H F2003-GA είναι ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο μονοθέσιο για την Ferrari, καθώς με αυτό ο Michael Schumacher κατέκτησε το 2003 το τέταρτο παγκόσμιο πρωτάθλημα με την ιταλική ομάδα και το έκτο του συνολικά, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Juan Manuel Fangio, που κρατούσε 46 χρόνια.

Το μονοθέσιο παρουσιάστηκε λίγο πριν από τα μέσα της σεζόν του 2003, καθώς η F2002 θεωρήθηκε αρκετά καλή για να είναι ανταγωνιστική, με την ιταλική εταιρία να έχει την πολυτέλεια να εξελίξει περαιτέρω την F2003-GA.
Το αυτοκίνητο ήταν γρήγορο και ανταγωνιστικό, καθώς κέρδισε 3 από τους 4 πρώτους αγώνες του, αλλά είχε την τάση να χρησιμοποιεί υπερβολικά τα ελαστικά του, κάτι που οδήγησε σε αρκετά προβλήματα στα μέσα της σεζόν, προκαλώντας μια μικρή πτώση στην απόδοση της κατά το ασυνήθιστα ζεστό -εκείνο- ευρωπαϊκό καλοκαίρι. Ως αποτέλεσμα, η Williams και η McLaren μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια σταθερή πρόκληση στη Ferrari.

Αφού οι μηχανικοί της Bridgestone ανακάλυψαν ότι η Michelin χρησιμοποιούσε ελαστικά με αλλαγμένη κατασκευή, με αποτέλεσμα η γαλλική εταιρία να παράσχει αναμορφωμένα ελαστικά προς το τέλος της σεζόν, η Ferrari έγινε και πάλι ανταγωνιστική και κέρδισε τους τελευταίους 3 αγώνες της σεζόν, κρατώντας πίσω της τόσο τη Williams, όσο και τη McLaren στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Καρδιά της F2003-GA -η οποία ήταν αφιερωμένη στον Gianni Agnelli, που είχε πεθάνει πρόσφατα- ήταν ο Tipo 052. Αυτός ήταν ένας 3,0-λιτρος (2.997 κ.εκ.) ατμοσφαιρικός V10 κινητήρας, με 90 μοίρες περιεχόμενη γωνία, ο οποίος απέδιδε 845 ίππους στις 18.300 σ.α.λ. Μεταξύ άλλων, διέθετε διπλούς εκκεντροφόρους κεφαλής, τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο, και ηλεκτρονικό έμμεσο ψεκασμό της Magneti Marelli. Ωστόσο, στις κατατακτήριες, ο κινητήρας φημολογείτο ότι απέδιδε έως, ή μερικές φορές περισσότερο, από 900 ίππους στις 19.000 σ.α.λ.

Η Ferrari κατασκεύασε έξι F2003-GA το 2003 και το συγκεκριμένο μονοθέσιο είναι αυτό με αριθμό πλαισίου 229. Με αυτό ο Schumacher έτρεξε σε 9 αγώνες όπου πήρε πέντε νίκες και σημείωσε 3 pole positions.
Θα βγει σε δημοπρασία στις 9 του Νοέμβρη στην Ελβετία όπου αναμένεται να πουληθεί σε μια τιμή μεταξύ 7,5 και 10 εκατ. ευρώ.


Ποιο diesel; Η ηλεκτρική Mercedes EQS έκανε 1.205χλμ. με μία φόρτιση
Οι μπαταρίες στερεάς κατάστασης έρχονται όλο και πιο κοντά στην πραγματικότητα, και οι δυνατότητές τους είναι τεράστιες. Η Mercedes-Benz, η οποία συνεργάζεται με την Factorial Energy για να φέρει στην αγορά solid-state batteries το συντομότερο δυνατό, μόλις απέδειξε ότι τα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων με ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα μπορούσαν σύντομα να γίνουν χωρίς ενδιάμεσες στάσεις φόρτισης.

Πιο συγκεκριμένα, μια ελαφρώς τροποποιημένη Mercedes-Benz EQS, που τροφοδοτείται από την μπαταρία στερεάς κατάστασης της Factorial, μόλις διένυσε 1.205 χιλιόμετρα με μία μόνο φόρτιση, πηγαίνοντας από τη Στουτγάρδη της Γερμανίας στο Μάλμε της Σουηδίας.

Το καλύτερο από όλα είναι ότι το ηλεκτρικό sedan είχε ακόμα μια αξιοπρεπή αυτονομία 137 χλμ. στην μπαταρία. Επιπλέον, το πρωτότυπο EQS έκανε το ταξίδι σε αυτοκινητόδρομους, συγκεκριμένα στον A7 και E20 μέσω Γερμανίας και Δανίας προς τη Σουηδία. Συνήθως, η οδήγηση σε ταχύτητες αυτοκινητοδρόμων δεν είναι ιδανική για ηλεκτρικά οχήματα, επειδή είναι πιο αποτελεσματικά σε χαμηλότερες ταχύτητες, αλλά υπάρχει ένας αστερίσκος εδώ: Η Mercedes-Benz δεν ανέφερε ποια ήταν η μέση ταχύτητα της διαδρομής επικύρωσης ή πόσος χρόνος χρειάστηκε.

Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία δήλωσε, ωστόσο, ότι ολόκληρη η διαδρομή ήταν μια διαδρομή που χρησιμοποιούσε το λεγόμενο σύστημα πλοήγησης Electric Intelligence, το οποίο λάμβανε υπόψη την τοπογραφία, την κυκλοφορία, τη θερμοκρασία περιβάλλοντος και τις ενεργειακές ανάγκες για θέρμανση και ψύξη. Δεν χρησιμοποιήθηκαν φέριμποτ, επομένως ολόκληρο το ταξίδι έγινε σε άσφαλτο.

Σε σύγκριση με τις συμβατικές μπαταρίες ιόντων λιθίου με υγρό ηλεκτρολύτη, οι μπαταρίες ημι- και πλήρως στερεάς κατάστασης, μπορούν να έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα στον ίδιο συντελεστή μορφής, είναι ελαφρύτερες, μπορούν να φορτίζουν πιο γρήγορα και είναι λιγότερο επιρρεπείς σε πυρκαγιές. Στην περίπτωση της Mercedes-Benz, τα ηλεκτρικά οχήματα παραγωγής με μπαταρίες στερεάς κατάστασης, έχουν προγραμματιστεί να κυκλοφορήσουν στους δρόμους μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
