Το «ψηφιακό αυτοκίνητο» αλλάζει τα πάντα

Καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία προχωρά προς τα οχήματα που καθορίζονται από το λογισμικό, οι ειδικοί και οι αναλυτές προτείνουν ένα σύστημα για την κατηγοριοποίηση και την αποσαφήνιση των σταδίων αυτής της μετάβασης.

Το σύστημα αυτό είναι εμπνευσμένο από τα επίπεδα αυτοματοποίησης της οδήγησης της SAE International και αποσκοπεί στην καθιέρωση μιας κοινής αντίληψης για το τι ορίζει ένα «ψηφιακό αυτοκίνητο.

Ο Moritz Neukirchner, ανώτερος διευθυντής στην εταιρεία λογισμικού για την αυτοκινητοβιομηχανία Elektrobit, πρότεινε πέντε στάδια για να περιγράψει την εξέλιξη των «ψηφιακών αυτοκινήτων»:

Επίπεδο 1: Συνδεδεμένα – Τα αυτοκίνητα είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο, με βασικές λειτουργίες όπως το mirroring του smartphone και η ζωντανή ενημέρωση της κυκλοφορίας.
Επίπεδο 2: Ενημερώσιμο – Τα αυτοκίνητα μπορούν να λαμβάνουν ενημερώσεις over-the-air, αν και αυτές περιορίζονται κυρίως σε διορθώσεις και επιδιορθώσεις και όχι σε νέα χαρακτηριστικά.
Επίπεδο 3: Αναβαθμίσιμο – Τα αυτοκίνητα μπορούν να λάβουν νέες λειτουργίες μέσω ενημερώσεων, αλλά αυτές ορίζονται από περιορισμούς στο ίδιο το αυτοκίνητο.
Επίπεδο 4: Πλατφόρμα λογισμικού – Τα αυτοκίνητα μπορούν να λαμβάνουν νέες λειτουργίες over the air, με ενημερώσεις και χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται από τον κατασκευαστή.
Επίπεδο 5: Πλατφόρμα καινοτομίας – Τα αυτοκίνητα επιτρέπουν στους ίδιους τους χρήστες να προσθέτουν λειτουργίες που επιθυμούν από διάφορους προγραμματιστές, χωρίς περιορισμούς υλικού ή μάρκας.

Αυτό το πλαίσιο έχει ως στόχο να δώσει μία στοιχειώδη δομή στον διφορούμενο και συχνά υπερτονισμένο όρο «ψηφιακό αυτοκίνητο».

Παρόλο που καμία αυτοκινητοβιομηχανία δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη ένα πραγματικό τέτοιο μοντέλο, η έννοια χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για να περιγράψει ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων, από βασικά συστήματα infotainment έως ολοκληρωμένες ενημερώσεις over-the-air.

Καθώς ο κλάδος συνεχίζει να εξελίσσεται, εταιρείες όπως η General Motors, η Karma Automotive και η Audi κάνουν σημαντικά βήματα στην ανάπτυξη λογισμικού, με στόχο τη δημιουργία πιο εξελιγμένων και ευέλικτων πλατφορμών οχημάτων.

Η κατηγοριοποίηση της ψηφιοποίησης των αυτοκινήτων θα επιτρέψει στις αυτοκινητοβιομηχανίες να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη σαφήνεια την πρόοδο και τους στόχους τους κατά τη μετάβαση στα αυτοκίνητα που καθορίζονται από το λογισμικό.

Πηγή: Newsauto.gr

Το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν και η χρήση του ως πηγή ενέργειας σε υγρή ή αέρια μορφή σε διάφορους τύπους οχημάτων αποτελεί αντικείμενο έρευνας εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ο Όμιλος της BMW διαθέτει ήδη 45 χρόνια εμπειρίας στην ανάπτυξη λύσεων σε συστήματα κίνησης που χρησιμοποιούν υδρογόνο.

Η παραγωγή υδρογόνου με την μέθοδο της ηλεκτρόλυσης με τη χρήση πράσινης ενέργειας αποτελεί από μόνη της μια καθαρή πηγή ενέργειας, υποστηρίζοντας έτσι την κινητικότητα χωρίς εκπομπές ρύπων. Ενώ η BMW είχε ήδη αρχίσει να διερευνά τοπικές λύσεις κινητικότητας χωρίς εκπομπές ρύπων με ηλεκτρικά πρωτότυπα ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Αρχικά, το υδρογόνο χρησιμοποιούνταν σε κινητήρες εσωτερικής καύσης ως εναλλακτική λύση έναντι των ορυκτών καυσίμων. Το 1979, η BMW συνεργάστηκε με το DFVLR (Γερμανικό Ινστιτούτο Αεροπορικών και Διαστημικών Δοκιμών και Έρευνας Πτήσεων, γνωστό σήμερα ως DLR) για να μετατρέψει μια BMW 520 πρώτης γενιάς (E12, παραγωγής 1975) σε αυτοκίνητο δοκιμών. Εξωτερικά, δεν διέφερε πολύ από τις βενζινοκίνητες εκδόσεις. Ωστόσο, ο τετρακύλινδρος κινητήρας της έκαιγε υδρογόνο αντί για αμόλυβδη βενζίνη. Έτσι έγιναν τα πρώτα βήματα για να αποδειχθεί ότι η χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου σε κινητήρες θερμότητας ήταν τεχνικά εφικτή.

Το 1980, μια BMW Σειρά 7 πρώτης γενιάς (E23) έγινε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ευρώπη που χρησιμοποιούσε υγρό υδρογόνο. Η BMW ήταν ήδη πρωτοπόρος στους κινητήρες turbo τόσο με την παρουσίαση του πρώτου υπερτροφοδοτούμενου μοντέλου στην ευρωπαϊκή αγορά το 1972 όσο και με την κατάκτηση του πρώτου τίτλου που απέσπασε ένας turbo κινητήρας στη Formula 1 το 1983. Το κύριο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του υδρογόνου ήταν ο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί την ενέργειά του: το υδρογόνο καίγεται με το οξυγόνο του αέρα για να σχηματίσει ξανά νερό.

Ένα τρίτο project αναπτύχθηκε το 1988 με βάση τη δεύτερη γενιά της BMW 735iA (E32) η οποία ήταν διαμορφωμένη να κινείται τόσο με βενζίνη όσο και με κρυογενικό υγρό υδρογόνο σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το 1999, η BMW παρουσίασε το πρώτο 12κύλινδρο αυτοκίνητο με κινητήρα υδρογόνου στον κόσμο: την BMW 750hL που απέδιδε 204 ίππους και τελική ταχύτητα τα 226 km/h. Το ρεζερβουάρ των 140 λίτρων εξασφάλιζε αυτονομία περίπου 350 km μετά από ανεφοδιασμό διάρκειας 3 λεπτών σε ειδικό σταθμό. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 105 αυτοκίνητα τα οποία κατά τη διάρκεια των δοκιμών κάλυψαν πάνω από 4 εκατομμύρια χιλιόμετρα - αυτό ισοδυναμεί με 5 φορές την απόσταση από τη Γη στη Σελήνη και πίσω. Η BMW 750hL, που κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό για σκοπούς επίδειξης, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που κινούνταν με υδρογόνο. Παράλληλα, θέλοντας να αποδείξει την ευελιξία της τεχνολογίας υδρογόνου, το BMW Group παρουσίασε επίσης το 2001 ένα μοντέλο MINI (R60) με παρόμοια τεχνολογία κίνησης υδρογόνου.

Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λος Άντζελες (1-10 Δεκεμβρίου 2006) πραγματοποιήθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της BMW Hydrogen 7 με την κωδική ονομασία E68, η οποία βασίζονταν στην 12κύλινδρη BMW 750 iL τέταρτης γενιάς. Η Σειρά 7 αντλούσε ισχύ από έναν 12κύλινδρο κινητήρα, ο οποίος απέδιδε 191 kW/260 hp.

Το 2013, το BMW Group και η Toyota ξεκίνησαν μια συνεργασία για την ανάπτυξη ενός συστήματος κυψελών καυσίμου για οχήματα. Το 2017 μια BMW Σειρά 5 Gran Turismo, εξοπλισμένη με την κυψέλη καυσίμου της Toyota, παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Ανόβερου με το σύνθημα "NewEnergy-4-Mobility2050".

Η κατασκευή του συστήματος κυψελών καυσίμου δεύτερης γενιάς ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2022 στο κέντρο τεχνογνωσίας υδρογόνου στο Garching. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η παραγωγή του πιλοτικού στόλου οχημάτων, ο οποίος απαρτίζεται από αντίτυπα των BMW iX5 Hydrogen και το 2023 τέθηκε σε λειτουργία σε όλο τον κόσμο με σκοπό τη δοκιμή και την επίδειξη. Ο συνδυασμός μιας ισχυρής μπαταρίας και μιας κυψέλης καυσίμου ανοίγει νέες δυνατότητες και προοπτικές.

Το υδρογόνο που απαιτείται για την τροφοδοσία της κυψέλης καυσίμου αποθηκεύεται σε δύο δεξαμενές από πολυμερές ενισχυμένο με ίνες άνθρακα (CFRP) σε πίεση 700 bar. Μαζί περιέχουν 6 kg υδρογόνου, τα οποία είναι αρκετά για να παρέχουν στην BMW iX5 Hydrogen αυτονομία έως 504 km στον κύκλο WLTP.

Ειδήσεις

Το «ψηφιακό αυτοκίνητο» αλλάζει τα πάντα

45 χρόνια έρευνας από τον Όμιλο BMW για το υδρογόνο ως πηγή ενέργειας