Το μονοθέσιο με το οποίο ο Michael Schumacher κατέκτησε τέσσερις νίκες στη σεζόν του 1998, (GP Καναδά, GP Γαλλίας, GP Βρετανίας, GP Ιταλίας) θα βγει σε δημοπρασία από τον οίκο RM Sothebys τον επόμενο μήνα, στο περιθώριο του φετινού Pebble Beach στη Καλιφόρνια και αναμένεται να πουληθεί σε μια τιμή μεταξύ 6 και 8 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το μονοθέσιο έχει αριθμό πλαισίου 187 και είναι το 7ο από τα 9 που κατασκεύασε η Ferrari εκείνη τη χρονιά. Η Ferrari συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 1998, με την F300, το οποίο ήταν το τρίτο μονοθέσιο της ιταλικής ομάδας που οδήγησε ο Michael Schumacher και o Eddie Irvine.
Η F300 ήταν σχεδιασμένη από τον κορυφαίο αεροδυναμιστή Rory Byrne, με τη βοήθεια των Giorgio Ascanelli, Aldo Costa, Willem Toet και Νικόλα Τομπάζη, ενώ ο Ross Brawn επίβλεψε την παραγωγή του μονοθέσιου ως τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Επιπλέον, ο Paolo Martinelli, με τη βοήθεια του Giles Simon, ηγείτο του σχεδιασμού και των λειτουργιών του 3,0-λιτρου V10 ατμοσφαιρικού κινητήρα, με το μονοθέσιο να ανήκει στη θρυλική εποχή των V10 κινητήρων. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσεις τον εκπληκτικό τους ήχο, ενώ η απόδοση του ήταν πάνω από 800 άλογα αγγίζοντας τις 17.000 σ.α.λ.
Με την F300, ο Γερμανός πιλότος τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, όπως την ίδια θέση κατέκτησε και η ομάδα του, πίσω από την McLaren. Ο Schumacher έχασε τον τίτλο του 1998 στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο GP της Ιαπωνίας, στην πίστα της Suzuka. Πιο συγκεκριμένα, πριν τον αγώνα ο Γερμανός είχε 86 βαθμούς, ενώ ο έτερος διεκδικητής του πρωταθλήματος, Mika Hakkinen, είχε 90 βαθμούς.
Αυτό σήμαινε ότι για να κατακτούσε το πρωτάθλημα ο Schumacher έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος και ο Hakkinen να τερματίσει από την τρίτη θέση και κάτω, καθώς με δεύτερη θέση και ισοβαθμία το πρωτάθλημα θα κατέληγε στον Φιλανδό, εξαιτίας των περισσότερων νικών του στη σεζόν. Να θυμίσω, ότι τότε οι βαθμοί δίνονταν μόνο στην πρώτη εξάδα των οδηγών, και ήταν 10 (1ος), 6 (2ος), 4 (3ος), 3 (4ος), 2 (5ος), και 1 (6ος).
Ο Schumacher κατέκτησε την pole position, αλλά ο αγώνας ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς λίγο πριν την εκκίνηση του κυριακάτικου αγώνα, ο κινητήρας της F300 έσβησε, αναγκάζοντας τον οδηγό της Ferrari να εκκινήσει από την τελευταία θέση του grid.
Ο Hakkinen κέρδισε εύκολα και χωρίς καμία πρόκληση από τον Schumacher, ο οποίος παρότι αναδύθηκε στο grid και έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, τελικά εγκατέλειψε από ένα σκασμένο ελαστικό, από θραύσματα περιστατικού που συνέβη προηγουμένως.
Εκτός από τον αγώνα στην Ιαπωνία, το εικονιζόμενο μονοθέσιο ήταν αυτό με το οποίο ο Schumacher κατέκτησε μια αλήστου μνήμης νίκη στο Hungaroring το 1998, η οποία απέδειξε σε όλους ότι ο Ross Brown ήταν μια ιδιοφυΐα της στρατηγικής και ότι ο Schumacher ήταν εξωφρενικά σταθερός και πολύ γρήγορος πίσω από το τιμόνι.
Η McLaren έδειχνε ικανή να κυριαρχήσει στον αγώνα, με τον Mika Hakkinen να εκκινεί από την pole position, και ο teammate του, David Coulthard, από την δεύτερη. Σε μια πίστα που είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να προσπεράσεις, ο Schumacher εκκινούσε από την τρίτη θέση και “παγιδεύτηκε” πίσω από τον Coulthard, ο οποίος έλεγχε τον ρυθμό του για να προστατεύσει το προβάδισμα του Hakkinen, λόγω ενός προβλήματος στο αμορτισέρ στο μονοθέσιου του Hakkinen.
Ο Ross Brown έκανε μια τολμηρή κίνηση και φώναξε τον Schumacher στα pits για ένα σύντομο δεύτερο pit stop, αναφέροντας του μέσω της ενδοεπικοινωνίας:
Χρειαζόμαστε να κάνεις χρόνους κατατακτηρίων για 19 γύρους, ώστε να κερδίσουμε 25 δευτ.
για να πάρει την ήρεμη απάντηση από τον Schumacher:
Εντάξει, ευχαριστώ.
Η εκπληκτική ταχύτητα του Schumacher, στην οποία ο Coulthard δεν μπορούσε να απαντήσει, σε συνδυασμό με την δυσκολία στον χειρισμό της MP4/13 του Hakkinen ήταν το κλειδί για μια εκπληκτική νίκη, με πάνω από εννέα δευτερόλεπτα διαφορά, όταν έπεσε η καρό σημαία.
Στην συνέντευξη τύπου, ο Schumacher είχε δηλώσει:
Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές μου νίκες. Η ομάδα επέλεξε τη σωστή στρατηγική, αν και στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος ότι το σχέδιό μας θα λειτουργούσε, επειδή είχα κολλήσει πίσω από τον Jacques [Villeneuve με τη Williams] και τον David [Coulthard] για λίγο.
Στο τέλος, αποδείχθηκε ότι η ομάδα πήρε τη σωστή απόφαση. Φυσικά, επωφεληθήκαμε από τα προβλήματα των ανταγωνιστών μας, αν και κατάφερα να ακολουθήσω με ευκολία το ρυθμό των McLaren σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Οριστικά εκτός F1 ο Daniel Ricciardo – Ποιος παίρνει τη θέση του από το επόμενο GP;
Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν και η RB απέλυσε τον Daniel Ricciardo, σε μία απόφαση που συζητιόταν καιρό και μάλιστα έχει άμεση ισχύ. Έτσι για τα υπόλοιπα 6 Grand Prix της χρονιάς, την θέση του θα πάρει ο Lawson.
Παραμένει ασαφές τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Ricciardo, αλλά είναι απίθανο να περιλαμβάνει μια θέση στο grid της Formula 1 το 2025.
Ο Αυστραλός έτρεξε σε 258 αγώνες Formula 1, ανέβηκε στο πόντιουμ 32 φορές, σημείωσε 8 νίκες και συνολικά 1329 πόντους. Μία καριέρα που «κράτησε» 14 σεζόν, με τον οδηγό να έχει το δικό του κοινό, όντας πάντα με το χαρακτηριστικό του χαμόγελο «κολλημένο» στο πρόσωπο αλλά και με μία καλή κουβέντα για όλους.
Κατά τη διάρκεια της καριέρα τους οδήγησε για τις HRT, Toro Rosso, Red Bull, Renault, McLaren και RB.
Ο ίδιος δήλωσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram: ««Αγαπώ αυτό το άθλημα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στις ομάδες και τα άτομα που έπαιξαν το ρόλο τους, σας ευχαριστώ. Στους οπαδούς που αγαπούν το άθλημα μερικές φορές περισσότερο από εμένα, σας ευχαριστώ. Πάντα θα έχει τα σκαμπανεβάσματά του, αλλά ήταν διασκεδαστικό και η αλήθεια είναι ότι δεν θα το άλλαζα. Μέχρι την επόμενη περιπέτεια».
Ο εφεδρικός οδηγός της Red Bull, Lawson, ορίστηκε ως αντικαταστάτης του Ricciardo για το υπόλοιπο της σεζόν, αρχής γενομένης από το επερχόμενο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών στο Austin. Αυτό θα τους επιτρέψει να τον αξιολογήσουν έναντι του team mate Yuki Tsunoda, ο οποίος διανύει την καλύτερή του σεζόν στη F1 και έχει ήδη συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν.
«Όλοι εδώ στην VCARB θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τον Daniel για τη σκληρή δουλειά του κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων σεζόν μαζί μας», δήλωσε το αφεντικό Laurent Mekies. «Έφερε πολλή εμπειρία και ταλέντο στην ομάδα με μια φανταστική συμπεριφορά, η οποία βοήθησε όλους να αναπτυχθούν και να καλλιεργήσουν ένα δυνατό ομαδικό πνεύμα».