Η χρήση του air condition θα μπορούσε να μειώσει τους χρόνους αντίδρασης του οδηγού κατά τη διάρκεια της οδήγησης στην πόλη και έξω από αυτήν. Έρευνες του Πανεπιστημίου του Αμβούργου στο τμήμα Integrated Earth and Climate System Sciences (SICSS), έδειξαν πως όταν η εσωτερική θερμοκρασία υπερβαίνει τους 35°C ισοδυναμεί με 0,05% ένδειξη αλκοόλ στο αίμα, του οδηγού.
Η υπομονή μπορεί να είναι αρετή για όσους θέλουν να παραμείνουν συγκεντρωμένοι στην οδήγηση. Η αύξηση της θερμοκρασίας όμως, μπορεί να την εξαντλήσει και να επηρεάσει τους χρόνους αντίδρασης του οδηγού.
Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο Ramon Llull University της Βαρκελώνης σε συνεργασία με την Seat, συνηθισμένα λάθη στη χρήση του κλιματισμού -συμπεριλαμβανομένης της άμεσης ενεργοποίησης του συστήματος στο μέγιστο της δύναμής του- θα μπορούσε να μειώσει την αποτελεσματικότητά του, με αποτέλεσμα να διατηρούνται υψηλές θερμοκρασίες στο εσωτερικό και να έχουμε πιθανή αφυδάτωση.
Μια διαφορά μόλις 10°C–35°C σε σύγκριση με 25°C -εντός της καμπίνας των επιβατών μπορεί να μειώσει τους χρόνους αντίδρασης κατά 20%- ισοδύναμο με μέτρηση αλκοόλ στο αίμα 0,05% που αντιστοιχεί στο όριο της Σκωτίας (στην Ελλάδα, το όριο για να θεωρείται κάποιος οδηγός υπό την επήρεια μέθης βρίσκεται στα 0,50 γρ./λτ. σε περίπτωση αιμοληψίας ή 0,25 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο εισπνεόμενου αέρα).
Οι μηχανικοί των εταιριών ξοδεύουν τρία χρόνια αναπτύσσοντας το σύστημα κλιματισμού κάθε μοντέλου. Αυτός ο χρόνος χρησιμοποιείται για τη μελέτη της γεωμετρίας των αγωγών και των αεραγωγών σε 3D, με εικονικές προσομοιώσεις που εκτελούνται για να προβλέψουν πώς θα ρέει ο αέρας μέσα στο αυτοκίνητο.
Εάν οι πίσω επιβάτες λένε ότι δεν αισθάνονται τον δροσερό αέρα, τότε οι αγωγοί αέρα μπορεί να έχουν ρυθμιστεί λάθος. Δεν είναι θέμα θερμοκρασίας, αλλά προς ποια κατεύθυνση ρέει ο αέρας μέσα στο αυτοκίνητο. Οι αγωγοί πρέπει να είναι στραμμένοι προς τα πάνω, όχι προς τα πρόσωπα των ανθρώπων.
Όταν οι εξωτερικές θερμοκρασίες έχουν εκτοξευθεί πάνω από τους 40°C, τα αυτοκίνητα που είναι σταθμευμένα στον ήλιο μπορούν να φτάσουν τους 70°C. Για να βοηθήσει στη μείωση της θερμοκρασίας της καμπίνας πριν ξεκινήσετε και ενώ κινείστε βρήκαμε τα πιο συνηθισμένα λάθη στην χρήση του κλιματισμού που κάνουν/νουμε:
Ενεργοποιούμε στο φουλ τον κλιματιστικό μόλις μπούμε στο αυτοκίνητο
Όταν μπαίνουμε σε ένα ζεστό αυτοκίνητο, είναι δελεαστικό να ενεργοποιήσουμε το air-condition στο μέγιστο. Ωστόσο, αν το κάνουμε χωρίς να ανοίξουμε τα παράθυρα, απλώς θα ανακυκλωθεί ο ζεστός αέρας. Ανοίξτε τις πόρτες, χαμηλώστε τα παράθυρα για ένα ή δύο λεπτά. Κλείσετε τις πόρτες ξεκινήστε και ανοίξτε το A/C.
Ανακύκλωση στο on
Η διατήρηση της λειτουργίας της ανακύκλωσης αέρα δεν βοηθά, καθώς καθυστερεί τον κλιματισμό. Σχεδόν όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν μια επιλογή «Auto», στο σύστημα, το οποίο ρυθμίζει μόνο του πότε θα ενεργοποιήσει την ανακύκλωση και πόσο θα αυξήσει την ένταση.
Ανοίγουμε τον κλιματισμό το πρωί
Μερικά καλοκαιρινά πρωινά μπορεί να είναι δροσερά, αλλά είναι καλή ιδέα να ανοίξουμε το A/C για να αποτρέψουμε το θάμπωμα των παραθύρων, όταν αυξάνεται η εξωτερική θερμοκρασία.
Στρέφουμε τους αεραγωγούς προς το μέρος μας
Είναι δελεαστικό αλλά εμποδίζει το αυτοκίνητο να έχει ομοιόμορφη κατανομή της ροής του αέρα. Αν τους έχετε στραμμένους προς τα πάνω επιτρέπετε στον δροσερό αέρα να εξαπλωθεί πιο αποτελεσματικά γύρω από το αυτοκίνητο και να φτάσει σε όλους τους επιβάτες.
Δεν κάνουμε τακτική συντήρηση
Ακριβώς όπως τα λάδια, τα ελαστικά ή τα φρένα, το σύστημα κλιματισμού απαιτεί συντήρηση. Η μη αλλαγή των βουλωμένων φίλτρων αέρα καμπίνας κάθε 10.000 έως 15.000 χλμ., μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματική λειτουργία του κλιματιστικού μας. Περίπου τα δύο τρίτα των οδηγών δεν γνωρίζουν τους κινδύνους υψηλότερων θερμοκρασιών και αφυδάτωσης, που μπορεί να προκαλέσει κόπωση, ζάλη, πονοκεφάλους και μειωμένο χρόνο αντίδρασης.
Το όχημα – βαλίτσα της Mazda
Στις αρχές της δεκαετίας του 90’, η ιαπωνική εταιρεία γίνεται πρωτοσέλιδο με μια ευφυώς αντισυμβατική δημιουργία, ένα πρωτοποριακό όχημα μετακίνησης.
Η Mazda πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό, με τη συμμετοχή ομάδων από διαφορετικά τμήματα. Η νικήτρια ομάδα ήταν αυτή που σχεδίασε και κατασκεύασε το «όχημα – βαλίτσα». Οι μηχανικοί από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της εταιρείας, εμπνεύστηκαν από τις μετακινήσεις στα αεροδρόμια.
Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου κι έναν δίχρονο κινητήρα 34 κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57cm x 75cm. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις: Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη «όρθια» θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε! Ο ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 1,7 ίππου, είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30 χλμ./ώρα.
Ωστόσο, με βάρος 32 κιλών, η βαλίτσα δεν αποτελούσε την επιτομή της πρακτικότητας. Παρ΄όλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» τρίκυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας τη Mazda ως κινητή διαφήμιση.
Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη βαλιτσών - για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη - με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans. Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.