ΜΧ-5, Miata, Eunos Roadster, Yūnosu Rōdosutā. Πολλά είναι τα ονόματα που έχουν δοθεί κατά τόπους στο ιαπωνικό sport roadster, τα συναισθήματα, ωστόσο, που αναδύονται με το που κάτσει κανείς πίσω από το τιμόνι του είναι για όλους ίδια.
Το 2019, το αγαπητό πισωκίνητο μοντέλο συμπλήρωσε 30 χρόνια παρουσίας στην παγκόσμια αγορά, με το κύμα λατρείας ν’ αποτυπώνεται σε περισσότερες από 1.000.000 πωλήσεις, που το καθιστούν στο πιο επιτυχημένο 2θέσιο sports car στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Τον καρπό της δημιουργίας ενός ελαφριού roadster με το έμβλημα της Mazda έσπειραν οι άνθρωποι της εταιρείας από κοινού με τον δημοσιογράφο Ειδικού Τύπου Bob Hall, το 1979, ενώ πέντε χρόνια αργότερα έφτασε η ώρα της επιλογής ανάμεσα σε τρία διαφορετικά πρωτότυπα project.
Τελικά, αυτό που μέχρι στιγμής κυοφορούταν υπό τη μορφή σκέψης, έλαβε σάρκα και οστά το 1989, όταν παρουσιάστηκε η πρώτη γενιά του μοντέλου, η οποία έχει μείνει στην ιστορία για τα αναδιπλούμενα φωτιστικά σώματα και την εξωτική σιλουέτα της.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά, το 1998, συστηθήκαμε με τη δεύτερη γενιά του Miata, με το μοντέλο ν’ αποκτά πιο σύγχρονη εμφάνιση – απουσία των αναδιπλούμενων προβολέων- ποιοτικότερη καμπίνα και ενισχυμένη πίσω ανάρτηση.
Η τρίτη γενιά δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή της (2005), με τους ανθρώπους της εταιρείας να χαρίζουν στο μοντέλο μια εκμοντερνισμένη εμφάνιση, χωρίς, ωστόσο, να απουσιάζουν και οι… αρνητές στη ριζοσπαστικοποίηση του MX-5. Το μοντέλο ήταν εμφανώς μεγαλύτερο απ, ό,τι το απερχόμενο και οι εσωτερικοί χώροι έγιναν πιο γενναιόδωροι.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στην τέταρτη, τρέχουσα γενιά, η οποία διακρίνεται για την πιο «επιθετική» της σχεδίαση με τις έντονες γωνίες και γραμμώσεις. Η έκδοση με τη σκληρή αναδιπλούμενη οροφή πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, κάνοντας χώρο για την άφιξη της “RF” που χαρίζει στο Mazda targa προσωπικότητα.
Πηγή: newsauto.gr
Δείτε πως τέσταραν το 1957, την σταθερότητα των κόκκινων διώροφων λεωφορείων του Λονδίνου
Μαζί με τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία, είναι το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου.
Τα πρώτα τέτοια λεωφορεία εμφανίσθηκαν το μακρινό 1800, όταν ακόμα άλογα έσερναν το όχημα για ιδιωτικούς πελάτες που είχαν αρκετά λεφτά. Από το 1855 ξεκίνησε η διάθεση τους για το κοινό ενώ το 1907 η Γενική Εταιρία Omnibus του Λονδίνου, βλέποντας πως εμφανίζονταν πολλά λεωφορεία διαφορετικών εταιριών, αποφάσισε να βάψει κόκκινο το στόλο της.
Από το 1923 και έπειτα, σταμάτησαν να κινούνται με ατμομηχανές και άρχισαν να έχουν κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Πολλοί έχουν απορία, βλέποντας τα διώροφα λεωφορεία, πώς δεν τουμπάρουν έχοντας σχετικά μικρό πλάτος, μεγάλο ύψος αλλά και πολλές θέσεις για επιβάτες.
Όλα τα λεωφορεία υποβάλλονται σε εκτεταμένες δοκιμές ασφαλείας πριν τεθούν σε κυκλοφορία. Μία από αυτές είναι η δοκιμή κλίσης, η οποία ελέγχει τη σταθερότητα του λεωφορείου σε κακές συνθήκες. Η παραπάνω φωτογραφία από το 1978 δείχνει ένα λεωφορείο τύπου RM να δοκιμάζεται. Το πάνω κατάστρωμα του λεωφορείου είναι φορτωμένο με σάκους άμμου για να αντιπροσωπεύει το βάρος των επιβατών. Στη συνέχεια, το όχημα παίρνει σταδιακά κλίση σε γωνία 28 μοιρών. Όλοι οι τροχοί του λεωφορείου πρέπει να παραμένουν σε επαφή με το δρόμο μέχρι και σε αυτή την κλίση για να πάρει έγκριση το όχημα.
Δείτε και το αντίστοιχο βίντεο από το 1957.