Η εμπειρία της οδήγησης ψηφιοποιείται ολοένα και περισσότερο, καθώς οι υπολογιστές με αστραπιαία αντανακλαστικά ελέγχουν όλο και περισσότερο το αυτοκίνητο. Ωστόσο ένα κανάλι στο Youtube (Driven Media) θέλησε να αποδείξει εάν τελικά το launch control είναι σε θέση να πετύχει καλύτερη εκκίνηση και επιτάχυνση από έναν έμπειρο οδηγό.
Για το «πείραμα» χρησιμοποίησαν μία Ferrari 488 Pista που εφοδιάζεται με V8 twin-turbo 3.9λτ. απόδοσης 710 ίππων και 770 Nm ροπής. Καθώς όλη αυτή η ισχύς αποστέλλεται από τον κινητήρα που είναι τοποθετημένος στο πίσω μέρος μέσω ενός κιβωτίου ταχυτήτων διπλού συμπλέκτη επτά σχέσεων, ο οδηγός της Ferrari έχει μερικά μηχανικά πλεονεκτήματα για να αντισταθμίσει την τεράστια δύναμη περιστροφής των ελαστικών.
Όπως λέει ο επαγγελματίας οδηγός Scott Mansell, το launch control μπορεί να παρέχει ακριβώς τόση ροπή, όση μπορούν να αντέξουν οι πίσω τροχοί πριν αρχίσουν να χάνουν πρόσφυση. Χρησιμοποιώντας αισθητήρες και εξισώσεις, το αυτοκίνητο μπορεί να το κάνει αυτό σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, παρακάμπτοντας εντελώς τον ανθρώπινο παράγοντα, ο οποίος πάντα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να αντιληφθεί αρχικά και να αντιδράσει στη συνέχεια.
Με το Launch control το 400άρι έγινε σε 11.15 δευτ. Η πρώτη απόπειρα του οδηγού από την άλλη ήρθε στα 11.18δευτ. «Αυτό είναι εκπληκτικό. Νομίζω ότι μπορώ να το νικήσω! Πραγματικά πιστεύω ότι μπορώ να το νικήσω γιατί τότε είχα πάρα πολύ σπινάρισμα», λέει ο Mansell πριν δοκιμάσει για δεύτερη φορά.
Μετά από μερικές ακόμα απόπειρες, ο οδηγός κατάφερα να κερδίσει τον χρόνο του launch control, κάνοντας μόλις 10.99 δευτ., έχοντας βέβαια και την βοήθεια από τα ζεσταμένα ελαστικά, αλλά και το χαμηλότερο βάρος από το λιγότερο καύσιμο.
Πηγή: Zougla.gr
Η Nissan μετέτρεψε σε ηλεκτρικό ένα GT-R R32 κρατώντας το DNA του… άθικτο (βίντεο)
Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».