Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
Απόλυτος ηγέτης και στο GP του Καναδά ο Max Verstappen
O Max Verstappen κατέκτησε την νίκη και στο Καναδικό GP, τη δεύτερη συνεχόμενη στην πίστα Gilles Villeneuve και την έκτη στο φετινό πρωτάθλημα, στους 8 αγώνες που έχουν διεξαχθεί, επεκτείνοντας το προβάδισμά του στη βαθμολογία.
Επιπλέον, αυτή ήταν η 41η νίκη στην καριέρα του στην Formula 1, ισοφαρίζοντας τον Ayrton Senna, ενώ ταυτόχρονα ο θρίαμβος του Ολλανδού ήταν η 100στή νίκη στην 18χρονη ιστορία της Red Bull Racing, ένα επίτευγμα που έχουν πετύχει μόλις 4 άλλες ομάδες στην F1, με την αυστριακή ομάδα να διατηρεί το 100% στο ρεκόρ νικών της για τη φετινή σεζόν, μέχρι στιγμής.
Στο δεύτερο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Fernando Alonso, παρότι για το 1/3 του αγώνα έπρεπε να προφυλάσσει τα φρένα του από υπερθέρμανση, κρατώντας πίσω του τον Lewis Hamilton. Οι οδηγοί της Aston Martin και τη Mercedes αντάλλαξαν θέσεις σε πολλές περιπτώσεις σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, με τον Βρετανό να προσπερνά τον Ισπανό στην εκκίνηση, αλλά ο πρώτος έχασε τη θέση του όταν ξεδιπλώθηκαν οι στρατηγικές των ομάδων τους.
Ο George Russell έχασε χθές έναν πιθανό βάθρο, μετά από μια σφοδρή επαφή που είχε στον τοίχο, που προκάλεσε μεγάλη ζημιά στο μονοθέσιο του και τον έριξε στο τέλος του grid. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βγει το αυτοκίνητο ασφαλείας, ώστε να καθαριστεί η πίστα από τα θραύσματα της W14, κάτι που οδηγήσει σε ορισμένες διαφορετικές στρατηγικές για τις ομάδες. O Russell εγκατέλειψε τον αγώνα στον 53ο γύρο λόγω υπερβολικής φθοράς των φρένων.
Οι δύο οδηγοί της Ferrari, Charles Leclerc και Carlos Sainz, ήταν δύο από τους μόλις πέντε οδηγούς -μαζί με τον Perez, τον Kevin Magnussen και τον Valtteri Bottas- που έμειναν έξω κατά τη διάρκεια του αυτοκινήτου ασφαλείας. Αυτή αποδείχθηκε πολύ σωστή στρατηγική απόφαση, καθώς το δίδυμο της ιταλικής ομάδας κέρδισε έξι θέσεις, έκαστος, και έτσι τερμάτισαν στην 4η και 5η θέση, αντίστοιχα.
Ο Perez είδε έκτος την καρό σημαία, μετά από έναν μέτριο και μοναχικό αγώνα, ενώ 2 γύρους πριν το τέλος τοποθέτησε φρέσκα ελαστικά για να σημειώσει τον ταχύτερο γύρο. Ο Μεξικανός έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να περιορίσει τη ζημιά μετά από τρίτη συνεχόμενη κακή εμφάνιση στις κατατακτήριες.
Η έκπληξη του αγώνα μπορεί να θεωρηθεί ο Albon, με τον Ταϊλανδό να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την αρχική του θέση στην πρώτη 10άδα -και κάνοντας έγκαιρα το pit stop υπό το καθεστώς του αυτοκινήτου ασφαλείας- κατάφερε να δώσει στη Williams σημαντικούς βαθμούς, καθώς τερμάτισε στη έβδομη θέση.
Επιπλέον, ο Albon έκανε εκπληκτική άμυνα στα τελευταία στάδια του αγώνα, κρατώντας πίσω του την Alpine του Esteban Ocon, την McLaren του Lando Norris, την Alfa Romeo του Bottas και την Aston Martin του Lance Stroll, επωφελούμενος από την μεγάλη τελική ταχύτητα στις ευθείες της FW45 του.
Ο Norris έχασε τον τερματισμό εντός των βαθμών, καθώς του επιβλήθηκε ποινή πέντε δευτερολέπτων για “αντιαθλητική συμπεριφορά” πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, καθώς ο οδηγός της McLaren κατηγορήθηκε ότι καθυστέρησε τους οδηγούς πίσω του για να ανοίξει το δρόμο για ένα “διπλό” pit stop στο box της McLaren, όταν το αυτοκίνητο ασφαλείας ήταν στην πίστα μετά το ατύχημα του Russell.
Οδηγός του αγώνα
Γνωρίζαμε ότι η Williams έφερε σημαντικές αναβαθμίσεις στο μονοθέσιο του Alex Albon αυτό το Σαββατοκύριακο, αλλά λίγοι θα είχαν προβλέψει τον οδηγό της βρετανικής ομάδας να τερματίζει στην 7η θέση, ο οποίος έκανε τα πάντα σωστά καθώς ανέβηκε δύο θέσεις από τη θέση του grid που εκκίνησε. Μετά κράτησε πίσω του ένα “τρένο” μονοθέσιων και τελικά κατάφερε να συγκεντρώσει έξι πολύτιμους πόντους και την ψήφο του κοινού.
Aυτή η τρομερή απόδοση του Albon ήταν η αιτία να αναδειχτεί ως ο οδηγός του αγώνα, συγκεντρώνοντας το 28,7% των ψήφων του κοινού. Ακολούθησε ο Lewis Hamilton με 16,4%, ο Fernando Alonso με 16,3%, ο Max Verstappen με 7,4% και ο Charles Leclerc με 7,3%
Ταχύτερος γύρος
Ο Sergio Perez πήρε τον επιπλέον βαθμό του ταχύτερου γύρου στο GP του Καναδά, σταματώντας τα χρονόμετρα στο 1:14.481, “κλέβοντας” τον βαθμό από τον Lewis Hamilton στον τελευταίο γύρο του αγώνα.
O τελευταίος σημείωσε χρόνο 1:15.396, για να τον ακολουθήσει ο Max Verstappen με 1:15.594, ο Fernando Alonso με 1:15.779, και ο Charles Leclerc με 1:15.907.
Επόμενος αγώνας
Μετά από μια σύντομη στάση στη Βόρεια Αμερική, η Formula 1 επιστρέφει στην Ευρώπη, καθώς ο επόμενος αγώνας θα διεξαχθεί στην Αυστρία, στην πίστα Red Bull Ring και είναι προγραμματισμένος για τις 30 Ιουνίου με 2 Ιούλιου.