόπουλου: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αθηνών με Χριστόδουλου Σώζου: Θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Διασταύρωση λεωφόρων Αγίων Αναργύρων με Σπύρου Κυπριανού και Αγαπήνωρος: Θα εγκατασταθούν τέσσερις κάμερες στη δεύτερη φάση.

Αμμόχωστος

Δεν προβλέπεται η εγκατάσταση σταθερών καμερών. Η τροχαία κίνηση θα ελέγχεται με κινητές κάμερες που θα παραχωρηθούν στην Αστυνομική Διεύθυνση Αμμοχώστου.

Υπεραστικό οδικό δίκτυο

Στον παραλιακό δρόμο Λάρνακας – Δεκέλειας, μεταξύ τρίτου και έκτου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση του έργου. Επίσης, στον ίδιο δρόμο, μεταξύ έκτου και ένατου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν άλλες δύο κάμερες στη δεύτερη φάση του έργου.
Στον παλαιό δρόμο Πάφου - Λεμεσού, μεταξύ ένατου και 12ου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Στον δρόμο Λευκωσίας – Τροόδους (Μόρφου), μεταξύ 24ου και 27ου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Στον δρόμο Λευκωσίας – Τροόδους (Μόρφου), μεταξύ 39ου και 42ου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.
Στον δρόμο Ατσά – Μαραθάσας, μεταξύ 3ου και 6ου χιλιομέτρου, θα εγκατασταθούν δύο κάμερες στη δεύτερη φάση.

Οι παραβάσεις

Το σύστημα φωτοεπισήμανσης εντοπίζει αυτόματα και καταγράφει τις παραβάσεις της γραμμής στάσης στις διασταυρώσεις, του κόκκινου στα φώτα τροχαίας και της ταχύτητας. Επιπρόσθετα, κατά την επεξεργασία των δεδομένων μιας παράβασης, μέσω των φωτογραφιών εντοπίζονται και καταγγέλλονται παραβάσεις, όπως η μη χρήση κράνους, η χρήση κινητού και η μη χρήση ζώνης ασφαλείας.

Το σύστημα φωτοεπισήμανσης αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία αστυνόμευσης, δημιουργίας κατάλληλης οδικής συμπεριφοράς και ορθής χρήσης του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Για τον λόγο αυτό, ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών κ. Γιάννης Καρούσος θεωρεί ότι η μετάβαση από την πιλοτική στην επόμενη φάση του έργου αποτελεί ουσιαστικό βήμα στο πλαίσιο της συνολικής προσπάθειας για την πρόληψη και μείωση των οδικών συγκρούσεων, ιδιαίτερα σε σημεία του οδικού δικτύου τα οποία κρίνεται ότι χρήζουν αυξημένης αστυνόμευσης.

Πηγή: Politis

Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron

Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.

Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.

Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.

Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.

Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.

Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.

Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.

Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.

Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.

Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.

Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.

Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.

Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.

Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.

Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.

Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.

Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.

Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Πηγή: Zougla.gr

Ειδήσεις

Που θα εγκατασταθούν οι νέες κάμερες τροχαίας - Δείτε αναλυτικά όλα τα σημεία!

Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron