Ο ανεξάρτητος οργανισμός Euro NCAP που ερευνά την ασφάλεια που παρέχουν όλα τα καινούργια μοντέλα με τη βοήθεια των αναγνωρισμένων απο όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα Ευρωπαϊκά κράτη, crash test, έχει ξεπεράσει τις δύο δεκαετίας λειτουργίας.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων και με την ευκαιρία του 20ου ιωβηλαίου του παρουσίασε ένα βίντεο που παραμένει επίκαιρο. Και αυτό γιατί στους δρόμους όλων των ευρωπαϊκών χωρών εξακολουθούν να κυκλοφορούν αυτοκινήτα που έχουν αρκετά χρόνια στις πλάτες τους.
Στο βίντεο αυτό λοιπόν έχει καταγραφεί η δοκιμή ενός Rover 100 του 1997 -τη χρονιά που ξεκίνησε η δραστηριότητα του Euro NCAP– παράλληλα με αυτήν ενός σύγχρονου για τα δεδομένα του 2017 Honda Jazz, που ανήκει στην ίδια κατηγορία. Οι διαφορές στην καταπόνηση των ανδείκελων στη μια και στην άλλη περίπτωση, είναι πραγματικά σοκαριστικές. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:
Το Rover, παρά το ότι πρόκειται για την έκδοση με τους αερόσακους που εκείνη την εποχή θεωρούνταν νέο στοιχείο στον εξοπλισμό των αυτοκινήτων, δεν καταφέρνει να προστατεύσει τους επιβάτες του. Τα ανδρείκελα του crash test στο εσωτερικό δεν συγκρατούνται σωστά με αποτέλεσμα να καταπονούνται σε βαθμό παραμόρφωσης, ενώ ο κινητήρας (!) συνθλίβει ζωτικά όργανα. Οι πόρτες μετά την πρόσκρουση μπλοκάρουν, καθιστώντας δύσκολη τη δουλειά των διασωστών για τον απεγκλωβισμό των επιβατών. Η καμπίνα των επιβατών παραμορφώνεται πάρα πολύ και μοιάζει λογικό το ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ζωτικό χώρο.
Τα αντίστοιχα ανδρείκελα στοHonda έχουν σαφώς καλύτερη τύχη. Παρότι το αμάξωμα συνθλίβεται και οι πλαστικές παραμορφώσεις του είναι σημαντικής έκτασης, οι αερόσακοι τύπου κουρτίνας βοηθούν σαν μαξιλάρι τον οδηγό, ενώ οι «εικονικοί» επιβάτες μένουν σχεδόν ανέπαφοι από λαμαρίνες, καθώς και από μηχανικά μέρη (κινητήρα, κλπ.). Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την πρόσκρουση, απορροφούνται από τη δομή του μπροστινού μέρους και δεν περνούν σε μήκος αυτό του καπό- δεν φτάνουν να παραμορφώσουν τον κλωβό ασφαλείας του αυτοκινήτου.
Η αυξημένη ασφάλεια που προσφέρουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα, είναι το σημαντικότερο στοιχείο που έχει βοηθήσει στο σημαντικό περιορισμό των θανάτων σε τροχαία, τα τελευταία 20 χρόνια. Για την πλήρη εξάλειψη των θανάτων, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων ψάχνουν μέσω διαφόρων μεθόδων και τρόπων, τον περιορισμό του ανθρωπίνου λάθους που δυνητικά οδηγεί σε δύσκολες καταστάσεις τους οδηγούς, με την εξέλιξη της τεχνολογίας να έχει επιτρέψει τη χρήση λογισμικού που βοηθάει ακόμα και στην αυτόνομη κυκλοφορία των αυτοκινήτων, με το μίνιμουμ της ανθρώπινης παρέμβασης.
O Ανεξάρτητος Οργανισμός Euro NCAP, επανέλαβε τη διαδικασία το 2018, διαφοροποιώντας ελαφρώς το concept, μια και χρησιμοποίησε διαφορετικές γενιές του ίδιου ακριβώς μοντέλου. Έτσι το Ford Fiesta του 2018 αντιμετωπίζει σε πλαγιομετωπική σύγκρουση τον πρόγονό του, από τη δεκαετία του ’80. Τα αποτελέσματα είναι αντίστοιχα, με το παλαιότερο Fiesta να παραδίδει τον οδηγό του σε ασύμμετρες παραμορφώσεις του αμαξώματος και ελάχιστη προστασία συγκριτικά με τη συμπεριφορά του νεότερου. Το νεότερο, εκτός από καλό εξοπλισμό παθητικής ασφάλειας, παραδίδει και μαθήματα συμπεριφοράς σε ότι έχει να κάνει με τις παραμορφώσεις του αμαξώματος, οφελόντας ιδιαίτερα τους επιβάτες που έχουν στη διάθεσή τους επαρκή χώρο επιβίωσης.
Πηγή: Newsauto.gr
Η Nissan μετέτρεψε σε ηλεκτρικό ένα GT-R R32 κρατώντας το DNA του… άθικτο (βίντεο)
Η Nissan έκανε κάτι που δεν περίμενε κανείς, και το αποτέλεσμα της μπορείς είτε να το λατρέψεις είτε να το δεις σαν ιεροσυλία. Η ιαπωνική φίρμα, πήρε το πιο αναγνωρίσιμο μοντέλο στην ιστορία της, το Skyline GT-R R32 του 1989, και το μετέτρεψε σε αμιγώς ηλεκτρικό. Πιο συγκεκριμένα, το project αυτό είναι δημιούργημα μία μικρής ομάδας εργαζομένων της εταιρίας, με το Gun Grey μεταλλικό εξωτερικό χρώμα του αυτοκινήτου, να κρύβει από κάτω πολλές αναβαθμίσεις.
Ο twin-turbo 2,6-λίτρων εξακύλινδρος κινητήρας έχει αντικατασταθεί από δύο ηλεκτροκινητήρες, οι οποίοι αποδίδουν έκαστος 225 ίππους και 340 Nm ροπής. Αυτό αναμένεται να δώσει στο τετρακίνητο μοντέλο συνδυασμένη απόδοση περίπου 440 ίππων και 680 Nm ροπής.
Νούμερα σημαντικά περισσότερα από τους αρχικούς 280 ίππους και 353 Nm ροπής. Ωστόσο, η Nissan δήλωσε ότι ο στόχος ήταν «όχι να ξεπεράσει, αλλά να ταιριάξει με τις επιδόσεις του αρχικού GT-R». Αυτό είναι σημαντικό να σημειωθεί, καθώς το EV είναι περίπου 367 κιλά βαρύτερο, οπότε οι μηχανικοί ρύθμισαν την ισχύ και τη ροπή του ώστε να ταιριάζει με την αναλογία ροπής προς βάρος του πρωτότυπου.
Η Nissan δεν είπε πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το R32 EV με μία φόρτιση, αλλά το πίσω κάθισμα αφαιρέθηκε για να επιτραπεί η εγκατάσταση μιας μπαταρίας 62 kWh από ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Leaf Nismo. Η εταιρεία σημείωσε επίσης ότι το σύστημα τετρακίνησης με δύο κινητήρες ανταποκρίνεται ταχύτερα και μπορεί να κατανέμει καλύτερα τη ροπή μεταξύ των εμπρός και πίσω τροχών σε σχέση με το αρχικό μηχανικό σύστημα.
Εκτός από την αλλαγή του συστήματος κίνησης, το αυτοκίνητο έχει εξοπλιστεί με μια σπορ ανάρτηση Nismo με αμορτισέρ Öhlins. Σε αυτά προστίθεται ένα πιο ισχυρό σύστημα πέδησης που προέρχεται από το R35 άρα και μεγαλύτερους τροχούς.
Αν και η ομάδα ήθελε να διατηρήσει την καμπίνα όσο το δυνατόν περισσότερο stock, τα εργοστασιακά καθίσματα αλλάχθηκαν με προσαρμοσμένα Recaro. Τα όργανα, οι μετρητές και το ηχοσύστημα έλαβαν επίσης μια σύγχρονη ανανέωση, καθώς διαθέτουν «ψηφιακές οθόνες υψηλής ανάλυσης που παρέχουν βασικές πληροφορίες για τον οδηγό, διατηρώντας παράλληλα το αρχικό τους προφίλ».
Αυτές δεν ήταν οι μόνες βελτιώσεις, καθώς το αυτοκίνητο διαθέτει μια λειτουργία αλλαγής ταχυτήτων με paddles, η οποία έχει προγραμματιστεί για να παρέχει την « τρανταχτή αίσθηση αλλαγής ταχυτήτων», το οποίο είναι το «σύντομο τράνταγμα που βιώνει ο οδηγός όταν απελευθερώνει το συμπλέκτη και αλλάζει προς τα πάνω ή προς τα κάτω μέσω ενός μηχανικού κιβωτίου ταχυτήτων». Αυτό γίνεται με ένα ηχείο που διοχετεύει στην καμπίνα τον αρχικό ήχο του κινητήρα RB26DETT.
Ενώ μερικοί θα χαρακτηρίσουν το έργο βλάσφημο (βάζω και μένα μέσα), η ομάδα επέλεξε το R32 για να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να οδηγηθεί για τις επόμενες δεκαετίες. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του έργου Ryozo Hiraku, «αναρωτήθηκα αν σε 30 χρόνια από τώρα – το 2055 ή και αργότερα – οι ιδιοκτήτες αυτής της απίστευτης μηχανής θα μπορούσαν ακόμα να αγοράζουν βενζίνη και να απολαμβάνουν την οδήγησή της. Είδα αξία στη χρήση ηλεκτρικής και ψηφιακής τεχνολογίας για την αναπαραγωγή της γοητείας του R32 GT-R, ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να την βιώσουν».