Στις αρχές της δεκαετίας του 90’, η ιαπωνική εταιρεία γίνεται πρωτοσέλιδο με μια ευφυώς αντισυμβατική δημιουργία, ένα πρωτοποριακό όχημα μετακίνησης.
Η Mazda πραγματοποίησε έναν διαγωνισμό, με τη συμμετοχή ομάδων από διαφορετικά τμήματα. Η νικήτρια ομάδα ήταν αυτή που σχεδίασε και κατασκεύασε το «όχημα – βαλίτσα». Οι μηχανικοί από το τμήμα δοκιμών και έρευνας των χειροκίνητων κιβωτίων της εταιρείας, εμπνεύστηκαν από τις μετακινήσεις στα αεροδρόμια.
Αφού αγόρασαν ένα ποδήλατο και τη μεγαλύτερη βαλίτσα με σκληρό κέλυφος, που μπορούσαν να βρουν, στρώθηκαν στη δουλειά.
Το αποτέλεσμα ήταν απλό αλλά έξυπνο, και αποτελείτο από κομμάτια του ποδηλάτου κι έναν δίχρονο κινητήρα 34 κ.εκ, που ενσωματώνονταν σε μία Samsonite 57cm x 75cm. Χρειαζόταν μόλις ένα λεπτό για να το συναρμολογήσεις: Περιστρέψτε τον μπροστινό τροχό στη «όρθια» θέση μέσω ενός αφαιρούμενου τμήματος της βαλίτσας, τοποθετήστε τους πίσω τροχούς, συνδέστε το κάθισμα πάνω από τον πίσω άξονα και φύγατε! Ο ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 1,7 ίππου, είχε τη δυνατότητα να κινεί την κατασκευή με ταχύτητες έως και 30 χλμ./ώρα.
Ωστόσο, με βάρος 32 κιλών, η βαλίτσα δεν αποτελούσε την επιτομή της πρακτικότητας. Παρ΄όλο που η μαζική παραγωγή δεν τέθηκε ποτέ υπό εξέταση, το «φορητό» τρίκυκλο θα γνώριζε εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, εξυπηρετώντας τη Mazda ως κινητή διαφήμιση.
Η διοίκηση της εταιρείας έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δύο ακόμη βαλιτσών - για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη - με την τελευταία να εκτίθεται στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1991 μαζί με το Mazda 787B που κέρδισε το Le Mans. Σήμερα σώζεται μόνο το αμερικανικό μοντέλο, με το αρχικό να αναφέρεται ως «καταστροφή από ατύχημα», ενώ το ευρωπαϊκό αντίγραφο εξαφανίστηκε κάτω από άγνωστες συνθήκες.
Oι χρησιμοποιημένες μπαταρίες των Nissan LEAF αποκτούν "δεύτερη ζωή"
Η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης μεγάλου αριθμού ηλεκτρικών μπαταριών ιόντων λιθίου, για οικιακή και βιομηχανική χρήση, γίνεται πραγματικότητα για τη Nissan, χάρη σε ένα νέο σύστημα ταξινόμησης που αναπτύχθηκε από τους ερευνητές της κατασκευαστικής ομάδας WMG, στο Πανεπιστήμιο του Warwick
Μόλις οι μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων (EVs) εκπληρώσουν την πρωταρχική αποστολή τους, συνήθως ανακυκλώνονται από τον κατασκευαστή. Ωστόσο, πολλές μπαταρίες ιόντων λιθίου (Li-ion) έχουν αρκετή διάρκεια ζωής ακόμα και μετά τον κύκλο ζωής του αυτοκινήτου, για χρήσεις “δεύτερου κύκλου” τόσο για οικιακές, όσο και για βιομηχανικές εφαρμογές.
Έψαξε και βρήκε λύση
Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να “ταξινομηθούν” οι χρησιμοποιημένες μπαταρίες, προκειμένου να προσδιοριστούν εκείνες που είναι κατάλληλες για χρήση ως ανταλλακτικά, εκείνες που είναι κατάλληλες για χρήση “δεύτερου κύκλου” και εκείνες που είναι κατάλληλες ως υλικό προς ανακύκλωση. Αυτή η διαδικασία “ταξινόμησης” είναι παραδοσιακά μια μακρά και δαπανηρή υπόθεση.
Η Nissan ήταν πρόθυμη να διερευνήσει τρόπους για να εφαρμόσει μια πολύ ταχύτερη διαδικασία “ταξινόμησης” των χρησιμοποιημένων μπαταριών ιόντων λιθίου από τα Nissan LEAF, επιτρέποντας την επαναχρησιμοποίηση παλιών συστοιχιών ή μονάδων μπαταριών, έναντι της λύσης της απόρριψης ή ανακύκλωσής τους. Με βάση τα παραπάνω, τα εμπλεκόμενα μέρη προκλήθηκαν να επιδείξουν τη δυνατότητα αποθήκευσης ενέργειας 1MWh , με την συγκεκριμένη διαδικασία, μέχρι το τέλος του 2019.
Αντί για 3 ώρες... 3 λεπτά!
Ο ειδικοί στην τεχνολογία των μπαταριών της WMG, στο Κέντρο Καινοτομίας Ενέργειας, ανέπτυξαν μια ασφαλή, στιβαρή και γρήγορη μεθοδολογία για τις χρησιμοποιημένες μπαταρίες ιόντων λιθίου των αυτοκινήτων, σε επίπεδο συσκευασίας. Επιπλέον, η ομάδα της WMG ανέπτυξε τρόπους ταξινόμησης των μονάδων (των μερών των συστοιχιών ) των μπαταριών σε μόλις 3 λεπτά, μια διαδικασία που μέχρι πρότινος διαρκούσε πάνω από 3 ώρες.
Οι “ταξινομημένες” συστοιχίες μπαταριών “δεύτερου κύκλου” μπορούν να παρέχουν αξιόπιστες και βολικές λύσεις αποθήκευσης ενέργειας σε μια σειρά από εφαρμογές, όπως για παράδειγμα σε οικιακά φωτοβολταϊκά συστήματα. Το πιο σπουδαίο σε αυτή την περίπτωση έγκειται στο γεγονός ότι οι συγκεκριμένες συστοιχίες μπαταριών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αποθήκευση, επιτρέποντας αυξημένες εισροές στο δίκτυο από εναλλασσόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια του εφοδιασμού.