Όχι, δεν είναι αεροπλάνο, ούτε κάποιο πυραυλοκίνητο one of a kind όχημα. Είναι το SSC Tuatara και αποτελεί το γρηγορότερο αυτοκίνητο παραγωγής στον κόσμο, πετυχαίνοντας εξωφρενική τελική ταχύτητα.
Το κυνήγι της «απόλυτης» τελικής ταχύτητας για το Tuatara κρατά από το 2020 όταν ανακοίνωσε πως πέτυχε 508 χλμ./ώρα, ένα νούμερο που τελικά δεν επιβεβαιώθηκε και η εταιρεία προσπάθησε να το επαναλάβει σε επίσημη μέτρηση, χωρίς να τα καταφέρνει.
Η φίρμα, όμως, δεν το έβαλε κάτω και ζήτησε από τον ιδιοκτήτη ενός τέτοιου μοντέλου Larry Caplin να δώσει τον καλύτερό του εαυτό για μια επίσημη μέτρηση σε μια ευθεία μήκους 3,7 χλμ. που χρησιμοποιείται από τη NASA.
Ο οδηγός (ενώ γινόταν επίσημη καταμέτρηση) τα έδωσε όλα και κατάφερε να σπάσει το προηγούμενο ρεκόρ και να θέσει νέο, αγγίζοντας τα 474,8 χλμ./ώρα, δοκιμάζοντας δύο φορές στην τεράστια ευθεία.
«Το αυτοκίνητο δεν πλησίασε καν κοντά στα όριά του! Όλα τα δεδομένα και οι εικόνες μάς έδωσαν μια σαφή εικόνα ότι ο περιοριστικός παράγοντας δεν ήταν το αυτοκίνητο, αλλά το γεγονός ότι ξεμείναμε από τον διάδρομο» δήλωσε με μεγάλη αυτοπεποίθηση ο CEO της εταιρείας.
Το αυτοκίνητο διαθέτει έναν V8 twin-turbo κινητήρα 5,9 λτ. απόδοσης 1.750 ίππων και 1.800 Nm ροπής, με το 0-100 να έρχεται σε 2,6 δευτ. Η αλήθεια είναι πως φαίνεται και στο βίντεο ότι όταν άρχισε να φρενάρει το αυτοκίνητο έδειχνε να μην είχε ξεμείνει από επιτάχυνση.
Η νέα αυτή επίδοση άφησε στη δεύτερη θέση τη Venom F5 της Hennessey με 437,1 χλμ./ώρα. Τα νούμερα αφορούν πάντα αυτοκίνητα παραγωγής και με μετρήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί με την παρουσία επιτροπής και όχι σε όσα αναφέρουν οι εταιρείες στα specs των μοντέλων.
Η Nissan μετέτρεψε σε ηλεκτρικό ένα GT-R R32 κρατώντας το DNA του… άθικτο (βίντεο)
Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».