Στο Bathurst της Αυστραλίας, εκεί όπου κάθε Φεβρουάριο διεξάγεται ο 12ωρος αγώνας αντοχής Buthurst 1000, η Mercedes αποφάσισε να στείλει φέτος όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και την AMG GT3. Το μοντέλο πίστας οδηγήθηκε από τον Jules Gounon, ο οποίος έσπασε ρεκόρ!
Η αγωνιστική διαδρομή Mount Panorama έχει μήκος 6,213 χιλιόμετρα και είναι τόσο στενή, όσο και επικίνδυνη. Μερικοί μάλιστα τη συγκρίνουν με το Nordchleife Nurburgring!
Η αγωνιστική διαδρομή άνοιξε το 1938 και έγινε διάσημη για τις υψηλές της απαιτήσεις, τους τεχνικούς τομείς, αλλά και για την περίφραξη από την οποία περιβάλλεται.
Παρότι είναι μία πίστα που ενέχει πολλούς κινδύνους και αυτό αποδεικνύεται κάθε χρόνο στον εγχώριο αγώνα των 1.000 χιλιομέτρων, η Mercedes-AMG ήθελε να τιμήσει τα 130 χρόνια ιστορίας της στο motorsport μέσω αυτής. Για αυτό, στην Αυστραλία και το Bathurst κατέφτασε μία πολύ βελτιωμένη έκδοση της GT3.
Η πιο απελευθερωμένη και συνάμα αεροδυναμικά «τουμπανιασμένη» GT3 αποδείχθηκε ο νέος «Βασιλιάς του Βουνού»! Ο Gounon σημείωσε 1:56.605 με 192 χλμ./ώρα μέση ωριαία, συντρίβοντας έτσι το 1:58.679 μίας Brabham BT62. Για να έχετε μία τάξη μεγέθους, ο φετινός poleman του εγχώριου αγώνα σημείωσε 2:01.981 με μία BMW M4 GT3.
Τι το τόσο ιδιαίτερο όμως έχει αυτή η Mercedes-AMG GT3 και κατέρριψε τους χρόνους τόσων άλλων GT; Τα «ασημί βέλη» φρόντισαν αρχικά η σχεδίασή της να είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα αγωνιστικά που τρέχουν στην Mount Panorama, αλλά η κυρίως αναβάθμιση αφορούσε στον κινητήρα.
Χωρίς τους περιοριστές ροής αέρα του εργοστασιακού μοντέλου, ο V8 των 6,2 λίτρων απέδωσε 650 ίππους, περίπου 100 ίππους παραπάνω.
Επίσης, το αγωνιστικό τμήμα της Mercedes πρόσθεσε φρένα από ανθρακονήματα για μέγιστη απόδοση πέδησης. Έτσι και αλλιώς, μιλάμε για μία πίστα όπου το απότομα φρενάρισμα είναι συχνό.
Εξωτερικά, η Mercedes άλλαξε ορισμένες λεπτομέρειες στο χαμηλό μέρος του εμπρός προφυλακτήρα, στα μαρσπιέ και στον διαχύτη για μέγιστη αεροδυναμική απόδοση. Το μυστικό για να κερδίσει μερικά έξτρα δέκατα μάλιστα ήταν στους καθρέφτες οι οποίοι λειτούργησαν σαν αεροδυναμικά «πτερύγια»!
Προς εγκυκλοπαιδική σας γνώση, το ρεκόρ πίστας το κατέχει η MP4-23, το μονοθέσιο της McLaren στη Formula 1 το 2011, με οδηγό τον Τζένσον Μπάτον (1:48.88).
Οδήγησαν το Speirling ανάποδα και έγραψαν ιστορία (βίντεο)
Εάν ένα αυτοκίνητο είναι ικανό να παράγει περισσότερη κάθετη δύναμη (downforce) από το βάρος του, είναι ικανό να οδηγηθεί ανάποδα. Αλλά κανείς δεν το έχει επιχειρήσει αυτό, επειδή με τις συμβατικές αεροδυναμικές διατάξεις (φτερά, διαχύτες κ.λπ.) τέτοια επίπεδα downforce επιτυγχάνονται μόνο σε εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες.
Έτσι, η κατασκευή κάποιου είδους σήραγγας για να φτάσει ένα αυτοκίνητο στην απαραίτητη ταχύτητα (ώστε και να οδηγηθεί ανάποδα) ήταν απλώς ένα όνειρο απατηλό.
Το McMurtry Spéirling Pure, ένα hypercar περιορισμένης παραγωγής μόνο για πίστα, παράγει την downforce του με διαφορετικό τρόπο. Χρησιμοποιώντας έναν ανεμιστήρα για να αναρροφά ουσιαστικά αέρα από κάτω από το αυτοκίνητο, το Spéirling Pure μπορεί να παράγει 2.000 κιλά downforce στα 0χλμ./ώρα.
Παράλληλα, με μήκος 3,4μ. , και βάρος 997 κιλά, είναι ακόμη ελαφρύτερο από ένα MX-5 γενιάς ND, ενώ διαθέτει περίπου πέντε φορές περισσότερη ιπποδύναμη. Η εταιρία αναφέρει μια μέγιστη απόδοση περίπου 1.000 ίππων, η οποία διοχετεύεται στους πίσω τροχούς.
Έτσι, η McMurtry κατασκεύασε μια εξέδρα στα κεντρικά γραφεία της στο Ηνωμένο Βασίλειο για να αναποδογυρίσει ένα πρωτότυπο Spéirling Pure και να το οδηγήσει πραγματικά ανάποδα.
Με τους ανεμιστήρες αναμμένους και δημιουργώντας τη μέγιστη δυνατή downforce, η συσκευή γύρισε το αυτοκίνητο ανάποδα, ενώ ήταν ακίνητο. Στη συνέχεια, ο συνιδρυτής Thomas Yates, οδήγησε το αυτοκίνητο μερικά μέτρα μπροστά ενώ ήταν ανάποδα. Στη συνέχεια, η εξέδρα γύρισε προς τα δεξιά, ώστε ο Yates να βγει σε μια ράμπα και να κάνει ένα burnout νίκης.
Πρόκειται για μια από τις πιο εντυπωσιακές επιδείξεις των αποτελεσμάτων της αεροδυναμικής δύναμης που μπορεί να δούμε ποτέ.