Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
Δείτε πως απομακρύνουν έναν πιλότο της Formula1 μετά από τρακάρισμα με το μονοθέσιο
Είναι ευτυχώς σπάνιο να βλέπεις έναν οδηγό της Formula 1 να τραυματίζεται τόσο σοβαρά μετά από ένα ατύχημα που δεν μπορεί να βγει από το αυτοκίνητό του. Δεδομένων των ταχυτήτων και του πιθανού κινδύνου του αθλήματο, ωστόσο, υπάρχει πρωτόκολλο ακόμα και για το χειρότερο σενάριο.
Σε ένα βίντεο από τον Matt Amys, παρουσιάζεται η διαδικασία απομάκρυνσης ενός τραυματισμένου οδηγού από το πιλοτήριο ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου FIA. Η επίδειξη πραγματοποιείται σε ένα προσομοιωμένο πιλοτήριο στην πίστα Grand Prix του Silverstone.
Η δοκιμή θέλει τον οδηγό να είναι δεμένος σε ένα αγωνιστικό κάθισμα τύπου F1 με πλήρη αγωνιστική στολή, συσκευή HANS και κράνος. Το πρώτο βήμα είναι να προσδιοριστεί εάν ο οδηγός έχει τις αισθήσεις του ή όχι και, εάν έχει, αν πονάει.
Στη συνέχεια, το ιατρικό προσωπικό ρωτά εάν ο οδηγός μπορεί να βγάλει το κράνος και τα γάντια του. «Αν ο οδηγός μπορεί, τότε είναι ξεκάθαρο ότι αναπνέει», εξηγεί ο Μάρτιν Χαντ, συντονιστής διάσωσης της BARC και μέλος της ομάδας Ασφάλειας της TOCA. «Επομένως, θα τους κάνουμε να αφαιρέσουν το δικό τους κράνος σύγκρουσης ως πρώτη προσέγγιση, γιατί, σαφώς, είναι πολύ καλύτερο αν κάποιος αφαιρέσει το δικό του κράνος αντί να το κάνουμε εμείς».
Στη συνέχεια, οι οδηγοί δένονται στις θέσεις τους. Μπορεί να φαίνεται ότι πρέπει να είναι ήδη δεμένοι στο αυτοκίνητο (και είναι), αλλά ολόκληρο το κάθισμα χρησιμοποιείται ως αυτοσχέδιο φορείο για την απομάκρυνση του οδηγού από το αυτοκίνητο.
Προκειμένου να διατηρηθούν ασφαλή καθώς αφαιρούνται, όλα τα αγωνιστικά καθίσματα διαθέτουν κρυφούς ιμάντες που τυλίγονται σε διάφορα σημεία γύρω από τον οδηγό. Στη συνέχεια, η ομάδα διάσωσης χρησιμοποιεί ένα άλλο σετ ιμάντων για να ανυψώσει το κάθισμα και τον οδηγό έξω από το όχημα. Κατά την έξοδο από το αυτοκίνητο, η ομάδα τοποθετεί μια σανίδα κάτω από τον οδηγό για να τους επιτρέψει να ακουμπήσουν το κάθισμα στο αυτοκίνητο, ενώ τα μέλη διάσωσης φτάνουν όλα στη μία πλευρά και απελευθερώνουν εντελώς τον οδηγό από το αυτοκίνητο.