Το μποτιλιάρισμα είναι ένα ιδιαιτέρως ενοχλητικό φαινόμενο που απαντάται στις μεγαλουπόλεις και γενικώς σε δρόμους με αυξημένη κίνηση. Τα φανάρια συχνά έχουν κατηγορηθεί για τα μποτιλιαρίσματα κι έτσι στη Δυτική Ευρώπη οι κόμβοι είναι ως επί το πλείστον κυκλικής τροχιάς. Όμως στις περιφερειακές οδούς μεγάλων πόλεων, παρόλο που δεν υπάρχουν (συνήθως) φανάρια έχουν παρατηρηθεί μποτιλιαρίσματα χωρίς λόγο! Αυτά προκαλούνται όταν ένας οδηγός αλλάζει λωρίδα απότομα και αναγκάζει άλλους οδηγούς να επιβραδύνουν.

Έχει παρατηρηθεί λοιπόν πως η επιβράδυνση αυτή είναι “ντόμινο”, δηλαδή εσύ θα πατήσεις λίγο φρένο για να χωθεί κάποιος στην λωρίδα σου, ο από πίσω θα πατήσει περισσότερο φρένο αφού μάλλον θα καταλάβει πως μειώνεται η απόσταση σχετικά καθυστερημένα και έπειτα θα πανικοβληθεί και ούτω καθεξής αυτό ρίχνει την ταχύτητα σε εκείνο το σημείο του δρόμου ως που τα αυτοκίνητα που ακολουθούν ακινητοποιούνται χωρίς κανείς να έχει καταλάβει πως έγινε όλο αυτό. Κάποιοι έχουν περιγράψει αυτή την συμπεριφορά με διακρότημα, τώρα το γνωστό και μη εξαιρετέο Massachusetts Institute of Technology (MIT) έρχεται να δώσει κάπως πιο πρακτικές εξηγήσεις και να πει πως για να μην δημιουργείς μποτιλιάρισμα πρέπει να σε νοιάζει η απόστασή σου με τον πίσω!

Στο συμπέρασμα αυτό έφτασαν μελετώντας τους σχηματισμούς των ψαρονιών (είδος πτηνού), που όταν κάποιο άλλο ψαρόνι τα πλησιάζει κοντά από πίσω αυτά επιταγχύνουν για ν’ανοίξουν την διαφορά! Η παρατήρηση είναι βάσιμη αλλά στον δρόμο υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά και αυτό είναι πως δεν γνωρίζεις τι έχει συμβεί μπροστά οπότε η αντίδραση είναι λογικό να είναι υπερβολική.

Προσωπικά η τεχνική που προκρίνω είναι να αφήνω απόσταση από τον μπροστινό μου στο φανάρι και να ξεκινώ λίγο πριν από αυτόν για να τραβήξω τους πίσω μου, ενώ η συνήθης πρακτική είναι να κολλάς στον μπροστινό και να ξεκινάς αφού έχει ξεκινήσει.