Συμβολίζουν τη δεξιότητα και την ακρίβεια, αντιπροσωπεύουν τη μακρά παράδοση της χειροτεχνίας στην Ιαπωνία. Δουλεύουν κυρίως με τον πηλό και το μέταλλο και αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η βαθιά αγάπη και η πίστη στην τέχνη τους.
Είναι οι τεχνίτες των πήλινων μοντέλων, αυτοί που δίνουν πνοή στα σχέδια όλων των μοντέλων της Mazda. Οι Takumi συναντώνται στα κέντρα έρευνας και σχεδιασμού της μάρκας σε Ιαπωνία και Γερμανία.
Στην Ιαπωνία είναι βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική ομορφιά επιτυγχάνεται μόνο με τη δύναμη και την ακρίβεια των ανθρώπινων χεριών. Γι΄αυτό η Mazda εξακολουθεί να δίνει τόσο μεγάλη αξία στις χειρωνακτικές διαδικασίες, και στην τεχνική των Takumi - και χρησιμοποιεί, όσο καμία άλλη αυτοκινητοβιομηχανία, τον πηλό στην εξέλιξη των μοντέλων της.
Από τον πηλό στα αυτοκίνητα
Χρησιμοποιώντας τη φαντασία και τις αφαιρετικές τους ικανότητες, οι διαμορφωτές του πηλού, αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν αυτοκίνητο από ένα κομμάτι πηλό. Λίγοι τεχνίτες πηλού έχουν κερδίσει τον τίτλο Takumi, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφορές τόσο στις δυνατότητες όσο και στην ταχύτητα:
Ένας απλός τεχνίτης πηλού χρειάζεται:
• 4 εβδομάδες για να δημιουργήσει ένα μικρό ομοίωμα
• 8 εβδομάδες για ένα μοντέλο σε κλίμακα 1:4
• 6 μήνες για ένα ομοίωμα σε κλίμακα 1:1.
Ο Takumi, ο εξειδικευμένος μοντελιστής πηλού, είναι σημαντικά πιο γρήγορος στην δουλειά του και χρειάζεται περίπου το ¼ του χρόνου από τον απλό τεχνίτη δηλαδή:
• 1 εβδομάδα για ένα μικρό ομοίωμα
• 2 εβδομάδες για ένα ομοίωμα πηλού σε κλίμακα 1:4
• 2 μήνες για την ολοκλήρωση ενός μοντέλου σε κλίμακα 1:1
Από την ιδέα έως την ολοκλήρωση, σε ένα ομοίωμα 1:1 απασχολείται μια πλήρως στελεχωμένη ομάδα για περίπου έναν χρόνο.
Ενώ στη φάση εξέλιξης ενός καινούριου Mazda δημιουργούνται πολλά μοντέλα από πηλό, ένα μόνον είναι αυτό που θα καταλήξει να γίνει η έμπνευση για το μοντέλο παραγωγής.
Χαρακτηριστικά στοιχεία:
• Ένα μοντέλο από πηλό σε κλίμακα 1:1 ζυγίζει περίπου 1,5 τόνο (μαζί με τον ατσάλινο σκελετό του), πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο βαρύ από ένα σημερινό Mazda MX-5 roadster (996 κιλά), και λίγο πιο ελαφρύ από ένα Mazda6 wagon (1,635 κιλά).
• Οι ταλαντούχοι σχεδιαστές Takumi λειτουργούν εντελώς αυτόνομα και είναι σε θέση να δημιουργήσουν και να κατασκευάσουν μια δεδομένη φόρμα χωρίς να χρειάζεται να συνεργαστούν στενά με τους πραγματικούς σχεδιαστές.
• Στα κεντρικά της Mazda στην Ιαπωνία υπάρχουν μόνο τρείς τέτοιοι μοντελιστές που φέρουν τον τίτλο του Takumi.
• Οι τεχνίτες του πηλού πρέπει να τελειοποιήσουν τις δεξιότητές τους σε διαφορετικές θέσεις, για περίπου 20 χρόνια πριν μπορέσουν να πάρουν τον τίτλο Takumi. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία εκμάθησης γι’ αυτή την τέχνη. Ξεκινώντας ως μαθητευόμενοι μοντελιστές, εξελίσσονται μέσα από την πολύωρη ενασχόληση.
• Ο μοντελιστής θερμαίνει πρώτα τον πηλό, ένα ειδικό μείγμα κεριού, λαδιού, χρωστικής και υλικού πλήρωσης, στους 60°C. Το εύπλαστο υλικό στη συνέχεια εφαρμόζεται στο πλαίσιο στήριξης πριν διαμορφωθεί και πάρει το σχήμα ενός αυτοκινήτου. Η δουλειά πάνω στον πηλό γίνεται με το χέρι, μεταφέροντας ενέργεια και συναίσθημα σε κάθε πτυχή της επιφάνειας.
• Η φόρμα γίνεται ψηφιακό μοντέλο 3D, μόνο όταν το μοντέλο από πηλό επιτύχει την απόλυτη ισορροπία.
Robert Wickens: Ο παραπληγικός επαγγελματίας οδηγός αγώνων που δείχνει πως η θέληση ξεπερνά τα εμπόδια (βίντεο)
Ακόμη και για τα δεδομένα των κορυφαίων οδηγών αγώνων, ο Robert Wickens είναι αξιοσημείωτος. Μετά από ένα ατύχημα στο IndyCar το 2018 στο Pocono που τον κατέστησε παραπληγικό, δεν εγκατέλειψε ούτε για ένα δευτερόλεπτο τους αγώνες. Το 2022, έκανε την επιστροφή του στη σειρά IMSA Michelin Pilot Challenge με την Bryan Herta Autosport σε ένα Hyundai Elantra N TCR, τροποποιημένο με ειδικά χειριστήρια. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα. Τώρα, συμμετέχει στη σειρά IMSA WeatherTech SportsCar Championship, αγωνιζόμενος με μια Chevrolet Corvette Z06.R GT3 με την DXDT Racing.
Αυτό κατέστη δυνατό χάρη σε ένα κρίσιμο κομμάτι τεχνολογίας από την Bosch και σε στενή συνεργασία με την Corvette και την Pratt Miller. Τα πρώτα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Wickens με χειροκίνητο έλεγχο ήταν καθαρά μηχανικά, με μια απλή ράβδο που συνέδεε έναν μοχλό χειρός με το πεντάλ του φρένου. Κάτι τέτοιο είναι μια χαρά σε ένα αυτοκίνητο δρόμου, αλλά σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο είναι εξαιρετικά δύσκολο να παράγεις αρκετή δύναμη για να φρενάρεις ανταγωνιστικά και να αισθανθείς το όριο πρόσφυσης. Το ηλεκτρονικό σύστημα πέδησης (EBS) της Bosch, που αναπτύχθηκε για αγωνιστικά πρωτότυπα, ήταν μια καλύτερη λύση.
Τα σημερινά αυτοκίνητα κατηγορίας LMDh απαιτούν σύστημα brake-by-wire (δυνατότητα ελέγχου των φρένων με ηλεκτρονικά μέσα, χωρίς μηχανική σύνδεση πεντάλ και φρένων) για να φρενάρουν αλλά και να παράγουν αναγεννητική ενέργεια. Αλλά, όπως αποκαλύπτει αυτή η νέα σειρά ντοκιμαντέρ από το Autosport, οι μηχανικοί της Bosch συνειδητοποίησαν ότι και αυτό το σύστημα θα μπορούσε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του Wickens. Ένα σύστημα brake-by-wire συνήθως μεταφράζει το σήμα από έναν αισθητήρα θέσης στο πεντάλ του φρένου σε μια ηλεκτρονική εντολή προς τα πραγματικά φρένα. Αλλά δεν χρειάζεται πεντάλ φρένου για να δημιουργηθεί αυτό το σήμα. Μπορεί να δημιουργηθεί και από ειδικά χειριστήρια για τα άνω άκρα.
Η Pratt Miller, ο επί μακρόν κατασκευαστής αγωνιστικών αυτοκινήτων Corvette, ανέπτυξε τα χειριστήρια για να λειτουργούν με το σύστημα Bosch, δίνοντας στον Wickens λίγο περισσότερη αίσθηση μέσω των χεριών του, με το αποτέλεσμα να είναι εντυπωσιακό. Στην πρώτη του δοκιμή με την Corvette Z06.R GT3 στο Sebring, «έπιασε» κατευθείαν αγωνιστικό ρυθμό.
Η προσπάθειά του να επιστρέψει στην κορυφή των αγώνων αποτελεί έμπνευση. Απολαύστε λοιπόν αυτό το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς που θα ακολουθήσει για την πορεία του Wickens στην IMSA WeatherTech.