Τον Απρίλιο του 2020 και κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown στην Μεγάλη Βρετανία, η αγωνιστική ομάδα του επαγγελματία drifter Steve “Baggsy” Biagioni, SB Motorsport, έκανε γνωστό ότι ξεκινά ένα project με βάση ένα Navara NP300, το οποίο θα διαθέτει κάτω από το καπό τον κινητήρα του GT-R (R35).
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του Navara-R και σήμερα το project είναι ολοκληρωμένο, με τον Βρετανό οδηγό να ανεβάζει πριν λίγες ώρες ένα teaser video στο οποίο μπορούμε να ακούσουμε τα “σκασίματα” της εξάτμισης του ιαπωνικού pickup, ενώ αναφέρει ότι αύριο θα δώσει περισσότερες πληροφορίες.
Όλες οι εργασίες έχουν γίνει από τους μηχανικούς της ομάδας του Biagioni, ο οποίος αναφέρει ότι ο κινητήρας που φέρει το Navara-R ονομάζεται VR41. Όπως καταλαβαίνεις πρόκειται για έναν υπερκυβισμένο στα 4,1 λίτρα VR38DETT, με τους μηχανικούς της SB Motorsport να έχουν εργαστεί πάνω από 160 ώρες για να τον ολοκληρώσουν και η απόδοση του αγγίζει τα 1.000 άλογα.
Ο κινητήρας διαθέτει valve train της Supertech, εκκεντροφόρους της Tomei, μπουζόνια της ARP, γρανάζια της King Racing, εισαγωγή της ASNU, σωληνώσεις της SamcoSport, ψυγεία και intercooler της Forge Motorsport, πολλαπλή εξαγωγής και ολόσωμο σύστημα εξάτμισης της Walton Motorsport, δύο G30-660 turbo της Garrett, φίλτρα της K&N και wastegates της Turbosmart.
Η κίνηση μεταφέρεται σε όλους του τροχούς, ενώ αλλαγές φυσικά υπάρχουν και στο στήσιμο του ιαπωνικού pickup, καθώς υιοθετεί την ανάρτηση του GT-R, με τα αμορτισέρ και τα ελατήρια να είναι της ST Suspensions.
Σύμφωνα με την SB Motorsport, το project ξεκίνησε για να εκμεταλλευτεί την αγωνιστική απραξία που είχε επιφέρει ο νέος κορωνοϊός, με το Navara R να φέρει πινακίδες κυκλοφορίας και όσο το δυνατόν περισσότερα από τα βασικά εξαρτήματα του pickup, με τον Biagioni να δηλώνει:
Με αυτήν την κατασκευή, ο στόχος είναι να διατηρήσουμε το Navara road-legal με όλες τις ευκολίες που προσφέρει το αυτοκίνητο, παρά να δημιουργήσουμε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο με άδειο εσωτερικό.
Δείτε πως τέσταραν το 1957, την σταθερότητα των κόκκινων διώροφων λεωφορείων του Λονδίνου
Μαζί με τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία, είναι το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου.
Τα πρώτα τέτοια λεωφορεία εμφανίσθηκαν το μακρινό 1800, όταν ακόμα άλογα έσερναν το όχημα για ιδιωτικούς πελάτες που είχαν αρκετά λεφτά. Από το 1855 ξεκίνησε η διάθεση τους για το κοινό ενώ το 1907 η Γενική Εταιρία Omnibus του Λονδίνου, βλέποντας πως εμφανίζονταν πολλά λεωφορεία διαφορετικών εταιριών, αποφάσισε να βάψει κόκκινο το στόλο της.
Από το 1923 και έπειτα, σταμάτησαν να κινούνται με ατμομηχανές και άρχισαν να έχουν κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Πολλοί έχουν απορία, βλέποντας τα διώροφα λεωφορεία, πώς δεν τουμπάρουν έχοντας σχετικά μικρό πλάτος, μεγάλο ύψος αλλά και πολλές θέσεις για επιβάτες.
Όλα τα λεωφορεία υποβάλλονται σε εκτεταμένες δοκιμές ασφαλείας πριν τεθούν σε κυκλοφορία. Μία από αυτές είναι η δοκιμή κλίσης, η οποία ελέγχει τη σταθερότητα του λεωφορείου σε κακές συνθήκες. Η παραπάνω φωτογραφία από το 1978 δείχνει ένα λεωφορείο τύπου RM να δοκιμάζεται. Το πάνω κατάστρωμα του λεωφορείου είναι φορτωμένο με σάκους άμμου για να αντιπροσωπεύει το βάρος των επιβατών. Στη συνέχεια, το όχημα παίρνει σταδιακά κλίση σε γωνία 28 μοιρών. Όλοι οι τροχοί του λεωφορείου πρέπει να παραμένουν σε επαφή με το δρόμο μέχρι και σε αυτή την κλίση για να πάρει έγκριση το όχημα.
Δείτε και το αντίστοιχο βίντεο από το 1957.