Μπορεί σήμερα να θεωρείται παραπάνω από δεδομένη η οθόνη αφής σε όλα τα αυτοκίνητα, την αρχή όμως είχε κάνει το 1986 η Buick με το Riviera.
Μεταφερόμαστε 36 ολόκληρα χρόνια πίσω και συναντάμε το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο με εργοστασιακή οθόνη αφής. Ο λόγος για το Riviera της Buick το οποίο στην 7η γενιά του διέθετε το Graphic Control Center με πράσινα γράμματα σε μαύρο φόντο και λειτουργία αφής. Οι διαστάσεις ήταν 3Χ4 ίντσες και μέσα σε αυτές ο οδηγός έβλεπε πληροφορίες όπως το απόθεμα βενζίνης, ο κλιματισμός, η κατάσταση της μηχανής και άλλα στοιχεία που συναντάμε στα σημερινά trip computers.
Η τεχνολογία της οθόνης ήταν παραπλήσια με αυτή που χρησιμοποιούταν στις τηλεοράσεις, δηλαδή καθοδικού σωλήνα (Cathode Ray Tube -CRT) και όχι τεχνολογίας LCD ή TFT που επικράτησε αργότερα.
Τελικά όμως μετά από τέσσερα χρόνια, η εταιρία απέσυρε την οθόνη αφής καθώς οι ιδιοκτήτες έκαναν αρκετά παράπονα πως τους αποσπούσε την προσοχή κατά την οδήγηη. Τελικά πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια μέχρι να ξαναχρησιμοποιηθεί ευρέως η οθόνη αφής στα αυτοκίνητα παραγωγής.
Το 1987 οι ιδιοκτήτες παραπονέθηκαν πως αυτή η μικρή η οθόνη αφής τους αποσπούσε την προσοχή κατά την οδήγηση και ζήτησαν από την εταιρία να μην συνεχίσει την χρήση της και αυτή τους άκουσε. Πλέον που οι οθόνες φτάνουν μέχρι και τις 18 ίντσες, υπάρχει κανείς που παραπονιέται για απόσπαση προσοχής ή όλοι αναζητούν το μοντέλο με τις περισσότερες ίντσες;
Η Ferrari κατέθεσε πατέντα για οβάλ πιστόνια
Η Ferrari βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας κινητήρων και με την πιο πρόσφατη πατέντα της εξετάζει να βγάλει στην παραγωγή κινητήρα με οβάλ πιστόνια. Η υλοποίηση αυτή θα μπορούσε να επιτρέψει στη δημιουργία ενός μικρότερου V12 κινητήρα σε μήκος, διατηρώντας τον συμπαγή ακόμη και με υβριδική υποβοήθηση.
Σύμφωνα με το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τα οβάλ πιστόνια θα μπορούσαν επίσης να έχουν τη δυνατότητα για χαμηλότερη τριβή, που σημαίνει περισσότερη ισχύ και μεγαλύτερη απόδοση.
Παράλληλα, η Ferrari περιγράφει και έναν νέο σχεδιασμό στροφαλοφόρου άξονα και μπιέλας. Αντί για τη συνηθισμένη μία μπιέλα ανά πιστόνι που συνδέεται με ένα ρουλεμάν στον στρόφαλο, η Ferrari σχεδίασε μια μπιέλα την οποία μοιράζονται δύο πιστόνια. Υπάρχει ένα σύστημα πολλαπλών συνδέσμων που χωρίζει τη μπιέλα στα δύο, παρόμοιο σε φιλοσοφία με τον κινητήρα μεταβλητής συμπίεσης της Nissan.
Μια τέτοια υλοποίηση θα μπορούσε να κάνει την κατασκευή του κινητήρα πιο απλή, να μειώσει την τριβή και να βοηθήσει να γίνει ο κινητήρας ακόμα πιο κοντός σε μήκος.
Τα πιθανά οφέλη αυτού του σχεδιασμού ξεπερνούν την καινοτομία. Τοποθετώντας τους οβάλ κυλίνδρους πιο κοντά μεταξύ τους και μειώνοντας την ανάγκη για μεγάλο offset μεταξύ των σειρών κυλίνδρων, η Ferrari θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το συνολικό μήκος ενός V12 κινητήρα, επιτρέποντας ένα πιο συμπαγές σύστημα μετάδοσης χωρίς να θυσιάζεται η επιφάνεια των πιστονιών ή ο κυβισμός. Επιπλέον, η Ferrari μπορεί να αυξήσει την επιφάνεια των βαλβίδων είτε μέσω μεγαλύτερων βαλβίδων είτε αυξάνοντας τον αριθμό των βαλβίδων ανά κύλινδρο.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε εφαρμογές μεσαίου κινητήρα, όπου η αποδοτικότητα του χώρου είναι κρίσιμη. Θα μπορούσε επίσης να είναι σημαντικό εάν σχεδιάζεται η χρήση ενός V12 κινητήρα με υβριδικό σύστημα MGU τοποθετημένο μεταξύ του κινητήρα και του κιβωτίου ταχυτήτων. Αυτή η θεωρία ισχύει τόσο για τα αυτοκίνητα δρόμου όσο και για τα αγωνιστικά οχήματα. Τα ίδια πλεονεκτήματα εφαρμόζονται και σε μια εφαρμογή εμπρόσθιου κινητήρα, όπως το 12Clinidri.
Ενώ σχεδόν όλοι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης έχουν στρόγγυλα πιστόνια, η Ferrari δεν θα ήταν η πρώτη που θα δοκίμαζε κάτι διαφορετικό. Η Honda έχει δοκιμάσει οβάλ πιστόνια στο παρελθόν.
Πειραματίστηκε με ένα σχέδιο για τους κινητήρες της Formula 1 και στη συνέχεια το κατασκεύασε για τις μοτοσυκλέτες της για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η ιδέα της Honda ήταν για ένα πολύ μακρύ, οβάλ σχήματος πιστόνι, αρκετά μακρύ ώστε να χωράει οκτώ βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο αντί για τις συνηθισμένες τέσσερις. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κινητήρας που ήταν ουσιαστικά ένας V8 με τέσσερα πιστόνια.
Ενώ τα πιστόνια της Honda ήταν πολύ παράλληλα με τον στροφαλοφόρο άξονα του κινητήρα , η σχεδίαση της Ferrari δείχνει τα πιστόνια να επιμηκύνονται κάθετα.
Το αν αυτή η πατέντα θα οδηγήσει σε έναν κινητήρα παραγωγής μένει να φανεί, αλλά δείχνει ότι η Ferrari εξερευνά τρόπους για να επεκτείνει τα όρια της τεχνολογίας των κινητήρων εσωτερικής καύσης, ακόμα και όταν οι κύριοι ανταγωνιστές της επικεντρώνονται σε επιδόσεις μέσω λογισμικού.