Ο Αμερικανός drifter και Stuntman Ken Block κυκλοφόρησε το πολύ-αναμενόμενο βίντεο του Electrikhana μαζί με το Audi S1 Hoonitron. Ένα ηλεκτρικό τέρας που αναπτύχθηκε από την Audi Sport στο Neckarsulm. Το ηλεκτρικό πρωτότυπο σχεδιάστηκε παίρνοντας έμπνευση από ένα θρύλο της εταιρείας. Και αυτό δεν είναι άλλο από το Audi Sport quattro S1 που έλαβε μέρος στον αγώνα του Pikes Peak το 1987.
Το Audi S1 Hoonitron αλλά και μερικά άλλα μοντέλα από τη συλλογή θησαυρών της Audi Tradition έκαναν θραύση κατά τη διάρκεια των νυχτερινών γυρισμάτων της ταινίας στο Λας Βέγκας.

Μια βόλτα κατά μήκος του διάσημου Πύργου του Άιφελ, ένα εντυπωσιακό άλμα από το χώρο στάθμευσης ενός γειτονικού ξενοδοχείου ή ντόνατς στη θρυλική λωρίδα μπροστά από τον θρύλο του Le Mans, Tom Kristensen ήταν μόνο μερικά από τα περάσματα του Ken Block.
Το Audi S1 Hoonitron διαθέτει δύο ηλεκτρικούς κινητήρες, τετρακίνηση, άφθονη ισχύ, πλαίσιο από ανθρακονήματα και συμμορφώνεται πλήρως με τα πρότυπα ασφαλείας της FIA. Η Audi Sport το ανέπτυξε ως ένα μοναδικό στο είδος του αυτοκίνητο αποκλειστικά για τον Ken Block. Τον εξωτερικό του σχεδιασμό, για τον οποίο είναι υπεύθυνη η Audi Design με επικεφαλής τον Marc Lichte, ξυπνά αμέσως μνήμες από το θρυλικό Audi Sport quattro S1. Ο Ken Block και η ομάδα του συμμετείχαν και αυτοί μαζί με τα τμήματα της Audi για την εξέλιξη του οχήματος.

Παράλληλα με το S1 Hoonitron, η ταινία Electrikhana περιλαμβάνει σύντομες εμφανίσεις από άλλα μοντέλα της αγωνιστικής ιστορίας της Audi όπως το Audi 90 IMSA GTO (1989), το Audi 200 Trans Am (1988), το Audi Sport quattro S1 Pikes Peak (1987), το Audi quattro Gruppe B A2 (1984) καθώς και τα Audi R8 LMP και Audi R18 e-tron quattro από το Le Mans. Σύντομη εμφάνιση κάνει ο Tom Kristensen, ο νικητής και recordman του εμβληματικού αγώνα αντοχής στο Le Mans με εννέα νίκες στο ενεργητικό του.

Η Mercedes-AMG GT3 κατακτά την πίστα του Bathurst! (βίντεο)
Στο Bathurst της Αυστραλίας, εκεί όπου κάθε Φεβρουάριο διεξάγεται ο 12ωρος αγώνας αντοχής Buthurst 1000, η Mercedes αποφάσισε να στείλει φέτος όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και την AMG GT3. Το μοντέλο πίστας οδηγήθηκε από τον Jules Gounon, ο οποίος έσπασε ρεκόρ!
Η αγωνιστική διαδρομή Mount Panorama έχει μήκος 6,213 χιλιόμετρα και είναι τόσο στενή, όσο και επικίνδυνη. Μερικοί μάλιστα τη συγκρίνουν με το Nordchleife Nurburgring!
Η αγωνιστική διαδρομή άνοιξε το 1938 και έγινε διάσημη για τις υψηλές της απαιτήσεις, τους τεχνικούς τομείς, αλλά και για την περίφραξη από την οποία περιβάλλεται.
Παρότι είναι μία πίστα που ενέχει πολλούς κινδύνους και αυτό αποδεικνύεται κάθε χρόνο στον εγχώριο αγώνα των 1.000 χιλιομέτρων, η Mercedes-AMG ήθελε να τιμήσει τα 130 χρόνια ιστορίας της στο motorsport μέσω αυτής. Για αυτό, στην Αυστραλία και το Bathurst κατέφτασε μία πολύ βελτιωμένη έκδοση της GT3.

Η πιο απελευθερωμένη και συνάμα αεροδυναμικά «τουμπανιασμένη» GT3 αποδείχθηκε ο νέος «Βασιλιάς του Βουνού»! Ο Gounon σημείωσε 1:56.605 με 192 χλμ./ώρα μέση ωριαία, συντρίβοντας έτσι το 1:58.679 μίας Brabham BT62. Για να έχετε μία τάξη μεγέθους, ο φετινός poleman του εγχώριου αγώνα σημείωσε 2:01.981 με μία BMW M4 GT3.
Τι το τόσο ιδιαίτερο όμως έχει αυτή η Mercedes-AMG GT3 και κατέρριψε τους χρόνους τόσων άλλων GT; Τα «ασημί βέλη» φρόντισαν αρχικά η σχεδίασή της να είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα αγωνιστικά που τρέχουν στην Mount Panorama, αλλά η κυρίως αναβάθμιση αφορούσε στον κινητήρα.
Χωρίς τους περιοριστές ροής αέρα του εργοστασιακού μοντέλου, ο V8 των 6,2 λίτρων απέδωσε 650 ίππους, περίπου 100 ίππους παραπάνω.

Επίσης, το αγωνιστικό τμήμα της Mercedes πρόσθεσε φρένα από ανθρακονήματα για μέγιστη απόδοση πέδησης. Έτσι και αλλιώς, μιλάμε για μία πίστα όπου το απότομα φρενάρισμα είναι συχνό.
Εξωτερικά, η Mercedes άλλαξε ορισμένες λεπτομέρειες στο χαμηλό μέρος του εμπρός προφυλακτήρα, στα μαρσπιέ και στον διαχύτη για μέγιστη αεροδυναμική απόδοση. Το μυστικό για να κερδίσει μερικά έξτρα δέκατα μάλιστα ήταν στους καθρέφτες οι οποίοι λειτούργησαν σαν αεροδυναμικά «πτερύγια»!
Προς εγκυκλοπαιδική σας γνώση, το ρεκόρ πίστας το κατέχει η MP4-23, το μονοθέσιο της McLaren στη Formula 1 το 2011, με οδηγό τον Τζένσον Μπάτον (1:48.88).
