Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται σε ένα τέτοιο χτύπημα είναι τρομακτικές μετατρέποντας το αυτοκίνητο σε μία άμορφη μάζα σιδερικών.
Τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν γίνει ιδιαίτερα ασφαλή και παρέχουν μεγάλα περιθώρια επιβίωσης στους επιβάτες αν εμπλακούν σε ένα τρακάρισμα.
Όμως οι δοκιμές και τα crash-test γίνονται σε ταχύτητες μεταξύ 55 και 65 χλμ/ώρα, ανάλογα τον οργανισμό που τα κάνει.
Τι γίνεται όμως όταν ένα αυτοκίνητο κινείται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και πέσει πάνω σε ένα ακίνητο αντικείμενο όπως ένας τοίχος;
Το πείραμα αυτό ανέλαβε να κάνει μία ομάδα youtubers από την Γαλλία. Αυτοί πήραν μία παλιά BMW Σειράς 5, από την οποία αφαίρεσαν ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Στη συνέχεια πήγαν σε ένα αεροδρόμιο όπου σε έναν διάδρομο αξιοποίησαν την μεγάλη ευθεία ώστε να οδηγήσουν την 5άρα πάνω σε ένα σταθερό εμπόδιο από μεγάλα μπλοκ τσιμέντου που ζύγιζαν συνολικά 86 τόνους.
Το αυτοκίνητο είχε εφοδιαστεί με έναν τηλεχειρισμό, με τον “οδηγό” του να κινείται δίπλα του έτσι ώστε να βρει τον στόχο. Η αρχική επιδίωξη ήταν να φθάσουν τα 200 χλμ/ώρα, όμως τελικά η σύγκρουση έγινε με 150 χλμ/ώρα.
Η εικόνα της σύγκρουσης είναι σοκαριστική, με τις δυνάμεις που αναπτύσσονται να φθάνουν το απίστευτο νούμερο των 64G!
Το αυτοκίνητο προφανώς καταστράφηκε ολοσχερώς ενώ από την τελική εικόνα είναι ξεκάθαρο ότι αν υπήρχαν επιβάτες είναι σχεδόν απίθανο να μπορούσε να επιβιώσει κάποιος από αυτούς.
Αν πάντως όλο αυτό σας φαίνεται υπερβολικό, σκεφτείτε πόσες φορές έχετε βρεθεί με τέτοια ταχύτητα στο κοντέρ. Ενώ μία αντίστοιχη κατάσταση μπορεί να προκύψει όταν έρθουν σε μετωπική σύγκρουση δύο αυτοκίνητα με αρκετά χαμηλότερες ταχύτητες.
Πηγή: Newsauto.gr
Δείτε δύο αυτοκινούμενες Toyota Supra να κάνουν drift, με στόχο να σώσουν ζωές (βίντεο)
Το Ερευνητικό Ινστιτούτο της Toyota και το Stanford Engineering εργάζονται για να κάνουν την οδήγηση ασφαλέστερη, δοκιμάζοντας νέα συστήματα αποφυγής συγκρούσεων που θα μπορούσαν να περιέχουν τις ικανότητες ενός επαγγελματία drifter σε μελλοντικά αυτοκίνητα, ώστε να βοηθούν τους οδηγούς να ανακάμπτουν από ολισθήσεις και γλιστρήματα.
Τα αυτοκίνητα δεν είχαν τον ίδιο προγραμματισμό, αλλά κάθε Supra διέθετε υπολογιστές και τους αισθητήρες για τον έλεγχο του τιμονιού, του γκαζιού και των φρένων. Η TRI προγραμμάτισε το επικεφαλής αυτοκίνητο να εκτελέσει ένα ντριφτ κατά μήκος μιας επιθυμητής διαδρομής, ενώ το Stanford προγραμμάτισε το αυτοκίνητο καταδίωξης να προσαρμόζεται δυναμικά στο επικεφαλής αυτοκίνητο και να ντριφτάρει δίπλα του χωρίς να συγκρουστεί, και τελικά δούλεψε.
«Αυτή η νέα τεχνολογία μπορεί να ενεργοποιηθεί εγκαίρως για να προστατεύσει έναν οδηγό και να διαχειριστεί μια απώλεια ελέγχου, όπως ακριβώς θα έκανε ένας έμπειρος οδηγός», δήλωσε ο Avinash Balachandran, αντιπρόεδρος του τμήματος Human Interactive Driving της TRI.
Οι περισσότεροι οδηγοί δεν διαθέτουν τις δεξιότητες για να ανακτήσουν με ασφάλεια ένα αυτοκίνητο που γλιστράει ή ολισθαίνει. Συχνά έχουν μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να αντιδράσουν σωστά, και η ύπαρξη ενός αυτόνομου συστήματος ικανού να ελέγχει ένα όχημα, καθώς ο οδηγός χάνει τον έλεγχο, θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάσωση ζωών. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν ήδη αυτά που μαθαίνουν από το έργο για να δημιουργήσουν νέους τρόπους ελέγχου των αυτοκινήτων στον πάγο.
Τα σύγχρονα αυτοκίνητα είναι ασφαλέστερα από ποτέ, και η τεχνολογία είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο. Τα σημερινά οχήματα έχουν αυτογνωσία και αντιδρούν στον κόσμο γύρω τους, ικανά να επεμβαίνουν πριν ο οδηγός αντιληφθεί μια επικείμενη σύγκρουση. Αλλά απέχουν πολύ από το να είναι τέλεια. Τα αυτοκίνητα drift της Toyota και του Stanford βοηθούν να καλυφθούν αυτά τα κενά, αλλά απέχουμε ακόμη χρόνια από έναν κόσμο γεμάτο αυτόνομα οχήματα.