Η πιο πρόσφατη δημιουργία του τμήματος εξατομίκευσης της ιταλικής φίρμας, η μία και μοναδική P80/C που κατασκευάστηκε έπειτα από παραγγελία εκλεκτού πελάτη, πάτησε για πρώτη φορά τους τροχούς της στην άσφαλτο.
Το εξωτικό υπεραυτοκίνητο της Ferrari, με την ιδιαίτερη σχεδίαση και τις αγωνιστικές προδιαγραφές, μαγνήτισε τα βλέμματα στο Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood.
Το αυτοκίνητο βασίζεται στην 488 GT3 και έχει εμπνευστεί από τα παλαιότερα αγωνιστικά της Ferrari, όπως τις 330 P3/P4, Dino 206 S και 250 LM. Επικεφαλής του προγράμματος εξέλιξης ήταν ο Flavio Manzoni, με τους σχεδιαστές και μηχανικούς να δημιουργούν πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες του Maranello ένα πραγματικά εντυπωσιακό τετράτροχο.
Το αμάξωμα και τα αεροδυναμικά βοηθήματα είναι από carbon, η αρχιτεκτονική του πίσω τμήματος προέρχεται από το μονοθέσιο της F1, ενώ εντύπωση κάνει η απουσία των φωτιστικών σωμάτων. Η P80/C δεν έχει άδεια για χρήση στον δημόσιο δρόμο, με τον κάτοχο να τη χρησιμοποιεί μόνο σε πίστες υπό το φως της ημέρας.
Πατά σε αγωνιστικούς τροχούς διαστάσεων 18 ή 21 ιντσών, με την καμπίνα να προέρχεται από τα race car, περιλαμβάνοντας ανθρακονημάτινα μπάκετ καθίσματα, τιμόνι τύπου F1, roll bar και πληθώρα λειτουργιών, ικανών να «απογειώσουν» το αυτοκίνητο στα circuit.
Τροφοδοτείται από μία αναβαθμισμένη εκδοχή του V8 3.0 twin turbo κινητήρα, με τις επιδόσεις -όπως αναφέρει η εταιρεία- να είναι «εκρηκτικές». Η Ferrari δεν θέλησε να ανακοινώσει περισσότερα στοιχεία σχετικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για το κόστος της κατασκευής, την τιμή αγοράς και το όνομα του πιστού και, προφανώς, πάμπλουτου πελάτη.
Πηγή: Zougla.gr
Η Nissan μετέτρεψε σε ηλεκτρικό ένα GT-R R32 κρατώντας το DNA του… άθικτο (βίντεο)
Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».