Η πρώτη γενιά του NSX πάντα προοριζόταν να είναι ένα σπορ αυτοκίνητο παγκόσμιας κλάσης και οι μηχανικοί της ιαπωνικής εταιρίας είχαν κάνει κάποιους συμβιβασμούς προκειμένου να επιτύχουν την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της αγνής απόδοσης και της καθημερινής οδηγικής χρήσης.
Ωστόσο, για εκείνους τους πελάτες του NSX που αναζητούσαν μια αγωνιστική εμπειρία χωρίς συμβιβασμούς, η Honda αποφάσισε το 1992 να παράγει μια έκδοση του μοντέλου ειδικά τροποποιημένη για ανώτερη στις πίστες, σε βάρος των συνηθισμένων ανέσεων.
Έτσι, γεννήθηκε το NSX Type R (ή NSX-R), με την Honda να επιλέγει να χρησιμοποιήσει το λογότυπο Type R για να προσδιορίσει τις ικανότητες του NSX-R.
Η παραγωγή του Honda NSX-R ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου του 1992 και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1995, στο εργοστάσιο της Honda στην πόλη Takanezawa της Ιαπωνίας. Kυκλοφόρησε αποκλειστικά στην αγορά της Ιαπωνίας και βγήκε σε περιορισμένη παραγωγή μόλις 483 αυτοκινήτων, κάτι που το καθιστά εξαιρετικά σπάνιο.
Ένα εξ αυτών βρίσκεται προς πώληση με μόλις 18.320 χλμ. στο οδόμετρο από το 1996, με την τιμή του να ορίζεται στα 450.000 δολάρια, όταν καινούριο κόστιζε κάτω από 30.000 δολάρια.
Μηχανικά, ο 3,0-λίτρος V6 ατμοσφαιρικός κινητήρας, με περιεχόμενη γωνία 90 μοίρες, έχει αλλαγές σε σχέση με το “απλό” NSX, με την απόδοση του να ανακοινώνεται στα 280 άλογα στις 7.100 σ.α.λ. με 294 Nm στις 6.500 σ.α.λ.
Όπως ξέρεις, όμως, υπήρχε μια άτυπη συμφωνία κυρίων μεταξύ των ιαπωνικών κατασκευαστών να μην ανακοινώνουν την ιπποδύναμη των αυτοκινήτων όταν αυτή υπερβαίνει τα 280 άλογα. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα τέχνασμα για να αποφύγει η Honda να υποβάλει εκ νέου αίτηση για έγκριση τύπου το αυτοκίνητο, και έτσι η πραγματική ισχύς του NSX-R φέρεται να πλησιάζει τα 300 άλογα.
Το NSX-R είχε κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης (4.235:1 αντί για 4.06:1) από το “απλό” NSX, και έτσι για τα 0-100 χλμ/ώρα χρεάζεται 5 δευτ. (από 5,5 δευτ.), με την τελική ταχύτητά του να είναι μικρότερη λόγω των κοντών σχέσεων του πεντατάχυτου κιβωτίου, αγγίζοντας τα 262 χλμ/ώρα, αντί για 270 χλμ/ώρα.
Το αυτοκίνητο ζυγίζει 120 κιλά λιγότερα από το standard NSX, χάρη στην εκτενή χρήση carbon σε αρκετά σημεία του αμαξώματος και του εσωτερικού. Επίσης, για χάρη της μείωσης του βάρους δεν έχει υδραυλικό τιμόνι και κεντρικό κλείδωμα, οι ζάντες είναι σφυρήλατες της Enkei, η μπαταρία είναι μικρότερη, το πίσω γυαλί είναι λεπτότερο, με το βάρος να αγγίζει τα μόλις 1.230 κιλά.
Ferrari F50 Legacy Tour: Το θρυλικό μοντέλο έκλεισε τα 30 και το γιόρτασε με μία επική εκδήλωση
Αυτό το Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε το F50 Legacy Tour 2025, μια αποκλειστική εκδήλωση της Ferrari αφιερωμένη στους ιδιοκτήτες του θρυλικού μοντέλου. Η F50, το τρίτο supercar από το Prancing Horse, παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1995 για τον εορτασμό της 50ης επετείου της εταιρείας και ακόμα και σήμερα μαγεύει σε κάθε πέρασμα του.
Πάνω από 20 συμμετέχουσες ομάδες από 10 διαφορετικά έθνη κάλυψαν 675 χιλιόμετρα σε τρεις ημέρες οδήγησης στην Τοσκάνη και την Εμίλια-Ρομάνια, επισκεπτόμενες μερικές από τις πιο όμορφες πόλεις της Ιταλίας. Συνολικά, όλες οι F50 διένυσαν 15.000 χιλιόμετρα, αποδεικνύοντας το πάθος αυτών των ιδιοκτητών supercar και τη διαρκή αξιοπιστία των F50, ακόμη και 30 χρόνια μετά την έξοδό τους από τη γραμμή παραγωγής.
Το Legacy Tour ξεκίνησε από τα ιαματικά λουτρά της Saturnia και πέρασε από μαγευτικές πόλεις και τοποθεσίες όπως το Grosseto, το Porto Santo Stefano και τη Σιένα, πριν φτάσει στο Maranello την Παρασκευή 9 Μαΐου. Μεταξύ των πολλών οργανωμένων δραστηριοτήτων, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν τον Paolo Martinelli, τον μηχανικό που ήταν υπεύθυνος για την ανάπτυξη του εμβληματικού κινητήρα V12, ο οποίος παραμένει η πιο άμεση τεχνολογική μεταφορά από έναν κινητήρα της Formula 1 σε ένα αυτοκίνητο δρόμου της Ferrari στην πρόσφατη ιστορία.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρέλαση των αυτοκινήτων και έναν τιμητικό γύρο στη θρυλική πίστα Fiorano Circuit, όπου εξελίχθηκαν όλες οι Ferrari, συμπεριλαμβανομένης της F50, από το άνοιγμα της πίστας το 1972.
Η θρυλική Ferrari F50
Η F50, ήταν το πρώτο υπεραυτοκίνητο με το σήμα της Ferrari που κινούνταν από έναν ατμοσφαιρικό V12. Επρόκειτο για ένα μοτέρ που προερχόταν απευθείας από τη Formula 1, τοποθετημένο σε διαμήκη μεσαία οπίσθια θέση σε ένα μονοκόκ σασί κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ανθρακονήματα. Αυτό το αυτοκίνητο αντιπροσώπευε το αποκορύφωμα της τεχνολογικής μεταφοράς από την κορυφαία κατηγορία μηχανοκίνητου αθλητισμού για την εποχή του. Μάλιστα ήταν επίσης εξοπλισμένη με αφαιρούμενη οροφή Targa για να προσφέρει μια οδηγική εμπειρία πιο κοντά σε αυτή ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου, ένα χαρακτηριστικό που τονίζεται επίσης από την έλλειψη ABS και υποβοήθησης τιμονιού. Κατασκευάστηκαν 349 παραδείγματα, αριθμός που επιλέχθηκε καθώς ήταν «ένας λιγότερος από τη ζήτηση της αγοράς για την οποία προοριζόταν».