Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
Σπουδαία νίκη του Verstappen στο Μαϊάμι με τακτική ενός Pit Stop
Επαγγελματική και γεμάτη νόημα νίκη για τον Max Verstappen στο 5ο Grand Prix της χρονιάς στο Μαϊάμι. Ο Ολλανδός ξεκίνησε 9ος τον αγώνα και με τη στρατηγική τους ενός pit stop θα πάρει μεγάλη νίκη, αφήνοντας τον διψασμένο teammate του Perez δεύτερο. Τρίτος ο εντυπωσιακός Fernando Alonso ο οποίος δείχνει πως απαιτεί πρωταγωνιστικό ρόλο. Να σημειώσουμε πως για πρώτη φορά φέτος, δεν χρειάστηκε ούτε ένα Safety Car, σε ένα Grand Prix χωρίς επαφές και δράματα.
Η πίστα του Μαϊάμι
Η πίστα στο Miami βρίσκεται στο συγκρότημα του Hard Rock Stadium στο Miami Gardens, το οποίο φιλοξενεί το διάσημο franchise του NFL Miami Dolphins. Φέτος τα πάντοκ είναι μέσα στο γήπεδο και ο χώρος φιλοξενίας των ομάδων βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο εκεί που συνήθως παίζουν αμερικάνικο ποδόσφαιρο οι Miami Dolphins. Η πίστα International Autodrome έχει συνολικό μήκος 5.410 km. Οι αγωνιζόμενοι κάνουν 57 γύρους και καλύπτουν συνολικά 308.326 km.
Υπερπαραγωγή στην Αμερική
Αξίζει να αναφέρουμε πως οι Αμερικάνοι έβαλαν την υπερβολική αλλά πάντα εντυπωσιακή πινελιά τους, καθώς παρουσίασαν με Χολιγουντιανό τρόπο τους οδηγούς των ομάδων. Συμφωνική ορχήστρα, αμέτρητοι αστέρες, καπνός, μαζορέτες και πυροτεχνήματα δημιούργησαν ένα μοναδικό θέαμα για τους χιλιάδες θεατές (270.000 το 3ήμερο) και τους εκατομμύρια τηλεθεατές.
Η ασυνήθιστη σειρά εκκίνησης
Τελευταία όλα δείχνουν να δουλεύουν για τον Sergio Perez ο οποίος κατάφερε να πάρει την pole position, στις κατατακτήριες που κρίθηκαν από την κόκκινη σημαία του Leclerc. Δεύτερος θα εκκινήσει ο εντυπωσιακός Fernando Alonso που πλέον διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή, ενώ τρίτος ο Carlos Sainz της Ferrari. Την ασυνήθιστη σειρά εκκίνησης, συμπληρώνει στην τέταρτη θέση ο Magnussen και στην πέμπτη ο Gasly. Leclerc στην 6η θέση και Verstappen στην 9η.
Πως κύλησε ο αγώνας
Τα πέντε φώτα έσβησαν και τα μονοθέσια ξεκίνησαν. Ο Perez θα προστατεύσει την 1η θέση, ενώ ο τρίτος Sainz απειλεί γρήγορα τον δεύτερο Alonso που κατάφερε να αμυνθεί. Καθαρή η εκκίνηση από όλους σχεδόν τους οδηγούς εκτός από μία επαφή μεταξύ De Vries και Norris η οποία δεν προκάλεσε βλάβη σε κάποιο μονοθέσιο.
Πολύ γρήγορα ο Perez θα δημιουργήσει απόσταση ασφαλείας από τον δεύτερο Alonso, κρατώντας τον εκτός ζώνης DRS. Ο Sargeant θα αναγκαστεί να επισκεφτεί τα Pit Stops στον τρίτο γύρο για να αλλάξει προφυλακτήρα και θα χάσει πολύ χρόνο, πέφτοντας στην τελευταία θέση. Ο Verstappen θα πραγματοποιήσει μία εντυπωσιακή διπλή προσπέραση (σε Leclerc και Magnussen), αποδεικνύοντας και την υπεροχή του μονοθεσίου του στις ευθείες και γρήγορα από την 9η θέση εκκίνησης, θα βρεθεί στην 6η.
Με τους 12 πρώτους γύρους να έχουν ολοκληρωθεί η σειρά είναι: Perez – Alonso – Sainz –Verstappen – Russell. Οι προσπεράσεις συνεχίζουν να γίνονται κυρίως στην μεγάλη ευθεία με ταχύτητες που πιάνουν μέχρι και τα 335χλμ./ώρα.
Τελικά σύντομα η εικόνα στις δύο πρώτες θέσεις θα είναι η γνώριμη φετινή, με τις δύο Red Bull, μόνο που για την ώρα ακόμα πρώτος είναι ο Perez και δεύτερος ο Verstappen. Ο Alonso δείχνει να μπορεί να κρατήσει για την ώρα την τρίτη θέση με τον Leclerc να προσπαθεί να αξιοποιήσει το DRS για να απειλήσει. Φυσικά οι ισορροπίες αλλάζουν συνεχώς, όσο τα μονοθέσια χάνουν βάρος με το καύσιμο να μειώνεται.
Στον 20ο γύρο ο πρωτοπόρος Perez θα μπει στα pits και πλέον ο Verstappen θα ηγηθεί του αγώνα, με τον Alonso δεύτερο και τον Ocon τρίτο. Ο Sainz θα μπει στα pit stops όμως δεν τήρησε στην είσοδο τα όρια ταχύτητας και τελικά θα δεχθεί ποινή 5 δευτ. την οποία είτε θα εκτίσει στα επόμενα pit stops είτε στον τελικό χρόνο.
Οι μονομαχίες είναι συνεχείς καθώς οι ζώνες DRS της πίστας είναι 3 και η κατάταξη αλλάζει συνεχώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπέραση του Leclerc στον Magnussen ενώ ο Hamilton θα επισκεφθεί τα pit stops στον 39ο γύρο για πρώτη φορά. Κίνηση που θα τον φέρει στην 16η θέση. Θέση από την οποία ξεκίνησε τον αγώνα.
Τελικά ο Verstappen θα πραγματοποιήσει το πρώτο pit stop στον αγώνα στον 45ο γύρο και έτσι θα περάσει δεύτερος, με τον Sergio Perez ξανά στην πρώτη θέση. Ο Alonso διατηρεί την τρίτη θέση όσο ο Russell είναι τέταρτος και ο Sainz πέμπτος.
Μεγάλη μάχη ανάμεσα στις δύο Red Bull όπου μετά από μερικές στροφές ο περσινός πρωταθλητής Max Verstappen θα πάρει στην πρώτη θέση, έχοντας πλέον φρέσκια μέση γόμα. Ο Perez έχει σκληρά ελαστικά 28 γύρων.
Ο αγώνας θα ολοκληρωθεί χωρίς εκπλήξεις, χωρίς Safety Car και με τα 20 μονοθέσια να βλέπουν την καρό σημαία με την εξής σειρά: Verstappen – Perez - Alonso - Russell - Sainz - Hamilton - Leclerc - Gasly - Ocon - Magnussen - Tsunoda - Stroll - Bottas - Albon - Hulkenberg - Zhou - Norris- De Vries - Sargeant.