Τι κοινό μπορεί να έχει ένα λικέρ και μια μοτοσικλέτα της Ducati; Το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό είναι η γεύση η οποία και στις δύο περιπτώσεις είναι γλυκιά και εθιστική. Στην περίπτωση όμως της Ducati και της Amaro Montenegro εκτός από το γεγονός ότι και οι δύο είναι ιταλικές φίρμες, συμμετέχουν από κοινού σε μια καμπάνια κατά της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ.
Το μικρό κλιπ που σχεδίασαν από κοινού οι δύο εταιρίες από την Μπολόνια έχει μια έξυπνη προσέγγιση η οποία δεν έχει να κάνει με αριθμούς και στατιστικές, αλλά με τις πραγματικές ανησυχίες του αναβάτη. Για παράδειγμα, ενώ πίνεις το ποτό σου σε κάποιο μπαρ, την αγαπημένη σου Panigale μπορεί να την τρακάρουν ή να την κλέψουν, είναι λοιπόν πιο ασφαλές να την αφήσεις στο σπίτι!
Το βίντεο που βάζει σε σκέψεις τον αναβάτη ονομάζεται Nightmare!
Ποτό και οδήγηση δεν συνδυάζονται ποτέ!
Στα επόμενα δύο μικρότερα βίντεο παρουσιάζονται τα συναισθήματα του αναβάτη όταν αποχωρίζεται τελικά την Ducati Panigale του και πηγαίνει να διασκεδάσει στο μπαρ. Το ένα έχει να κάνει με τον "χωρισμό" από τη μοτοσικλέτα και το δεύτερο δίνει μια συμβουλή στον αναβάτη να έχει πάντα φωτογραφίες της… αγαπημένης του για να την θαυμάζει όταν αισθάνεται ότι του λείπει πολύ.
Μπορεί τα βίντεο στην καμπάνια του Ducati Corse και της Amaro Montenegro να έχουν ανάλαφρη αίσθηση, ωστόσο φαίνεται πως έχουν φτιαχτεί από ανθρώπους που γνωρίζουν τι συμβαίνει στο μυαλό ενός μοτοσικλετιστή. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ρισκάρουμε τίποτα αναμειγνύοντας την οδήγηση μοτοσικλέτας με το αλκοόλ καθώς αυτά τα δύο απλά δεν πάνε ποτέ μαζί. Καλύτερα άφησε την "αγαπημένη σου" σπίτι και επέλεξε ένα ταξί ή έναν φίλο που δεν έχει καταναλώσει αλκοόλ να σε μεταφέρει για να συνεχίσεις να απολαμβάνεις αυτό που αγαπάς.
Το δεύτερο βίντεο ονομάζεται Χωρισμός!
Το τρίτο βίντεο ονομάζεται Εικόνες.
Δείτε πως τέσταραν το 1957, την σταθερότητα των κόκκινων διώροφων λεωφορείων του Λονδίνου
Μαζί με τους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία, είναι το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου.
Τα πρώτα τέτοια λεωφορεία εμφανίσθηκαν το μακρινό 1800, όταν ακόμα άλογα έσερναν το όχημα για ιδιωτικούς πελάτες που είχαν αρκετά λεφτά. Από το 1855 ξεκίνησε η διάθεση τους για το κοινό ενώ το 1907 η Γενική Εταιρία Omnibus του Λονδίνου, βλέποντας πως εμφανίζονταν πολλά λεωφορεία διαφορετικών εταιριών, αποφάσισε να βάψει κόκκινο το στόλο της.
Από το 1923 και έπειτα, σταμάτησαν να κινούνται με ατμομηχανές και άρχισαν να έχουν κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Πολλοί έχουν απορία, βλέποντας τα διώροφα λεωφορεία, πώς δεν τουμπάρουν έχοντας σχετικά μικρό πλάτος, μεγάλο ύψος αλλά και πολλές θέσεις για επιβάτες.
Όλα τα λεωφορεία υποβάλλονται σε εκτεταμένες δοκιμές ασφαλείας πριν τεθούν σε κυκλοφορία. Μία από αυτές είναι η δοκιμή κλίσης, η οποία ελέγχει τη σταθερότητα του λεωφορείου σε κακές συνθήκες. Η παραπάνω φωτογραφία από το 1978 δείχνει ένα λεωφορείο τύπου RM να δοκιμάζεται. Το πάνω κατάστρωμα του λεωφορείου είναι φορτωμένο με σάκους άμμου για να αντιπροσωπεύει το βάρος των επιβατών. Στη συνέχεια, το όχημα παίρνει σταδιακά κλίση σε γωνία 28 μοιρών. Όλοι οι τροχοί του λεωφορείου πρέπει να παραμένουν σε επαφή με το δρόμο μέχρι και σε αυτή την κλίση για να πάρει έγκριση το όχημα.
Δείτε και το αντίστοιχο βίντεο από το 1957.