Το μονοθέσιο με το οποίο ο Michael Schumacher κατέκτησε τέσσερις νίκες στη σεζόν του 1998, (GP Καναδά, GP Γαλλίας, GP Βρετανίας, GP Ιταλίας) θα βγει σε δημοπρασία από τον οίκο RM Sothebys τον επόμενο μήνα, στο περιθώριο του φετινού Pebble Beach στη Καλιφόρνια και αναμένεται να πουληθεί σε μια τιμή μεταξύ 6 και 8 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το μονοθέσιο έχει αριθμό πλαισίου 187 και είναι το 7ο από τα 9 που κατασκεύασε η Ferrari εκείνη τη χρονιά. Η Ferrari συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 1998, με την F300, το οποίο ήταν το τρίτο μονοθέσιο της ιταλικής ομάδας που οδήγησε ο Michael Schumacher και o Eddie Irvine.
Η F300 ήταν σχεδιασμένη από τον κορυφαίο αεροδυναμιστή Rory Byrne, με τη βοήθεια των Giorgio Ascanelli, Aldo Costa, Willem Toet και Νικόλα Τομπάζη, ενώ ο Ross Brawn επίβλεψε την παραγωγή του μονοθέσιου ως τεχνικός διευθυντής της ομάδας.
Επιπλέον, ο Paolo Martinelli, με τη βοήθεια του Giles Simon, ηγείτο του σχεδιασμού και των λειτουργιών του 3,0-λιτρου V10 ατμοσφαιρικού κινητήρα, με το μονοθέσιο να ανήκει στη θρυλική εποχή των V10 κινητήρων. Δύσκολα μπορεί να ξεχάσεις τον εκπληκτικό τους ήχο, ενώ η απόδοση του ήταν πάνω από 800 άλογα αγγίζοντας τις 17.000 σ.α.λ.
Με την F300, ο Γερμανός πιλότος τερμάτισε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, όπως την ίδια θέση κατέκτησε και η ομάδα του, πίσω από την McLaren. Ο Schumacher έχασε τον τίτλο του 1998 στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, στο GP της Ιαπωνίας, στην πίστα της Suzuka. Πιο συγκεκριμένα, πριν τον αγώνα ο Γερμανός είχε 86 βαθμούς, ενώ ο έτερος διεκδικητής του πρωταθλήματος, Mika Hakkinen, είχε 90 βαθμούς.
Αυτό σήμαινε ότι για να κατακτούσε το πρωτάθλημα ο Schumacher έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος και ο Hakkinen να τερματίσει από την τρίτη θέση και κάτω, καθώς με δεύτερη θέση και ισοβαθμία το πρωτάθλημα θα κατέληγε στον Φιλανδό, εξαιτίας των περισσότερων νικών του στη σεζόν. Να θυμίσω, ότι τότε οι βαθμοί δίνονταν μόνο στην πρώτη εξάδα των οδηγών, και ήταν 10 (1ος), 6 (2ος), 4 (3ος), 3 (4ος), 2 (5ος), και 1 (6ος).
Ο Schumacher κατέκτησε την pole position, αλλά ο αγώνας ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς λίγο πριν την εκκίνηση του κυριακάτικου αγώνα, ο κινητήρας της F300 έσβησε, αναγκάζοντας τον οδηγό της Ferrari να εκκινήσει από την τελευταία θέση του grid.
Ο Hakkinen κέρδισε εύκολα και χωρίς καμία πρόκληση από τον Schumacher, ο οποίος παρότι αναδύθηκε στο grid και έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, τελικά εγκατέλειψε από ένα σκασμένο ελαστικό, από θραύσματα περιστατικού που συνέβη προηγουμένως.
Εκτός από τον αγώνα στην Ιαπωνία, το εικονιζόμενο μονοθέσιο ήταν αυτό με το οποίο ο Schumacher κατέκτησε μια αλήστου μνήμης νίκη στο Hungaroring το 1998, η οποία απέδειξε σε όλους ότι ο Ross Brown ήταν μια ιδιοφυΐα της στρατηγικής και ότι ο Schumacher ήταν εξωφρενικά σταθερός και πολύ γρήγορος πίσω από το τιμόνι.
Η McLaren έδειχνε ικανή να κυριαρχήσει στον αγώνα, με τον Mika Hakkinen να εκκινεί από την pole position, και ο teammate του, David Coulthard, από την δεύτερη. Σε μια πίστα που είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να προσπεράσεις, ο Schumacher εκκινούσε από την τρίτη θέση και “παγιδεύτηκε” πίσω από τον Coulthard, ο οποίος έλεγχε τον ρυθμό του για να προστατεύσει το προβάδισμα του Hakkinen, λόγω ενός προβλήματος στο αμορτισέρ στο μονοθέσιου του Hakkinen.
Ο Ross Brown έκανε μια τολμηρή κίνηση και φώναξε τον Schumacher στα pits για ένα σύντομο δεύτερο pit stop, αναφέροντας του μέσω της ενδοεπικοινωνίας:
Χρειαζόμαστε να κάνεις χρόνους κατατακτηρίων για 19 γύρους, ώστε να κερδίσουμε 25 δευτ.
για να πάρει την ήρεμη απάντηση από τον Schumacher:
Εντάξει, ευχαριστώ.
Η εκπληκτική ταχύτητα του Schumacher, στην οποία ο Coulthard δεν μπορούσε να απαντήσει, σε συνδυασμό με την δυσκολία στον χειρισμό της MP4/13 του Hakkinen ήταν το κλειδί για μια εκπληκτική νίκη, με πάνω από εννέα δευτερόλεπτα διαφορά, όταν έπεσε η καρό σημαία.
Στην συνέντευξη τύπου, ο Schumacher είχε δηλώσει:
Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές μου νίκες. Η ομάδα επέλεξε τη σωστή στρατηγική, αν και στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος ότι το σχέδιό μας θα λειτουργούσε, επειδή είχα κολλήσει πίσω από τον Jacques [Villeneuve με τη Williams] και τον David [Coulthard] για λίγο.
Στο τέλος, αποδείχθηκε ότι η ομάδα πήρε τη σωστή απόφαση. Φυσικά, επωφεληθήκαμε από τα προβλήματα των ανταγωνιστών μας, αν και κατάφερα να ακολουθήσω με ευκολία το ρυθμό των McLaren σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Επισημοποιήθηκαν οι συνθέσεις των 11 ομάδων της F1 για το 2026
Με την ανακοίνωση των ενδεκάδων των Red Bull και Racing Bulls, το grid του 2026 έχει επιτέλους ολοκληρωθεί. Ποιες ομάδες έχουν αλλάξει, λοιπόν, και ποιες ομάδες παραμένουν με τους τρέχοντες οδηγούς τους ενόψει μιας σεζόν όπου υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανατροπή στους κανονισμούς;
McLaren: Lando Norris και Oscar Piastri
Η McLaren έχει αμετάβλητο δίδυμο οδηγών, καθώς παραμένει με τους Norris και Piastri για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Ο Norris θα μπει στην έβδομη σεζόν του, έχοντας οδηγήσει μόνο για τη McLaren από τότε που εντάχθηκε στο grid της F1. Το 2025 έγινε ο πιο έμπειρος οδηγός της McLaren, ξεπερνώντας τον αριθμό των 150 αγώνων του Ντέιβιντ Κούλθαρντ με την ομάδα. Όσο για τον Piastri, προκάλεσε τον Norris καθ’ όλη τη διάρκεια του 2025 και αναμένεται να το κάνει ξανά το 2026, με την ομάδα να επιλέγει να αφήσει τους οδηγούς της να αγωνιστούν και να μην έχει έναν σαφή οδηγό Νο.1 και Νο.2.
Mercedes: George Russell και Kimi Antonelli
Η Mercedes περίμενε αρκετά για να επιβεβαιώσει τους οδηγούς της για το 2026, αφού φέρεται να είχε συνομιλίες με τον Max Verstappen. Αλλά επέλεξε να παραμείνει με το μακροχρόνιο “πιστόλι” της Mercedes, Russell, και τον εκπληκτικό Rookie, Antonelli.
Red Bull: Max Verstappen και Isack Hadjar
Η Red Bull επέλεξε να αλλάξει την σύνθεση της για το 2026. Ο Ολλανδός παραμένει, αλλά θα έχει παρέα τον Hadjar, ο οποίος μετακομίζει από την Racing Bulls. Ο Hadjar εντυπωσίασε στην πρώτη του σεζόν, με αποκορύφωμα τερματισμό στο βάθρο στο Ζάντβορτ. Ο Verstappen θα μπει στην 11η σεζόν του με την ομάδα, έχοντας προαχθεί από την τότε Toro Rosso το 2016. Ο Hadjar είναι ο έβδομος teammate του στην Red Bull, με τον προηγούμενο οδηγό Tsunoda να γίνεται ο αναπληρωματικός οδηγός της ομάδας.
Ferrari: Charles Leclerc και Lewis Hamilton
Το δίδυμο των all-star οδηγών της Ferrari συνεχίζεται και το 2026, με τους Leclerc και Hamilton να παρατάσσονται για άλλη μια φορά με τις διάσημες κόκκινες φόρμες της Scuderia. Ελπίζουν ότι οι νέοι κανονισμοί θα δουν μια βελτίωση στην τύχη της ομάδας, η οποία μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει καταγράψει ούτε μία νίκη το 2025. Η πρώτη σεζόν του Hamilton με την ομάδα ήταν δύσκολη και ανυπομονεί να γυρίσει σελίδα σε μια σεζόν που δεν έχει ακόμη αποφέρει ούτε ένα βάθρο σε Grand Prix. Όσο για τον Leclerc, μετά τις νίκες πέρυσι στο Μονακό και τη Μόντσα, ο Μονεγάσκος οδηγός φαινόταν επίσης απογοητευμένος κατά καιρούς στην έβδομη σεζόν του με τη Ferrari.
Williams: Alex Albon και Carlos Sainz
Η Williams είναι μια ακόμη ομάδα που θα διατηρήσει την υπάρχουσα σύνθεση της για το 2026, με τους Άλμπον και Σάινθ να έχουν κατακτήσει την πέμπτη θέση για την ομάδα στο Πρωτάθλημα Ομάδων το 2025. Ο Sainz κατέκτησε δύο βάθρα στην πρώτη του σεζόν με την ομάδα, ενώ ο Albon διέπρεψε στο πρώτο μισό της σεζόν.
Racing Bulls: Liam Lawson και Arvid Lindblad
Οι Racing Bulls έχουν μια αναγκαστική αλλαγή στην ομάδα τους το 2026, με τον Lawson να παραμένει στην ομάδα, αλλά να τον συνοδεύει ο rookie Lindblad μετά την αποχώρηση του Hadjar για την Red Bull. Ο Lindblad κάνει το βήμα από την F2, στην οποία και λίγες μέρες πριν στέφθηκε πρωταθλητής.
Aston Martin: Fernando Alonso και Lance Stroll
Οι Alonso και ο Stroll παραμένουν ως οδηγοί της Aston Martin για το 2026. Αυτή θα είναι η 23η σεζόν του Αλόνσο στην F1, με τον Ισπανό να πρόκειται να διευρύνει πολλά από τα δικά του ρεκόρ καθώς επιδιώκει το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την Aston Martin, σε ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε εν μέρει από τον Άντριαν Νιούεϊ. Η Aston Martin είχε μια δύσκολη σεζόν του 2025, χωρίς να έχει κατακτήσει βάθρα. Επέλεξαν να σταματήσουν την ανάπτυξη του αυτοκινήτου πολύ νωρίς, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλες ελπίδες ότι ο Αλόνσο και ο Στρολ θα έχουν καλύτερα σύνολα το 2026.
Haas: Esteban Ocon και Ollie Bearman
Η αμερικανική ομάδα παρέμεινε στην ίδια σύνθεση για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, με τον Ocon να συνεργάζεται με τον Bearman στην Haas. Ο Bearman είχε μια εντυπωσιακή πρώτη σεζόν για την ομάδα, τερματίζοντας τακτικά στους βαθμούς, ειδικά στο τελευταίο μέρος της σεζόν, όταν η ομάδα ολοκλήρωσε την τελευταία μεγάλη αναβάθμιση.
Audi: Nico Hulkenberg και Gabriel Bortoleto
Μια άλλη ομάδα που επιμένει στην ομάδα των οδηγών της είναι η Kick Sauber, η οποία θα γίνει Audi του χρόνου. Η εμπειρία του Χούλκενμπεργκ συνδυάστηκε καλά με τον ενθουσιασμό του Rokkie Bortoleto το 2025, καθώς η Kick Sauber κατέγραψε μερικά καλά αποτελέσματα. Το πιο αξιομνημόνευτο ήταν ο Χούλκενμπεργκ που τελικά κατέκτησε το πρώτο του βάθρο στη F1, με τον Γερμανό να κατακτά την τρίτη θέση στο Σίλβερστοουν και να ανεβαίνει στο βάθρο για πρώτη φορά μετά από 238 προσπάθειες.
Alpine: Pierre Gasly και Franco Colapinto
Η Alpine άλλαξε οδηγό μετά από μερικούς αγώνες το 2025, με τον Jack Doohan να δίνει τη θέση του στον Colapinto. Ο Αργεντινός οδηγός συνεργάστηκε με τον Gasly για το υπόλοιπο της σεζόν και η ομάδα επέλεξε να διατηρήσει αυτή την ομάδα και για την επόμενη χρονιά. Ο Gasly υπέγραψε νωρίς – ο Colapinto έπρεπε να περιμένει μέχρι τους τελευταίους αγώνες για να μάθει το μέλλον του. Είναι ο μόνος νυν οδηγός που δεν βαθμολογήθηκε το 2025, σε μια δύσκολη σεζόν για την ομάδα με ένα μη ανταγωνιστικό αυτοκίνητο.
Cadillac: Valtteri Bottas και Sergio Perez
Όχι ένας αλλά δύο βετεράνοι του αθλήματος θα επιστρέψουν στο grid το 2026, καθώς ο Valtteri Bottas ετοιμάζεται να συνεργαστεί με τον Sergio Perez στην Cadillac. Και οι δύο έχουν δεύτερες ευκαιρίες αφού έχασαν τις θέσεις τους στην Kick Sauber και την Red Bull αντίστοιχα στο τέλος του 2024. Μπροστά τους θα βρεθεί η δουλειά να μετατρέψουν τις νεοφερμένες Cadillac – οι οποίες γίνονται η 11η ομάδα της F1 – σε σοβαρούς ανταγωνιστές.