Στις αρχές της δεκαετίας του 90’, η ιαπωνική εταιρεία γίνεται πρωτοσέλιδο με μια ευφυώς αντισυμβατική δημιουργία, ένα πρωτοποριακό όχημα μετακίνησης.
Η Mazda πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό, με τη συμμετοχή ομάδων από διαφορετικά τμήματα. Η νικήτρια ομάδα ήταν αυτή που σχεδίασε και κατασκεύασε το «όχημα – βαλίτσα». Οι μηχανικοί από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της εταιρείας, εμπνεύστηκαν από τις μετακινήσεις στα αεροδρόμια.
Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου κι έναν δίχρονο κινητήρα 34 κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57cm x 75cm. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις: Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη «όρθια» θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε! Ο ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 1,7 ίππου, είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30 χλμ./ώρα.
Ωστόσο, με βάρος 32 κιλών, η βαλίτσα δεν αποτελούσε την επιτομή της πρακτικότητας. Παρ΄όλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» τρίκυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας τη Mazda ως κινητή διαφήμιση.
Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη βαλιτσών - για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη - με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans. Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.
Η πρώτη οθόνη αφής σε αυτοκίνητο, καταργήθηκε επειδή αποσπούσε την προσοχή του οδηγού
Μπορεί σήμερα να θεωρείται παραπάνω από δεδομένη η οθόνη αφής σε όλα τα αυτοκίνητα, την αρχή όμως είχε κάνει το 1986 η Buick με το Riviera.
Μεταφερόμαστε 36 ολόκληρα χρόνια πίσω και συναντάμε το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο με εργοστασιακή οθόνη αφής. Ο λόγος για το Riviera της Buick το οποίο στην 7η γενιά του διέθετε το Graphic Control Center με πράσινα γράμματα σε μαύρο φόντο και λειτουργία αφής. Οι διαστάσεις ήταν 3Χ4 ίντσες και μέσα σε αυτές ο οδηγός έβλεπε πληροφορίες όπως το απόθεμα βενζίνης, ο κλιματισμός, η κατάσταση της μηχανής και άλλα στοιχεία που συναντάμε στα σημερινά trip computers.
Η τεχνολογία της οθόνης ήταν παραπλήσια με αυτή που χρησιμοποιούταν στις τηλεοράσεις, δηλαδή καθοδικού σωλήνα (Cathode Ray Tube -CRT) και όχι τεχνολογίας LCD ή TFT που επικράτησε αργότερα.
Τελικά όμως μετά από τέσσερα χρόνια, η εταιρία απέσυρε την οθόνη αφής καθώς οι ιδιοκτήτες έκαναν αρκετά παράπονα πως τους αποσπούσε την προσοχή κατά την οδήγηη. Τελικά πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια μέχρι να ξαναχρησιμοποιηθεί ευρέως η οθόνη αφής στα αυτοκίνητα παραγωγής.
Το 1987 οι ιδιοκτήτες παραπονέθηκαν πως αυτή η μικρή η οθόνη αφής τους αποσπούσε την προσοχή κατά την οδήγηση και ζήτησαν από την εταιρία να μην συνεχίσει την χρήση της και αυτή τους άκουσε. Πλέον που οι οθόνες φτάνουν μέχρι και τις 18 ίντσες, υπάρχει κανείς που παραπονιέται για απόσπαση προσοχής ή όλοι αναζητούν το μοντέλο με τις περισσότερες ίντσες;