Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται σε ένα τέτοιο χτύπημα είναι τρομακτικές μετατρέποντας το αυτοκίνητο σε μία άμορφη μάζα σιδερικών.
Τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν γίνει ιδιαίτερα ασφαλή και παρέχουν μεγάλα περιθώρια επιβίωσης στους επιβάτες αν εμπλακούν σε ένα τρακάρισμα.
Όμως οι δοκιμές και τα crash-test γίνονται σε ταχύτητες μεταξύ 55 και 65 χλμ/ώρα, ανάλογα τον οργανισμό που τα κάνει.
Τι γίνεται όμως όταν ένα αυτοκίνητο κινείται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και πέσει πάνω σε ένα ακίνητο αντικείμενο όπως ένας τοίχος;
Το πείραμα αυτό ανέλαβε να κάνει μία ομάδα youtubers από την Γαλλία. Αυτοί πήραν μία παλιά BMW Σειράς 5, από την οποία αφαίρεσαν ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Στη συνέχεια πήγαν σε ένα αεροδρόμιο όπου σε έναν διάδρομο αξιοποίησαν την μεγάλη ευθεία ώστε να οδηγήσουν την 5άρα πάνω σε ένα σταθερό εμπόδιο από μεγάλα μπλοκ τσιμέντου που ζύγιζαν συνολικά 86 τόνους.
Το αυτοκίνητο είχε εφοδιαστεί με έναν τηλεχειρισμό, με τον “οδηγό” του να κινείται δίπλα του έτσι ώστε να βρει τον στόχο. Η αρχική επιδίωξη ήταν να φθάσουν τα 200 χλμ/ώρα, όμως τελικά η σύγκρουση έγινε με 150 χλμ/ώρα.
Η εικόνα της σύγκρουσης είναι σοκαριστική, με τις δυνάμεις που αναπτύσσονται να φθάνουν το απίστευτο νούμερο των 64G!
Το αυτοκίνητο προφανώς καταστράφηκε ολοσχερώς ενώ από την τελική εικόνα είναι ξεκάθαρο ότι αν υπήρχαν επιβάτες είναι σχεδόν απίθανο να μπορούσε να επιβιώσει κάποιος από αυτούς.
Αν πάντως όλο αυτό σας φαίνεται υπερβολικό, σκεφτείτε πόσες φορές έχετε βρεθεί με τέτοια ταχύτητα στο κοντέρ. Ενώ μία αντίστοιχη κατάσταση μπορεί να προκύψει όταν έρθουν σε μετωπική σύγκρουση δύο αυτοκίνητα με αρκετά χαμηλότερες ταχύτητες.
Πηγή: Newsauto.gr
Δείτε πως τέσταραν το 1957, την σταθερότητα των κόκκινων διώροφων λεωφορείων του Λονδίνου
Μαζί με τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία, είναι το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου.
Τα πρώτα τέτοια λεωφορεία εμφανίσθηκαν το μακρινό 1800, όταν ακόμα άλογα έσερναν το όχημα για ιδιωτικούς πελάτες που είχαν αρκετά λεφτά. Από το 1855 ξεκίνησε η διάθεση τους για το κοινό ενώ το 1907 η Γενική Εταιρία Omnibus του Λονδίνου, βλέποντας πως εμφανίζονταν πολλά λεωφορεία διαφορετικών εταιριών, αποφάσισε να βάψει κόκκινο το στόλο της.
Από το 1923 και έπειτα, σταμάτησαν να κινούνται με ατμομηχανές και άρχισαν να έχουν κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Πολλοί έχουν απορία, βλέποντας τα διώροφα λεωφορεία, πώς δεν τουμπάρουν έχοντας σχετικά μικρό πλάτος, μεγάλο ύψος αλλά και πολλές θέσεις για επιβάτες.
Όλα τα λεωφορεία υποβάλλονται σε εκτεταμένες δοκιμές ασφαλείας πριν τεθούν σε κυκλοφορία. Μία από αυτές είναι η δοκιμή κλίσης, η οποία ελέγχει τη σταθερότητα του λεωφορείου σε κακές συνθήκες. Η παραπάνω φωτογραφία από το 1978 δείχνει ένα λεωφορείο τύπου RM να δοκιμάζεται. Το πάνω κατάστρωμα του λεωφορείου είναι φορτωμένο με σάκους άμμου για να αντιπροσωπεύει το βάρος των επιβατών. Στη συνέχεια, το όχημα παίρνει σταδιακά κλίση σε γωνία 28 μοιρών. Όλοι οι τροχοί του λεωφορείου πρέπει να παραμένουν σε επαφή με το δρόμο μέχρι και σε αυτή την κλίση για να πάρει έγκριση το όχημα.
Δείτε και το αντίστοιχο βίντεο από το 1957.