Άλλη μια εξαγγελία-προτεραιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ένα από τα σημαντικότερα αναπτυξιακά έργα στην Κύπρο, ο δρόμος Πάφου-Πόλεως Χρυσοχούς, δεν μένει στα λόγια, αλλά μετατρέπεται σε πράξη, με οφέλη όχι μόνο για την Επαρχία Πάφου, αλλά για ολόκληρη την Κύπρο, δήλωσε τη Παρασκευή (1/7) ο Υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων κ. Γιάννης Καρούσος, όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου.
Όπως αναφέρει και ρεπορτάζ της Offsite.com.cy, o Δήμαρχος Πόλεως Χρυσοχούς Γιώτης Παπαχριστοφή εξέφρασε την απόλυτη ικανοποίησή του για τις εξελίξεις λέγοντας ότι «είναι πολύ ευχάριστο νέο η έναρξη των εργασιών και ελπίζουμε σύντομα να προχωρήσουν και τα έργα προς την Πόλη Χρυσοχούς». (Διαβάστε ΕΔΩ το ρεπορτάζ)
Ο κ. Καρούσος, συνοδευόμενος από τον Αν. Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου κ. Γιάννη Νικολαΐδη, τους Δημάρχους Πάφου και Πόλεως Χρυσοχούς κ.κ. Φαίδωνα Φαίδωνα και Γιώτη Παπαχριστοφή, την Αν. Διευθύντρια κα Ελένη Κασκίρη και λειτουργούς του Τμήματος Δημοσίων Έργων, επιθεώρησαν την έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών του αυτοκινητοδρόμου.
Πρόκειται για μια ιστορική μέρα για την Επαρχία Πάφου, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καρούσος στον χαιρετισμό του, αφού «μια εξαγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας, που είχε θέσει ως προτεραιότητα, ένα πολυαναμενόμενο έργο, διαχρονικό αίτημα των Αρχών Τοπικής Αυτοδιοίκησης της περιοχής εδώ και δεκαετίες, μπαίνει σε πορεία υλοποίησης με πολλαπλά οφέλη για το διαμέρισμα Πόλεως Χρυσοχούς, την Επαρχία Πάφου και ολόκληρη την Κύπρο».
Πρόσθεσε πως «η εκτέλεση του έργου εμπίπτει στους στρατηγικούς στόχους του Υπουργείου Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων, ως μέρος του βασικού οδικού δικτύου της Κύπρου, με στόχο την αναζωογόνηση και τη βιώσιμη ανάπτυξη της Επαρχίας Πάφου. Ως νησιωτικό κράτος, η Κύπρος στηρίζεται εξ ολοκλήρου στις οδικές μεταφορές για τις εσωτερικές μετακινήσεις, γεγονός που προκαλεί συχνά δυσκολίες στην προσβασιμότητα σε βασικές υπηρεσίες, αλλά και στις μεταφορές ανθρώπων και αγαθών».
Ο Υπουργός Μεταφορών έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα οφέλη που αναμένεται να έχει το Έργο για τους κατοίκους του διαμερίσματος Πόλεως Χρυσοχούς. Επιδίωξή μας, είπε ο κ. Καρούσος, είναι να διευκολύνουμε κυρίως την προσβασιμότητα των κατοίκων της απομακρυσμένης αυτής περιοχής, αλλά και να αναβαθμίσουμε τις υποδομές στο οδικό δίκτυο και κατ’ επέκταση να επιλύσουμε τα προβλήματα οδικής ασφάλειας.
Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε ο κ. Υπουργός, αναμένεται πως ο νέος δρόμος θα συμβάλει στην οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής Πόλεως Χρυσοχούς, αφού θα διευκολυνθεί η προσέλκυση επενδύσεων στην περιοχή, η εφαρμογή νέων και καινοτόμων επιχειρηματικών ιδεών, με συνεπακόλουθα οφέλη για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, και την προσέλκυση επισκεπτών και τουριστών από την Κύπρο και το εξωτερικό. Η ύπαρξη ασφαλούς οδικής συνδεσιμότητας και η ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας στην περιοχή, θα περιορίσει το φαινόμενο της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής.
Το Έργο αφορά τη μελέτη και την κατασκευή (design&build) δρόμου δύο λωρίδων κυκλοφορίας αρχικά από την Αγία Μαρινούδα μέχρι το Στρουμπί, με μήκος 15,5 χλμ και κόστος €86.845,010,00 (περιλ. ΦΠΑ). Μελλοντικά, ο δρόμος θα αναβαθμιστεί σε αυτοκινητόδρομο τεσσάρων λωρίδων. Η όδευση αρχίζει από τον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Πάφου παρά την Αγία Μαρινούδα και καταλήγει στον υφιστάμενο δρόμο μετά το Στρουμπί.
Η α’ φάση περιλαμβάνει την κατασκευή ενός ανισόπεδου κόμβου για σύνδεση με τον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Πάφου, ενός κυκλικού κόμβου στην Τσάδα και ενός στο σημείο τερματισμού μετά το Στρουμπί. Προνοείται, επίσης, η κατασκευή δύο διατρητικών σηράγγων μήκους 720μ. και 290μ. έκαστη, πέντε κοιλαδογεφύρων συνολικού μήκους 1.500μ., δύο υπέργειων διαβάσεων και εννέα υπόγειων διαβάσεων. Τέλος, λόγω της ανωφέρειας του δρόμου, θα κατασκευαστούν πρόσθετες λωρίδες κυκλοφορίας σε μεγάλο μήκος (περίπου 12 χλμ).
Στο σύνολό του, ο αυτοκινητόδρομος θα είναι μήκους 31 χλμ και θα ολοκληρωθεί σε δύο φάσεις. Για τη δεύτερη φάση υπάρχει η προμελέτη και τα αρμόδια Τμήματα προχωρούν σταδιακά με τις υπόλοιπες φάσεις της διαδικασίας.
Πηγή: Brief.com.cy
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr