Ο ανεξάρτητος οργανισμός Euro NCAP που ερευνά την ασφάλεια που παρέχουν όλα τα καινούργια μοντέλα με τη βοήθεια των αναγνωρισμένων απο όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τα Ευρωπαϊκά κράτη, crash test, έχει ξεπεράσει τις δύο δεκαετίας λειτουργίας.
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων και με την ευκαιρία του 20ου ιωβηλαίου του παρουσίασε ένα βίντεο που παραμένει επίκαιρο. Και αυτό γιατί στους δρόμους όλων των ευρωπαϊκών χωρών εξακολουθούν να κυκλοφορούν αυτοκινήτα που έχουν αρκετά χρόνια στις πλάτες τους.
Στο βίντεο αυτό λοιπόν έχει καταγραφεί η δοκιμή ενός Rover 100 του 1997 -τη χρονιά που ξεκίνησε η δραστηριότητα του Euro NCAP– παράλληλα με αυτήν ενός σύγχρονου για τα δεδομένα του 2017 Honda Jazz, που ανήκει στην ίδια κατηγορία. Οι διαφορές στην καταπόνηση των ανδείκελων στη μια και στην άλλη περίπτωση, είναι πραγματικά σοκαριστικές. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:
Το Rover, παρά το ότι πρόκειται για την έκδοση με τους αερόσακους που εκείνη την εποχή θεωρούνταν νέο στοιχείο στον εξοπλισμό των αυτοκινήτων, δεν καταφέρνει να προστατεύσει τους επιβάτες του. Τα ανδρείκελα του crash test στο εσωτερικό δεν συγκρατούνται σωστά με αποτέλεσμα να καταπονούνται σε βαθμό παραμόρφωσης, ενώ ο κινητήρας (!) συνθλίβει ζωτικά όργανα. Οι πόρτες μετά την πρόσκρουση μπλοκάρουν, καθιστώντας δύσκολη τη δουλειά των διασωστών για τον απεγκλωβισμό των επιβατών. Η καμπίνα των επιβατών παραμορφώνεται πάρα πολύ και μοιάζει λογικό το ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ζωτικό χώρο.
Τα αντίστοιχα ανδρείκελα στοHonda έχουν σαφώς καλύτερη τύχη. Παρότι το αμάξωμα συνθλίβεται και οι πλαστικές παραμορφώσεις του είναι σημαντικής έκτασης, οι αερόσακοι τύπου κουρτίνας βοηθούν σαν μαξιλάρι τον οδηγό, ενώ οι «εικονικοί» επιβάτες μένουν σχεδόν ανέπαφοι από λαμαρίνες, καθώς και από μηχανικά μέρη (κινητήρα, κλπ.). Οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την πρόσκρουση, απορροφούνται από τη δομή του μπροστινού μέρους και δεν περνούν σε μήκος αυτό του καπό- δεν φτάνουν να παραμορφώσουν τον κλωβό ασφαλείας του αυτοκινήτου.
Η αυξημένη ασφάλεια που προσφέρουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα, είναι το σημαντικότερο στοιχείο που έχει βοηθήσει στο σημαντικό περιορισμό των θανάτων σε τροχαία, τα τελευταία 20 χρόνια. Για την πλήρη εξάλειψη των θανάτων, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων ψάχνουν μέσω διαφόρων μεθόδων και τρόπων, τον περιορισμό του ανθρωπίνου λάθους που δυνητικά οδηγεί σε δύσκολες καταστάσεις τους οδηγούς, με την εξέλιξη της τεχνολογίας να έχει επιτρέψει τη χρήση λογισμικού που βοηθάει ακόμα και στην αυτόνομη κυκλοφορία των αυτοκινήτων, με το μίνιμουμ της ανθρώπινης παρέμβασης.
O Ανεξάρτητος Οργανισμός Euro NCAP, επανέλαβε τη διαδικασία το 2018, διαφοροποιώντας ελαφρώς το concept, μια και χρησιμοποίησε διαφορετικές γενιές του ίδιου ακριβώς μοντέλου. Έτσι το Ford Fiesta του 2018 αντιμετωπίζει σε πλαγιομετωπική σύγκρουση τον πρόγονό του, από τη δεκαετία του ’80. Τα αποτελέσματα είναι αντίστοιχα, με το παλαιότερο Fiesta να παραδίδει τον οδηγό του σε ασύμμετρες παραμορφώσεις του αμαξώματος και ελάχιστη προστασία συγκριτικά με τη συμπεριφορά του νεότερου. Το νεότερο, εκτός από καλό εξοπλισμό παθητικής ασφάλειας, παραδίδει και μαθήματα συμπεριφοράς σε ότι έχει να κάνει με τις παραμορφώσεις του αμαξώματος, οφελόντας ιδιαίτερα τους επιβάτες που έχουν στη διάθεσή τους επαρκή χώρο επιβίωσης.
Πηγή: Newsauto.gr
Robert Wickens: Ο παραπληγικός επαγγελματίας οδηγός αγώνων που δείχνει πως η θέληση ξεπερνά τα εμπόδια (βίντεο)
Ακόμη και για τα δεδομένα των κορυφαίων οδηγών αγώνων, ο Robert Wickens είναι αξιοσημείωτος. Μετά από ένα ατύχημα στο IndyCar το 2018 στο Pocono που τον κατέστησε παραπληγικό, δεν εγκατέλειψε ούτε για ένα δευτερόλεπτο τους αγώνες. Το 2022, έκανε την επιστροφή του στη σειρά IMSA Michelin Pilot Challenge με την Bryan Herta Autosport σε ένα Hyundai Elantra N TCR, τροποποιημένο με ειδικά χειριστήρια. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα. Τώρα, συμμετέχει στη σειρά IMSA WeatherTech SportsCar Championship, αγωνιζόμενος με μια Chevrolet Corvette Z06.R GT3 με την DXDT Racing.
Αυτό κατέστη δυνατό χάρη σε ένα κρίσιμο κομμάτι τεχνολογίας από την Bosch και σε στενή συνεργασία με την Corvette και την Pratt Miller. Τα πρώτα αγωνιστικά αυτοκίνητα του Wickens με χειροκίνητο έλεγχο ήταν καθαρά μηχανικά, με μια απλή ράβδο που συνέδεε έναν μοχλό χειρός με το πεντάλ του φρένου. Κάτι τέτοιο είναι μια χαρά σε ένα αυτοκίνητο δρόμου, αλλά σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο είναι εξαιρετικά δύσκολο να παράγεις αρκετή δύναμη για να φρενάρεις ανταγωνιστικά και να αισθανθείς το όριο πρόσφυσης. Το ηλεκτρονικό σύστημα πέδησης (EBS) της Bosch, που αναπτύχθηκε για αγωνιστικά πρωτότυπα, ήταν μια καλύτερη λύση.
Τα σημερινά αυτοκίνητα κατηγορίας LMDh απαιτούν σύστημα brake-by-wire (δυνατότητα ελέγχου των φρένων με ηλεκτρονικά μέσα, χωρίς μηχανική σύνδεση πεντάλ και φρένων) για να φρενάρουν αλλά και να παράγουν αναγεννητική ενέργεια. Αλλά, όπως αποκαλύπτει αυτή η νέα σειρά ντοκιμαντέρ από το Autosport, οι μηχανικοί της Bosch συνειδητοποίησαν ότι και αυτό το σύστημα θα μπορούσε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του Wickens. Ένα σύστημα brake-by-wire συνήθως μεταφράζει το σήμα από έναν αισθητήρα θέσης στο πεντάλ του φρένου σε μια ηλεκτρονική εντολή προς τα πραγματικά φρένα. Αλλά δεν χρειάζεται πεντάλ φρένου για να δημιουργηθεί αυτό το σήμα. Μπορεί να δημιουργηθεί και από ειδικά χειριστήρια για τα άνω άκρα.
Η Pratt Miller, ο επί μακρόν κατασκευαστής αγωνιστικών αυτοκινήτων Corvette, ανέπτυξε τα χειριστήρια για να λειτουργούν με το σύστημα Bosch, δίνοντας στον Wickens λίγο περισσότερη αίσθηση μέσω των χεριών του, με το αποτέλεσμα να είναι εντυπωσιακό. Στην πρώτη του δοκιμή με την Corvette Z06.R GT3 στο Sebring, «έπιασε» κατευθείαν αγωνιστικό ρυθμό.
Η προσπάθειά του να επιστρέψει στην κορυφή των αγώνων αποτελεί έμπνευση. Απολαύστε λοιπόν αυτό το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς που θα ακολουθήσει για την πορεία του Wickens στην IMSA WeatherTech.