Στο πλαίσιο των εορτασμών για τη συμπλήρωση μισού αιώνα από τη δημιουργία της Countach, η Lamborghini λανσάρει μια σειρά τεσσάρων επετειακών επεισοδίων. Σε αυτά πρωταγωνιστούν οι άνθρωποι που συνέβαλαν τα μέγιστα στην εξέλιξη του εμβληματικού μοντέλου, οι οποίοι μας καλούν να γίνουμε συνοδοιπόροι τους σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ταξίδι στο παρελθόν.
Στο πρώτο επεισόδιο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο Marcello Gandini, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τη φουτουριστική σχεδίαση της Countach, αξιοποιώντας τη σχεδιαστική ελευθερία που απολάμβαναν τη δεκαετία του ‘70 οι designers, απουσία κανονιστικών και νομικών περιορισμών.
Όλα άρχισαν το καλοκαίρι του 1970 όταν ο Ferrucio Lamborghini χάραξε τις κατευθύνσεις για τη δημιουργία ενός επαναστατικού μοντέλου που θα αποτελούσε τον άξιο διάδοχο ενός θρύλου, της Miura. Το νέο δημιούργημα έπρεπε να είναι γρηγορότερο, τεχνολογικά ανώτερο, και το κυριότερο να αναδειχθεί σε σύμβολο της τότε εποχής.
Οι απαιτήσεις του ιδρυτής της μάρκας δεν τρόμαξαν τον Marcello Gandini. Αντιθέτως, λειτούργησαν ως η θρυαλλίδα να ξεδιπλώσει το πλούσιο ταλέντο του. Εγκατέλειψε το καμπυλοειδές σχήμα που κυριαρχούσε στα αυτοκίνητα του ’60, στρεφόμενος σε μια ένα πιο επιθετικό σχεδιαστικό μοτίβο με κοφτερές γραμμές, πλατύ αποτύπωμα και μικρή απόσταση από το έδαφος.
Αναμφίβολα, το πιο ριζοσπαστικό σχεδιαστικό στοιχείο ήταν οι scissor πόρτες. Το πρώτο όχημα που μας σύστησε με την εν λόγω αρχιτεκτονική ήταν η Alfa Romeo Carabo το 1968, αλλά η παρθενική παρουσία σε αυτοκίνητο παραγωγής αφορούσε την Countach 500. Έκτοτε, οι πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω είναι το σήμα κατατεθέν της Sant‘Agata Bolognese.
Ο Gandini αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις scissor πόρτες όχι μόνο για να ικανοποιήσει μια τεχνική απαίτηση που προκύπτει από το ύψος του πλευρικού τμήματος του πλαισίου, αλλά και για να «κερδίσει» μερικά εκατοστά σε πλάτος, διευκολύνοντας την επιβίβαση στο όχημα. Η έκδοση παραγωγής του θρυλικού μοντέλου συστήθηκε με τον αυτοκινητικό κόσμο το 1971 στις Εκθέσεις του Αυτοκινήτου του Παρισιού και του Τορίνο.
Όσο περνούσαν τα χρόνια και παρουσιάζονταν νέες εκδόσεις, το στιλ της Countach συμμορφωνόταν με τις επιταγές της εποχής. Το βασικό σχήμα, ωστόσο, έμεινε αναλλοίωτο, με την Countach να εξελίσσεται σε ένα από τα πιο ποθητά supercars στην ιστορία της αυτοκίνησης.
Πηγή: Newsauto.gr
Η Nissan μετέτρεψε σε ηλεκτρικό ένα GT-R R32 κρατώντας το DNA του… άθικτο (βίντεο)
Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».