Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έκανε το σκληροτράχηλο Ranger Raptor Special Edition, στο Spaghetti Western που γυρίσθηκε στην Ισπανία. Η νέα έκδοση έχει αρκετές αλλά μικρές διαφορές από το Ranger Raptor που γνωρίζουμε. Ξεχωρίζουν οι αγωνιστικές λωρίδες, οι μπροστινοί γάντζοι ρυμούλκησης που έχουν κόκκινο φινίρισμα, τα τόξα των θόλων των τροχών που είναι προτεταμένα.
Οι εμπρός και πίσω προφυλακτήρες, οι χειρολαβές των θυρών και η χαρακτηριστική μάσκα όπου αναγράφεται η λέξη Ford υιοθετούν matte black φινίρισμα. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν πιο εντυπωσιακή την εμφάνιση του νέου Ranger Raptor από αυτή της βασικής έκδοσης.
Σύμφωνα με το σενάριο του βίντεο με τίτλο «The Good, the Bad and the Bad-RSE», το Ranger Raptor Special Edition ξεφεύγει από τους ληστές σε μία πόλη τύπου Άγριας Δύσης με τη βοήθεια των άλλων μοντέλων της οικογένειας Ranger. Το εντυπωσιακό Ranger Raptor Special Edition πραγματοποιεί εντυπωσιακά άλματα και ντριφταρίσματα.
Το αυτοκίνητο που πρωταγωνίστησε στα γυρίσματα του Spaghetti Western διατηρεί τον κορυφαίο 2.0L EcoBlue κινητήρα καθώς επίσης το πλαίσιο της Ford Performance και τις αγωνιστικού τύπου αναρτήσεις.
O 2.0L EcoBlue Bi-turbo ντίζελ κινητήρα της Ford αποδίδει 213 ίππους και έχει ροπή 500 Nm. Κινείται μέσω ενός 10-τάχυτου αυτόματου κιβώτιου, άμεσης απόκρισης που προέρχεται από την Ford Mustang.
Το Terrain Management System του Ranger Raptor επιτρέπει στους οδηγούς να κινούνται γρήγορα και με ασφάλεια σε μεγάλη ποικιλία εδαφών. Το σύστημα Baja Mode (προέρχεται από το ράλι Baja 1000) και προσφέρεται για γρήγορη Off road οδήγηση.
Η έκδοση Special Edition έχει φαρδύτερο μετατρόχιο κατά 150 mm και μεγαλύτερη απόσταση από το έδαφος κατά 51 mm από το Ranger XLT .Έτσι επιτυγχάνει καλύτερες επιδόσεις κατά την κίνηση εκτός δρόμου.
Η ειδικά σχεδιασμένη ανάρτηση χρησιμοποιεί αλουμινένια διπλά ψαλίδια μπροστά και σύστημα πολλαπλών συνδέσμων πίσω, συμπεριλαμβανομένων αμορτισέρ της FOX με σύστημα Position Sensitive Damping που διαχειρίζεται τις δυνάμεις απόσβεσης ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες οδήγησης. Τα ελαστικά παντός εδάφους ελαστικά General Grabber AT3 προσφέρουν πολύ καλή πρόσφυση σε δύσκολα εδάφη.
Στο εσωτερικό του διπλοκάμπινου Ranger Raptor Special Edition, εκτός από τις κόκκινες ραφές στο τιμόνι, τον πίνακα οργάνων και τα πάνελ των θυρών ξεχωρίζουν τα στάνταρ δερμάτινα καθίσματα με κοκκώδη υφή που είναι ειδικά σχεδιασμένα ώστε να προσφέρουν άνεση και στήριξη, τόσο σε κακοτράχαλα εδάφη όσο και στον αυτοκινητόδρομο.
Ο πίνακας οργάνων με φινίρισμα Raceway Grey αποτελεί αποκλειστικότητα της έκδοσης Special Edition.
Εκτός από το Ranger Raptor στο νέο βίντεο δράσης της Ford , που είναι εμπνευσμένο από την ταινία Spaghetti Western, πρωταγωνιστούν και οι νέες εκδόσεις Wolftrak και Stormtrak αλλά και το καθαρόαιμο αγωνιστικό Ranger MS-RT.
Τα μοντέλα για off-road καταστάσεις που «πρωταγωνιστούν» στο βίντεο πηγαίνουν στο όριο αλλά με απόλυτη ασφάλεια. Το Ranger Raptor Special Edition είναι «στημένο» πάνω σε εξαιρετικά ισχυρό πλαίσιο που να αντέχει στις υψηλές ταχύτητες. Είναι εφοδιασμένο με ειδικές αναρτήσεις και ειδικά λάστιχα.
Το νέο pick-up Ranger Raptor Special Edition που θα κατασκευαστεί σε περιορισμένο αριθμό σίγουρα θα εντυπωσιάσει τους λάτρεις των επιδόσεων και των off-road εξορμήσεων.
Ο Stefan Muenzinger, manager, Ford Performance, Ford Ευρώπης δήλωσε: «Το νέο Ranger Raptor Special Edition προσθέτει ένα ακόμα πιο δραματικό στυλ στο σκληροτράχηλο pick-up μας, με μοναδικές εξωτερικές πινελιές και αναβαθμίσεις στην καμπίνα που το καθιστούν ακόμα πιο ξεχωριστό και επιθυμητό.Ο καλύτερος τρόπος για να αναδειχτούν το στυλ και οι off-road ικανότητες του Ranger Raptor Special Edition ήταν να πρωταγωνιστήσει στο δικό του Spaghetti Western.»
Πηγή: Zougla.gr
Made in Japan: Πως η Ιαπωνία έχτισε το μύθο της αξιοπιστίας;
Πολλές ιστορίες έχουν να αφηγηθούν πολλοί Κύπριοι και εκατομμύρια αγοραστές σε όλο τον κόσμο. Ιστορίες που δημιούργησαν μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν τη φήμη ότι τα ιαπωνικά αυτοκίνητα «δεν σπάνε, δεν χαλάνε» όσο σκληρά και αν τους φερθείς και όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αυτή η φήμη όμως δεν χτίστηκε με διαφημιστικά σλόγκαν. Είναι το απόσταγμα μιας ιδιαίτερης πολιτισμικής θεώρησης της παραγωγής, μιας ηθικής που ριζώνει βαθιά στην ιαπωνική κοινωνία, και μιας μεταπολεμικής βιομηχανικής ιστορίας που αν μη τι άλλο είχε επίγνωση των αδυναμιών της και τις μετέτρεψε σε πλεονεκτήματα.
Η αναδρομή στο παρελθόν, σε πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη για να κατανοήσουμε την τεράστια επιτυχία των Ιαπώνων στα θέματα της αξιοπιστίας.
Το 1945, η Ιαπωνία είναι μια χώρα κατεστραμμένη, τόσο φυσικά όσο και ψυχολογικά. Οι υποδομές της κατεστραμμένες, οι άνθρωποι της απογοητευμένοι, η βιομηχανία της σχεδόν ανύπαρκτη. Και όμως, από αυτά τα ερείπια γεννήθηκε το μεταπολεμικό «ιαπωνικό θαύμα», στο οποίο η αυτοκινητοβιομηχανία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι πρώτοι Ιάπωνες μηχανικοί, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους σε ισχύ, κύρος ή design, επικεντρώθηκαν στο να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που απλώς λειτουργούσαν. Ήταν ελαφριά, οικονομικά, και -κυρίως- φτιαγμένα με εμμονή στη λεπτομέρεια. Ο στόχος δεν ήταν η καινοτομία για την καινοτομία, αλλά η συνεχής βελτίωση: η περίφημη φιλοσοφία kaizen.
Το kaizen, ή αλλιώς “συνεχής βελτίωση”, δεν ήταν απλώς μια μέθοδος παραγωγής. Ήταν μια πολιτισμική στάση: κάθε εργαζόμενος, από το εργοστάσιο μέχρι τη διοίκηση, είχε ευθύνη να εντοπίζει και να διορθώνει προβλήματα.
Η ποιότητα δεν ήταν αρμοδιότητα ενός τμήματος. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο: ένα συλλογικό καθήκον. Έτσι δημιουργήθηκαν διαδικασίες όπως το Just-In-Time της Toyota, και το Total Quality Management που υιοθέτησαν σταδιακά όλες οι γιαπωνέζικες εταιρείες.
Πίσω από τα μεγάλα ονόματα των σημερινών βιομηχανικών γιγάντων βρίσκονταν προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά όχι μόνο την πορεία των εταιρειών τους, αλλά και την ίδια την κουλτούρα της ιαπωνικής βιομηχανίας.
Ο Kiichiro Toyoda, ιδρυτής της Toyota, δεν έβλεπε την αυτοκινητοβιομηχανία σαν απλή επιχείρηση. Επηρεασμένος από τις αρχές του πατέρα του, Sakichi Toyoda, οραματιζόταν μια εταιρεία που θα υπηρετεί την κοινωνία μέσω της παραγωγής αξιόπιστων προϊόντων.
Η Toyota ενσωμάτωσε στο DNA της την “monozukuri”, την τέχνη της κατασκευής με τεχνική αρτιότητα αλλά και ψυχική αφοσίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι το εργοστάσιο της Toyota θεωρείται σήμερα από τα πιο -ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός- “πνευματικά” εργοστάσια στον κόσμο.
Ο Soichiro Honda, από την άλλη, ήταν ένας χαρισματικός τεχνίτης και πεισματάρης εφευρέτης, που έβλεπε τα μηχανήματα ως προέκταση της ανθρώπινης εφευρετικότητας.
Η εταιρεία του, Honda Motor Co., καθιερώθηκε ως ένας κατασκευαστής κινητήρων με πρωτοφανή αντοχή και αποδοτικότητα. Ο ίδιος έλεγε: «Δεν με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο. Με νοιάζει να κάνω τα καλύτερα μηχανικά συστήματα που δεν χαλάνε ποτέ».
Πάνω στις ιδέες και τις πρακτικές τέτοιων ανθρώπων, άρχισε να φτιάχνεται ο μύθος της γιαπωνέζικης αξιοπιστίας. Και σιγά-σιγά ήρθαν τα πρώτα μοντέλα, που έμελλε να γράψουν ιστορία και να κατακτήσουν τον κόσμο.
Η Toyota Corolla, με παραγωγή που ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια μονάδες, είναι ο ορισμός του αξιόπιστου οικογενειακού αυτοκινήτου. Εμφανίστηκε το 1966 και γρήγορα έγινε συνώνυμο της ποιότητας χωρίς φανφάρες. Χιλιάδες Corolla των δεκαετιών ’80 και ’90 εξακολουθούν να κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, με ελάχιστα προβλήματα.
Το Honda Civic, από το 1972, απέδειξε πως ένα μικρό hatchback μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό από μοντέλα διπλάσια σε τιμή. Με τον επαναστατικό CVCC κινητήρα και ελαφρύ αμάξωμα, έγινε το αγαπημένο αυτοκίνητο όχι μόνο των καθημερινών οδηγών αλλά και των μηχανικών που έψαχναν μια πλατφόρμα χωρίς “παιδικές ασθένειες”.
Το Mazda MX-5, αν και roadster, είναι ίσως το πιο αξιόπιστο σπορ αυτοκίνητο στην ιστορία. Με απλό σχεδιασμό, λογικές ιπποδυνάμεις, και έναν κινητήρα που λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι, το Miata αποδεικνύει ότι η αξιοπιστία δεν είναι προνόμιο μόνο των οικογενειακών sedan ή των μεγάλων 4×4 που κατακτούν κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ακόμα και η μικρή σε μέγεθος Subaru, με την κορυφαία «συμμετρική» τετρακίνησή της και τους boxer κινητήρες, έχει χτίσει φήμη για αυτοκίνητα που λειτουργούν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Και παραμένουν σαν να έχουν μόλις βγει από την έκθεση, ακόμα και αν το οδόμετρο έχει καταγράψει εξαψήφια νούμερα χιλιομέτρων.
Τα δεδομένα επιβεβαιώνουν αυτό που η εμπειρία έχει ήδη καταδείξει. Στην πιο πρόσφατη έκθεση του Consumer Reports για το 2024, στην κορυφή της λίστας αξιοπιστίας βρέθηκαν οι Lexus, Toyota, Honda, Subaru και Mazda, όλες ιαπωνικές.
Η Lexus, θυγατρική της Toyota, κρατά τα σκήπτρα της αξιοπιστίας εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Η εξήγηση είναι απλή: παίρνει το ήδη δοκιμασμένο μηχανικό υπόβαθρο της Toyota και προσθέτει πολυτέλεια, χωρίς να θυσιάζει την απλότητα.
Η Toyota, ως μητρική εταιρεία, συνεχίζει να επενδύει στην αξιοπιστία αντί να κυνηγάει συνεχώς τεχνολογικές μόδες. Οι υβριδικές της προτάσεις έχουν αποδειχθεί πιο αξιόπιστες ακόμα και από συμβατικά συστήματα.
Η Honda, παρότι έχει πειραματιστεί περισσότερο με τολμηρά σχέδια και μηχανικές λύσεις, εξακολουθεί να διατηρεί σταθερά υψηλή βαθμολογία στην αξιοπιστία, κυρίως χάρη στην απλότητα και ποιότητα κατασκευής των κινητήρων της.
Το Consumer Reports, όπως και άλλα ανεξάρτητα όργανα (π.χ. J.D. Power, TÜV Report στη Γερμανία), επιβεβαιώνουν κάθε χρόνο αυτό που οι Ιάπωνες κατασκευαστές χτίζουν δεκαετίες τώρα: τη φήμη του αυτοκινήτου που απλώς δεν χαλάει.
Αυτό που διακρίνει τις ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν είναι απλώς η τεχνική αρτιότητα. Είναι η ηθική της ευθύνης.
Σε αντίθεση με πολλά δυτικά μοντέλα διαχείρισης που βασίζονται στην εκμετάλλευση πόρων και την αύξηση του μεριδίου αγοράς με κάθε κόστος, οι Ιάπωνες δίνουν προτεραιότητα στη φήμη, στη μακροχρόνια εμπιστοσύνη και στη συνέχεια.
Αυτό δεν είναι ρομαντισμός. Είναι μια πολύ ιαπωνική εκδοχή του καπιταλισμού, βασισμένη στην ιδέα ότι η εταιρεία δεν είναι απλώς εργοδότης αλλά κοινωνικός οργανισμός.
Όταν μια ιαπωνική εταιρεία παραδέχεται ότι έκανε λάθος (όπως η Toyota στην ανάκληση των Prius το 2010), το κάνει με αναστοχασμό, αυτοκριτική, και προσπάθεια για διόρθωση. Η ζημιά μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη, αλλά η εμπιστοσύνη μακροχρόνια.
Καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία περνά στη φάση της ηλεκτροκίνησης και της ψηφιοποίησης, αυτό που ονομάζουμε «αξιοπιστία» αλλάζει πρόσωπο. Δεν αφορά πλέον μόνο τους κινητήρες και τα φρένα, αλλά και το λογισμικό, τους αισθητήρες, την τεχνητή νοημοσύνη. Η Ιαπωνία εδώ δείχνει μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα. Και προχωρά αργά, αλλά με σταθερότητα.
Η Toyota δεν ήταν η πρώτη που έτρεξε στο παιχνίδι των ηλεκτρικών, αλλά προσφέρει ήδη ηλεκτρικά μοντέλα με επίκεντρο την αξιοπιστία.
Η Mazda υιοθετεί ήπιες μεταβάσεις και κάνει μετρημένες κινήσεις, και η Subaru και η Suzuki συνεργάζονται συνεργάζεται με την Toyota για τις ηλεκτρικές τους προτάσεις, προκειμένου να διατηρήσουν τον πυρήνα της αξιοπιστίας.
Η Honda από την άλλη επιμένει να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο, επιμένοντας και αυτή πρώτα στην σωστή λειτουργία με αντοχή στον χρόνο και μετά στους ψεύτικους εντυπωσιασμούς.
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι απλώς να λειτουργεί το αυτοκίνητο, αλλά να μην σε «προδώσει» ποτέ, είτε στην ερημιά είτε στον κυβερνοχώρο. Και οι Ιάπωνες δείχνουν να κατανοούν την ηθική διάσταση αυτής της πρόκλησης καλύτερα από πολλούς.
Γι’ αυτό ήταν -και όπως φαίνεται θα παραμείνουν- η πρώτη επιλογή για μεγάλο μέρος των αγοραστών του πλανήτη που βλέπουν το αυτοκίνητο όχι σαν μία ακόμα αναλώσιμη οικιακή συσκευή, αλλά ένα προϊόν με έντονο συναισθηματικό υπόβαθρο που συνδέεται με τη ζωή και τις ανάγκες των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πηγή: Newsauto.gr