Ο ανεξάρτητος οργανισμός Euro NCAP που ερευνά την ασφάλεια που παρέχουν όλα τα καινούργια μοντέλα με τη βοήθεια των αναγνωρισμένων απο όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα Ευρωπαϊκά κράτη, crash test, έχει ξεπεράσει τις δύο δεκαετίας λειτουργίας.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων και με την ευκαιρία του 20ου ιωβηλαίου του παρουσίασε ένα βίντεο που παραμένει επίκαιρο. Και αυτό γιατί στους δρόμους όλων των ευρωπαϊκών χωρών εξακολουθούν να κυκλοφορούν αυτοκινήτα που έχουν αρκετά χρόνια στις πλάτες τους.
Στο βίντεο αυτό λοιπόν έχει καταγραφεί η δοκιμή ενός Rover 100 του 1997 -τη χρονιά που ξεκίνησε η δραστηριότητα του Euro NCAP– παράλληλα με αυτήν ενός σύγχρονου για τα δεδομένα του 2017 Honda Jazz, που ανήκει στην ίδια κατηγορία. Οι διαφορές στην καταπόνηση των ανδείκελων στη μια και στην άλλη περίπτωση, είναι πραγματικά σοκαριστικές. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:
Το Rover, παρά το ότι πρόκειται για την έκδοση με τους αερόσακους που εκείνη την εποχή θεωρούνταν νέο στοιχείο στον εξοπλισμό των αυτοκινήτων, δεν καταφέρνει να προστατεύσει τους επιβάτες του. Τα ανδρείκελα του crash test στο εσωτερικό δεν συγκρατούνται σωστά με αποτέλεσμα να καταπονούνται σε βαθμό παραμόρφωσης, ενώ ο κινητήρας (!) συνθλίβει ζωτικά όργανα. Οι πόρτες μετά την πρόσκρουση μπλοκάρουν, καθιστώντας δύσκολη τη δουλειά των διασωστών για τον απεγκλωβισμό των επιβατών. Η καμπίνα των επιβατών παραμορφώνεται πάρα πολύ και μοιάζει λογικό το ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ζωτικό χώρο.
Τα αντίστοιχα ανδρείκελα στοHonda έχουν σαφώς καλύτερη τύχη. Παρότι το αμάξωμα συνθλίβεται και οι πλαστικές παραμορφώσεις του είναι σημαντικής έκτασης, οι αερόσακοι τύπου κουρτίνας βοηθούν σαν μαξιλάρι τον οδηγό, ενώ οι «εικονικοί» επιβάτες μένουν σχεδόν ανέπαφοι από λαμαρίνες, καθώς και από μηχανικά μέρη (κινητήρα, κλπ.). Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την πρόσκρουση, απορροφούνται από τη δομή του μπροστινού μέρους και δεν περνούν σε μήκος αυτό του καπό- δεν φτάνουν να παραμορφώσουν τον κλωβό ασφαλείας του αυτοκινήτου.
Η αυξημένη ασφάλεια που προσφέρουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα, είναι το σημαντικότερο στοιχείο που έχει βοηθήσει στο σημαντικό περιορισμό των θανάτων σε τροχαία, τα τελευταία 20 χρόνια. Για την πλήρη εξάλειψη των θανάτων, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων ψάχνουν μέσω διαφόρων μεθόδων και τρόπων, τον περιορισμό του ανθρωπίνου λάθους που δυνητικά οδηγεί σε δύσκολες καταστάσεις τους οδηγούς, με την εξέλιξη της τεχνολογίας να έχει επιτρέψει τη χρήση λογισμικού που βοηθάει ακόμα και στην αυτόνομη κυκλοφορία των αυτοκινήτων, με το μίνιμουμ της ανθρώπινης παρέμβασης.
O Ανεξάρτητος Οργανισμός Euro NCAP, επανέλαβε τη διαδικασία το 2018, διαφοροποιώντας ελαφρώς το concept, μια και χρησιμοποίησε διαφορετικές γενιές του ίδιου ακριβώς μοντέλου. Έτσι το Ford Fiesta του 2018 αντιμετωπίζει σε πλαγιομετωπική σύγκρουση τον πρόγονό του, από τη δεκαετία του ’80. Τα αποτελέσματα είναι αντίστοιχα, με το παλαιότερο Fiesta να παραδίδει τον οδηγό του σε ασύμμετρες παραμορφώσεις του αμαξώματος και ελάχιστη προστασία συγκριτικά με τη συμπεριφορά του νεότερου. Το νεότερο, εκτός από καλό εξοπλισμό παθητικής ασφάλειας, παραδίδει και μαθήματα συμπεριφοράς σε ότι έχει να κάνει με τις παραμορφώσεις του αμαξώματος, οφελόντας ιδιαίτερα τους επιβάτες που έχουν στη διάθεσή τους επαρκή χώρο επιβίωσης.
Πηγή: Newsauto.gr
Δείτε την ανορθόδοξη και γεμάτη εμπόδια, ιστορία γέννησης της θρυλικής Lamborghini Diablo (βίντεο)
Η Diablo είναι ο βασικός συνδετικός κρίκος μεταξύ της Lamborghini του παρελθόντος και της εξαιρετικά επιτυχημένης εταιρείας του σήμερα
Όλοι γνωρίζουν τη Lamborghini Diablo. Ακολουθώντας τα χνάρια της Countach, η Diablo εκσυγχρόνισε τη Lamborghini έχοντας καθαρή σχεδίαση, διαθέσιμη τετρακίνηση και τελική ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 305χλμ/ώρα της ανταγωνίστριας Ferrari F40. Αλλά δεν γνωρίζουν όλοι πόσο δύσκολη ήταν η γέννηση της Diablo.
Μέσα στα 11 χρόνια παραγωγής της Diablo, υπήρξαν τέσσερις διαφορετικοί ιδιοκτήτες της Lamborghini, και αν υπολογίσετε το γεγονός ότι η ανάπτυξη του αυτοκινήτου ξεκίνησε πριν έρθει η Chrysler, το αυτοκίνητο εκτείνεται πραγματικά σε πέντε ιδιοκτήτες. Παρόλα αυτά, η Diablo ήταν ένα λαμπρό αυτοκίνητο, μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με την Countach, που όμως διατήρησε την ουσία της Lamborghini.
Η ιστορία πίσω από το ιστορικό αυτοκίνητο
Η Lamborghini αρχικά σκόπευε να κυκλοφορήσει την Diablo το 1988, αλλά η εξαγορά της Lamborghini από την Chrysler το 1987 έβαλε τέλος σε αυτό το πλάνο. Μάλιστα η Chrysler αποφάσισε ότι ήθελε να αλλάξει σχεδιαστικά την Diablo, αναγκάζοντας τον αρχισχεδιαστή Marcello Gandini να αναθεωρήσει σημαντικά την αρχική του ιδέα για το αυτοκίνητο, προς μεγάλη του απογοήτευση. Η Lamborghini παρουσίασε τελικά την Diablo το 1990, πάνω στην ώρα της παγκόσμιας ύφεσης που σχεδόν σκότωνε την αγορά των supercars.
Η Chrysler πούλησε τελικά τη Lamborghini το 1994. Η εταιρεία έκτοτε ανήκε σε διάφορους επενδυτικούς ομίλους μέχρι την αγορά της από τη Volkswagen το 1998, η οποία έθεσε τη Lamborghini υπό τον έλεγχο της Audi, βοηθώντας την ιταλική φίρμα να αναβαθμίσει την Diablo.
Υπό την καθοδήγηση της Audi, η Lamborghini επέκτεινε τη γκάμα της στα τρία μοντέλα που έχουμε σήμερα και δεκαπλασσιάζοντας τους αριθμούς παραγωγής . Η Diablo ήταν η γέφυρα μεταξύ των ημερών που η Lamborghini πάλευε για την επιβίωση και την κερδοφορία, με το σήμερα που την βρίσκει ως την κορυφαία εταιρία supercar παγκοσμίως.
Το συγκεκριμένο βίντεο από τον έμπορο κλασικών αυτοκινήτων της Bay Area OTS, κάνει εξαιρετική δουλειά φωτίζοντας την ιστορία της Diablo. Είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως και μόνο η ύπαρξη της Diablo, είναι… θαύμα.